menu

Lucinda Williams - Good Souls Better Angels (2020)

mijn stem
3,91 (82)
82 stemmen

Verenigde Staten
Roots
Label: Highway 20

  1. You Can't Rule Me (4:01)
  2. Bad News Blues (4:36)
  3. Man Without a Soul (5:31)
  4. Big Black Train (5:27)
  5. Wakin' Up (4:44)
  6. Pray the Devil Back to Hell (5:37)
  7. Shadows & Doubts (6:00)
  8. When the Way Gets Dark (3:26)
  9. Bone of Contention (4:04)
  10. Down Past the Bottom (3:21)
  11. Big Rotator (5:19)
  12. Good Souls (7:34)
totale tijdsduur: 59:40
zoeken in:
avatar van heartofsoul
4,0
"Man Without a Soul" klinkt alvast spectaculair goed:

Man Without a Soul - YouTube

avatar van Zwaagje
4,5
Een album om naar uit te zien, alhoewel ik niet verwacht dat het album bij uitkomst ik Spotify staat en daar vindt in huize Zwaagje wél de eerste luisterbeurten plaats. Duimen maar.....

avatar van Savant
Ongelooflijk goede plaat, deze van Lucinda. Gruizig, scherp, bluesy, vermengd met wat tinten duister hier en daar. En wat een geweldige live band heeft ze toch, die ook op deze plaat de ballen uit hun broek spelen! Dit is rock and roll zoals het ooit bedoeld is. Naast de sterke terugkeer van the Strokes komt deze tweede ‘oudgediende’ met werk wat mij meer dan overtuigd en die aan iedereen laat weten waar de muzikale mosterd gehaald moet worden.

avatar van Zwaagje
4,5
Fijne verrassing; staat op Spotify. Ik ga er even voor zitten.

ohmusica
Laura Marling, Fiona Apple en nu Lucinda Williams geheel uiteenlopende muziekstijlen maar voor mij fonkelende sterren in donkere tijden. De muziek van Lucinda is van de drie rauw dampende rock en raakt de ziel, straight to the heart.

avatar van Zwaagje
4,5
Rauw, bluesy en doorleefd; dat is mijn eerste indruk. Muziek en haar zang komen samen op dit album, daardoor klinkt het oprechter en rauwer dan ooit. Interessante plaat dus; ik moet we even kijken wat dit met me doet.

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Lucinda Williams - Good Souls Better Angels - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Lucinda Williams - Good Souls Better Angels
Lucinda Williams levert een opvallend rouw en doorleefd rock ’n roll en blues album af, dat je bijna een uur lang in een stevige wurggreep houdt

Soms verlang je naar een rauw en smerig album zonder opsmuk dat aankomt als de spreekwoordelijke mokerslag. Een album met een stuwende ritmesectie en steeds weer uit de bocht vliegende gitaren. Een album met een schuurpapieren strot vol emotie en doorleving. Een album met songs die de vloer aanvegen met de Amerikaanse samenleving van het moment en geen blad voor de mond nemen. Het is een album waarvan je hoopt dat Neil Young of Bruce Springsteen het nog een keer maakt, maar Lucinda Williams levert het album nu al af. Good Souls Better Angels is een buitengewoon intens en fascinerend album van de Queen of Americana.

Begin 2014 besloot Lucinda Williams dat ze genoeg had van de praktijken van de muziekindustrie in het algemeen en die van platenmaatschappijen in bijzonder en nam ze het heft in eigen handen. Ze begon haar eigen platenmaatschappij Highway 20 Records en bracht hetzelfde jaar haar eerste album op dit label uit.

Niks mis mee natuurlijk, maar de Amerikaanse singer-songwriter besloot ook om haar albums niet meer beschikbaar te maken via de streaming media diensten. Daar valt vanuit het oogpunt van de muzikant best wat voor te zeggen, maar de muziekliefhebber die gewend is geraakt aan eerst luisteren en dan pas kopen (of alleen maar luisteren) zag de albums van Lucinda Williams door het ontbreken op de streaming media diensten makkelijk over het hoofd.

Wanneer Lucinda Williams ervoor heeft gekozen om toch in zee te gaan met Spoitify en haar soortgenoten weet ik niet, maar inmiddels zijn Down Where The Spirit Meets The Bone uit 2014, The Ghosts Of Highway 20 uit 2016 en This Sweet Old World uit 2017 gelukkig alsnog beschikbaar. Hetzelfde geldt voor het deze week verschenen nieuwe album van Lucinda Williams. En wat is het een geweldig album. Good Souls Better Angels grijpt je bijna een uur lang bij de strot met rauwe en smerige rock ’n roll en blues zoals alleen Lucinda Williams die kan maken.

