menu

Joe Satriani - Shapeshifting (2020)

mijn stem
3,76 (19)
19 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Legacy

  1. Shapeshifting (3:54)
  2. Big Distortion (4:13)
  3. All for Love (2:31)
  4. Ali Farka, Dick Dale, an Alien and Me (3:42)
  5. Teardrops (4:08)
  6. Perfect Dust (3:30)
  7. Nineteen Eighty (3:34)
  8. All My Friends Are Here (3:24)
  9. Spirits, Ghosts and Outlaws (3:22)
  10. Falling Stars (3:41)
  11. Waiting (2:36)

    met Lisa Coleman

  12. Here the Blue River (5:01)
  13. Yesterday's Yesterday (2:47)

    met Lisa Coleman en Christopher Guest

totale tijdsduur: 46:23
zoeken in:
avatar van Sir Spamalot
4,0
Nieuw album van "Satch", altijd kwaliteit, altijd welkom... Meer info en de eerste geluiden:

Joe Satriani To Release 'Shapeshifting' Album In April; 'Nineteen Eighty' Single Now Available - Blabbermouth.net

avatar van Kronos
Blijft interessant om te volgen inderdaad. Al sla ik hier en daar wel eens een album over.

avatar van Sir Spamalot
4,0
Eerste beelden en klanken, het klinkt weer heerlijk: Joe Satriani - Nineteen Eighty (Official Video) - YouTube.

Big Distortion klinkt nog veel beter wat een geweldige melodie. Wordt ik heel blij van.

avatar van Desert
3,0
Laat weinig indruk na, dit album.

4,5
Ik ben zeer tevreden over het nieuwste album van maestro Joe. Hij komt weer een beetje in de buurt van zijn begin periode. Juist die albums die mij het meeste aanspreken. Gelukkig hij leeft nog. eenmaal gedraaid maar pakt mij wel al.

avatar van AOVV
3,0
Dat Joe Satriani een geweldig gitarist is, lijkt me wel als een paal boven water te staan. De songs klinken echter een beetje saai, en weten me niet bij de kladden te grijpen.

3 sterren

avatar van Sir Spamalot
4,0
Eerste indruk bij de eerste speelbeurt een paar dagen geleden was... nogal bedaard / ingetogen voor een gitarist van wie ik ooit heb gezegd dat hij een enorm joie de vivre etaleert op het merendeel van zijn albums en tijdens zijn optredens. Verdere luisterbeurten hebben dit beeld bijgesteld naar gevarieerd (Here the Blue River als voorbeeld), naar een warm gevoel bij dit album en daar ben ik nog steeds blij om.

Toch was het voor mij nagelbijtend (vieze gewoonte) wachten op dat voor hem zo typisch spectaculair vaak buitenaards spetterend gitaarwerk met alles omver blazende gitaarsolo's dat ik pas halverwege (Nineteen Eighty) het album voor de eerste keer hoor. Hij gooit het over een bescheidener boeg, hij hoeft ook niet meer zo nodig zo veel te bewijzen, er is keuze genoeg in zijn discografie.

Opmerkelijk zijn ook de twee gastbijdragen op piano van ene Lisa Coleman, een naam die bij vele rockers geen belletje doet rinkelen maar bij mij wel, want zij was de ene helft van het duo Wendy & Lisa, nog bekender als muzikanten bij Prince (in zijn vele gedaanten).

Natuurlijk vind ik dit goed, goed genoeg om van te genieten, goed genoeg om ook deze te kopen. Met een neuslengte voorsprong blijft ene Michael Schenker mijn favoriete gitarist (en ik ga mijn mening nu niet meer bijstellen), met mijlen voorsprong blijft deze Joe Satriani een shredder van het eerste uur die zich al jaren voorbij dat stadium heeft ontwikkeld. Op de verlanglijst ermee, natuurlijk, want een Joe Satriani blijft voor mij een certitude, zeker in de huidige bange dagen.

4,0
Eindelijk weer eens een goede plaat van Joe Satriani met veel variatie. Ik vond de vorige platen meer van hetzelfde, heb ze overigens wel allemaal in de kast staan maar draai ze nauwelijks. Drumwerk van Kenny Aranoff draagt flink bij aan de kwaliteit van dit album.

2,5
Ik weet de laatste jaren niet zo goed meer wat ik moet met Satriani. Ik verdeel zijn nummers steeds vaker in 2 gepolariseerde categorieën: briljant en volstrekt oninteressant.

In vergelijking met zijn vroegere werk is het duidelijk dat hij lang geleden een andere koers is gaan varen waarbij hij niet langer nummers schrijft die tot in de puntjes zijn uitwerkt met traditionele songstructuren en minutieus geschreven solo’s (Flying in a blue dream, Summer Song). Zijn nummers zijn tegenwoordig steeds vaker soundscapes die een gevoel proberen over te brengen zonder te zeer binnen de lijntjes van songschrijven 101 te kleuren. Dit is prima, en soms werkt dit op fantastische wijze met nummers die echt onder je huid kruipen en een uniek gevoel oproepen. Heel vaak schijft hij echter ook frivole, eigenzinnige nummers die bij mij totaal niet binnenkomen en vaak halfbakken aanvoelen. Ik kan in dergelijke gevallen dan ook moeilijk mijn frustratie/teleurstelling onderdrukken omdat ik weet dat de man tot zulke hemelse composities in staat is maar zich er toch vaak wat gemakkelijk vanaf maakt.

Naast alle kritiek op Satriani de componist is er ook het nodige aan te merken op Satriani de gitarist. Hoewel hij sinds jaar en dag te boek staat als een gitaarvirtuoos vertolkt de gitaar tegenwoordig een andere rol dan vroeger en ligt de nadruk niet langer op virtuositeit en poignante of opzwepende solo’s. Vaak gebruikt hij de gitaar slechts om het thema van het nummer te spelen en blijven de solo’s beperkt tot improvisaties waarbij hij te vaak teruggrijpt op de standaard blues en legatolicks die al talloze keren de revue zijn gepasseerd. Te vaak bekruipt mij het gevoel dat er meer in had gezeten wanneer hij er eens echt voor zou zijn gaan zitten en het onderste uit de kan probeerde te halen.

Tegenover dit alles staat dat zijn recente albums echt fantastisch klinken en tot in de puntjes geproduceerd zijn. Ook zijn samenwerking met verschillende ritmesecties op elk album resulteert telkens weer in een verfrissende dynamiek. Maar uiteindelijk draait het om de composities en zoals gezegd hoor ik teveel nummers die focus missen en waarbij een echt idee lijkt te ontbreken. Ik weet niet of het te maken heeft met het huidige muzikale klimaat waarin het niet loont om je in allerlei bochten te wringen voor iets dat vervolgens gratis of illegaal aan de man komt. Misschien is het ook simpelweg omdat muzikanten muziek uiteindelijk voor zichzelf maken en voortdurend evolueren, waarbij de nieuwe koers niet altijd strookt met de smaak van de fans van het eerdere werk.

Hoe dan ook geniet ik nog steeds van bepaalde elementen van zijn muziek, maar ik kan niet ontkennen dat ik met weemoed terugdenk aan zijn vroegere werk.

avatar van DeWP
4,0
Wederom weer een geweldig album uit de stal van Joe. Hij lijkt idd weer terug te keren naar zijn vroegere werk.
Maar bovenal, heerlijk om weer naar te luisteren!

Gast
geplaatst: vandaag om 10:34 uur

geplaatst: vandaag om 10:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.