The Strokes - The New Abnormal (2020)

Alles is toegestaan, maar mss snap je de verwarring a.d.h.v. deze metafoor:

Laatst een film gezien. Best wel kut einde en hij duurde veels te lang. Maar er zaten wel een paar goede stukken in. Magnifieke film dus, 5 out of 5 stars!

Ik heb net als een perfecte film ook nog nooit een perfect album beluisterd, er zaten altijd wel een paar stukken bij, die ik minder vond. En hier houd ik het bij

Werd de laatste tijd gedurende mijn dagelijkse wandeltochten helemaal in dit album van The Strokes gezogen..........sprankelend, gedurfd, gevarieerd, gelaagd, kortom zeer geslaagd!

Dit album blijft voor mij briljant. Nog steeds hoor ik nieuwe klanken in nummers, of een nummer klinkt even nieuw alsof er nieuwe bonus tracks zijn. Hiervoor kan je me ‘ s nachts wakker maken. Wat een geweldige variatie en alle nummers van het album kan ik waarderen.

Laatst weer eens gedraaid maar ik denk dat ik deze na het debuut het beste vindt. Hij klinkt lekker fris , en bijna alle songs beklijven . Deze valt echt goed mee , geen echte klassieker , maar scheelt echt niet veel 4.5 ster

Leuk eigenlijk dat the new abnormal net uitkwam voor het nieuwe normaal

.

The Strokes is zo'n band waar ik al jaren liefhebber van ben, maar waar ik nooit aandachtig een volledig album van heb geluisterd - de platen doen het altijd goed op de achtergrond, en losse nummers behoren tot mijn absolute favorieten, maar voor een geconcentreerde integrale luistersessie waren er vreemd genoeg altijd andere artiesten die voorrang hadden. Vanavond besloot ik dat daar maar eens verandering in moest komen en heb ik The New Abnormal opgezet. Samen met een vriend zet ik deze plaat al sinds de release zeer regelmatig aan tijdens gezamenlijke eet- en drinksessies, dus ieder nummer heb ik al vele malen gehoord.

Als het woord catchy nog niet had bestaan, had het voor The New Abnormal uitgevonden moeten worden. De veertigers leveren drie kwartier energie én schoonheid, bovendien zeer strak geproduceerd met een goede balans tussen een klassiek bandgeluid en elektronica. Het mooiste lied blijft voor mij At The Door, een soort epische klaagzang die gedragen wordt door synths uit het paradijs - met de leipe videoclip erbij moet ik altijd een traantje wegpinken. Andere nummers doen me wat minder: Eternal Summer duurt me te lang, en Why Are Sundays So Depressing blijft ook niet echt hangen. Afsluiter Ode To The Mets is dan weer één van de beste nummers van de plaat.

Al met bevat The New Abnormal een aantal van de mooiste werken van The Strokes. Het wordt dan ook hoog tijd om het vroegere oeuvre met dezelfde aandacht te gaan beluisteren.