Waar Lucinda Williams op haar vorige albums nog vooral de country omarmde, kiest ze dit keer voor een meedogenloze mix van blues en rock ’n roll. Good Souls Better Angels is een album zonder opsmuk. Lucinda Williams dook de studio in met haar vaste band bestaande uit gitarist Stuart Mathis, bassist David Sutton en drummer Butch Norton en ging er voor de meeste tracks stevig in.

De ritmesectie zorgt voor een degelijke maar strakke basis, de gitaarlijnen zijn heerlijk rauw en bluesy en de ruwe strot van Lucinda Williams voegt de emotie en doorleving die past bij dit soort muziek toe. Het is lang geleden dat we Lucinda Williams zo stevig en zo rechttoe rechtaan hoorden rocken en wat klinkt het lekker.

Good Souls Better Angels klinkt als een album dat op een verloren namiddag in elkaar is geflanst, maar zeker in de wat meer ingetogen tracks hoor je dat er wel degelijk goed is nagedacht over de productie van het album. Zo worden ruwe passages steeds weer afgewisseld met donkere en broeierige passages en had een track als het bezwerende Big Black Train qua productie van de hand van Daniel Lanois kunnen zijn (en zou Springsteen er mee kunnen imponeren).

Met name het gitaarwerk op het album is om je vingers bij af te likken, maar ook de opvallend rauwe zang van Lucinda Williams dringt zich steeds meer op. De ongekroonde koningin van de Americana klinkt niet alleen in haar zang rauw en eerlijk, maar ook in haar teksten maakt ze van haar hart geen moordkuil. Na wat meer introspectieve albums kijkt de Amerikaanse singer-songwriter nu vooral naar buiten en wat ze ziet bevalt haar niet.

Good Souls Better Angels haalt stevig uit naar de Amerikaanse samenleving van het moment en naar de man die momenteel aan het roer staat, maar ook de sociale media krijgen een veeg uit de pan op een album dat je vanaf de eerste noten in een wurggreep houdt en dat een bijna beangstigende intensiteit en urgentie uitstraalt. Indrukwekkend album weer van Lucinda Williams. Erwin Zijleman

avatar van Lambchop
ohmusica schreef:
Laura Marling, Fiona Apple en nu Lucinda Williams geheel uiteenlopende muziekstijlen maar voor mij fonkelende sterren in donkere tijden. De muziek van Lucinda is van de drie rauw dampende rock en raakt de ziel, straight to the heart.


Mooie namen noem je, klasse.

avatar van Tonio
3,5
Toen Lucinda haar eigen koers ging varen leverde zij met Down Where The Spirit Meets The Bone uit 2014 en The Ghosts Of Highway 20 uit 2016 een tweetal voortreffelijke dubbelalbums af. Met grote verwachtingen ging ik januari 2016 naar de Ancienne Belgique in Brussel. Dat was een tegenvaller: niet dat het een slecht concert was. Integendeel: zij had een fantastische band en had er zichtbaar plezier in om met deze muzikanten samen te spelen.

Maar dat resulteerde in een setlist waarin verreweg de meeste nummers bestonden uit de ruigere nummers van beide albums en vroeger werk. En die werden lang uitgesponnen en erg hard gespeeld. Leuk voor Lucinda en de band, maar voor mij minder. Ik miste heel erg de langzamere ballads met Lucinda's getergde zang, en ook heel erg het fenomenale subtiele gitaarwerk van Bill Frisell en Greg Leisz.

Waarom zo'n lange inleiding, terwijl het hier om haar nieuwe album moet gaan? Heel eenvoudig: op dit album trekt zij de lijn van voornoemd concert door. Het is een album met overwegend harde, rauwe bluesrock. Goede nummers, sterke teksten, prima muzikanten, maar toch mis ik de subtiele country-elementen ...

avatar van Zwaagje
4,5
Tonio schreef:
Waarom zo'n lange inleiding, terwijl het hier om haar nieuwe album moet gaan? Heel eenvoudig: op dit album trekt zij de lijn van voornoemd concert door. Het is een album met overwegend harde, rauwe bluesrock. Goede nummers, sterke teksten, prima muzikanten, maar toch mis ik de subtiele country-elementen ...

Ik ben weliswaar nooit naar een concert van haar geweest (helaas), maar herken zeker wat je zegt. Ik mis ook de subtiliteit en het country tintje van haar vorige albums. Toch intrigeert dit album óók en sluit muziek, zang en teksten naadloos aan op dit album. Alhoewel het dus wat wringt met mijn natuurlijke muzieksmaak blijf ik het album luisteren en krijgt het bij mij een plekje.

avatar van AOVV
Zo, dit is een stevig, rauw, onversneden album van Lucinda Williams. Ik was haar alweer enige tijd uit het oog verloren (hoe komt dat toch? Iets met teveel goeie muziek om te ontdekken, beluisteren en koesteren...), en begrijp dat haar meest recente platen erg de moeite waren. Ik zal maar 'ns op herontdekkingstocht moeten gaan, zeker?

Lucinda Williams is ondertussen trouwens ook al 67 jaar, je zou het haar niet nageven.

4,0
Zeer mooi album. Wakin'up en Good Souls voorlopig de favorieten maar er zit geen skipper bij, al vind ik de opener de minste. Mooi gitaarwerk, afwisselende nummers en mooie stem. Potentieel voor een nog hogere score dit.

avatar van WoNa
4,0
Lucinda Williams is ergens voor 2010 van mijn radar verdwenen. Teveel hetzelfde en net minder goed. Ik mis daarom een aantal albums. Kennelijk dus ook een verandering in aanpak. Door de recensie van erwinz ben ik Good Souls Better Angels gaan luisteren op Spotify en het album kort daarna gekocht bij mijn eerste trip naar een platenzaak sinds begin maart. Sinds een paar dagen schalt de plaat door het huis en bevalt prima.

Haar stem blijft voor mij een mysterie. Hoe kan een vrouw met zo'n geweldige, gruizige stem, soms zo vlak zingen? Dat antwoord heb ik wel. Gewoon omdat de compositie te eenvormig is en vaak daaraan gekoppeld, onder de maat. Zo'n nummer staat ook op deze plaat, maar er is een verschil met vroeger: de rauwheid en de emoties die beter doorklinken. Het maakt dat een nummer dat maar in een akkoord blijft hangen, toch te verhapstukken is.

Voor mij is duidelijk dat de rauwheid van de productie, waar maar liefst drie mensen voor nodig zijn, inclusief Lucinda zelf, Good Souls Better Angels maakt. Vanaf een afstand bekeken, is het razendknap dat alle drie de neiging om violen, toeters en wat nog meer toe te voegen en nummers in algemene zin "mooier" te maken, hebben kunnen onderdrukken. Het doet de muziek van Lucinda Williams enorm veel goed.

De rauwheid die het album uitstraalt, weerklinkt ook nog eens in de kwaliteit. De zangeres zit volkomen in haar element. Ze kan haar boosheid, emoties volledig in songs leggen, waarbij haar stem, die menige gravel- en stofwolk voorbij heeft zien komen, optimaal tot zijn recht komt. Zij kan volledig floreren. De band om haar heen speelt 100% elementair. Meer dan een enkel orgel of een viool is niet toegevoegd en dan nog zeer spaarzaam ook.

Op de dubbel LP staan op kant vier vijf demo opnames. Daaruit blijkt al hoe goed de nummers zijn. Ik sluit dan ook niet uit dat er later een volledige demo plaat uitkomt of wordt toegevoegd. Die is op zichzelf al geweldig. Het rauwe elektrische geluid doet de rest. Voor mij is Good Souls Better Angels op dit moment mijn favoriete Lucinda Williams plaat. De toekomst zal leren of dat zo blijft.

Dit is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

avatar van Zwaagje
4,5
Mooi recensie WoNa en ik sluit me hier bij aan. In de recensie van de Volkskrant wordt het rauwe karakter van het album ook benoemd. Ik blijf dit een intrigerend album vinden en de term "mooie muziek" heeft een nieuwe betekenis gekregen voor mij. Het vinyl is inmiddels binnen. Mooie hoes; het staat er spat zuiver op en binnen in een boekwerkje met een uiteenzetting van Sam Stephenson (?) En de teksten; die geven meerwaarde.
Lucinda Williams - Good Souls Better Angels ★★★★☆ - digitalekrant.volkskrant.nl

Hendrik68
Hoe ouder ze wordt, hou beter. Meende dat ze met Ghost of Highway 20 op haar hoogtepunt ging stoppen, maar madame dendert maar door en overtreft met dit album al haar voorgaande werk ruimschoots. Wat een power, wat een boosheid her en der. Geweldig. Haar stem wordt steeds rauwer en past daarmee perfect bij de boodschap. De bluesy/swampy productie is helemaal geniaal. Eindejaarslijstje op zeker.

5,0
Down Past the Bottom Corona eat your heart out. Wat een explosie vanuit het diepste der diepste :

Gast
geplaatst: vandaag om 23:37 uur

geplaatst: vandaag om 23:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.