menu

Deep Purple - Whoosh! (2020)

mijn stem
3,67 (115)
115 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: earMUSIC

  1. Throw My Bones (3:38)
  2. Drop the Weapon (4:23)
  3. We're All the Same in the Dark (3:44)
  4. Nothing at All (4:42)
  5. No Need to Shout (3:30)
  6. Step by Step (3:34)
  7. What the What (3:32)
  8. The Long Way Around (5:39)
  9. The Power of the Moon (4:08)
  10. Remission Possible (1:38)
  11. Man Alive (5:35)
  12. And the Address (3:35)
  13. Dancing in My Sleep (3:51)
  14. Knocking at Your Back Door [Live] * (6:57)
  15. Uncommon Man [Live] * (5:49)
  16. Black Night [Live] * (8:16)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 51:29 (1:12:31)
zoeken in:
avatar van ricardo
3,5
Sinds 2 week deze in de auto eens opgezet, en zelfs mijn vriendin vind deze lekker klinken. Hij groeit zeker, en ga hem beslist nog vaak opzetten. Nothing At All is voor mij het prijsnummer op deze plaat, samen met And the Address. Half puntje erbij nu, van 3.0* naar 3.5*

avatar van Hans Brouwer
5,0
ricardo schreef:
...en zelfs mijn vriendin vind deze lekker klinken.
Nou Ricardo in dat geval gaat het tussen "Whoosh! en jou helemaal goed komen.

avatar van WoNa
4,5
Veel discussie over 'Stormbringer' en 'Come Taste The Band'. Grappig, want dat waren respectievelijk de tweede en eerste Deep Purple plaat die ik leerde kennen. De eerste is geheel uit mijn leven verdwenen, maar die laatste niet. Ik trek hem bij tijd en wijle uit de kast om dat geweldige 'You Keep On Moving' te spelen, een van mijn absoluut favoriete Deep Purple nummers. 'Burn' wordt ook een paar keer genoemd. Die ga ik binnenkort eens luisteren. Tot op heden geheel overgeslagen en het bestaan ervan vergeten.

Whoosh komt binnenkort in huis en dan ga ik mijn diepere mening ontdekken. Voorlopig blijft mijn mening overeind, een goede en degelijke plaat.

avatar van Hans Brouwer
5,0
WoNa schreef:
Veel discussie over 'Stormbringer' en 'Come Taste The Band'. Grappig, want dat waren respectievelijk de tweede en eerste Deep Purple plaat die ik leerde kennen. 'Burn' wordt ook een paar keer genoemd. Die ga ik binnenkort eens luisteren. Tot op heden geheel overgeslagen.
"Burn" was het allereerste album dat ik kocht. WoNa, ik kan kort zijn: "Burn" is het beluisteren meer dan waard!

4,0
WoNa schreef:
Veel discussie over 'Stormbringer' en 'Come Taste The Band'. Grappig, want dat waren respectievelijk de tweede en eerste Deep Purple plaat die ik leerde kennen. De eerste is geheel uit mijn leven verdwenen, maar die laatste niet. Ik trek hem bij tijd en wijle uit de kast om dat geweldige 'You Keep On Moving' te spelen, een van mijn absoluut favoriete Deep Purple nummers. 'Burn' wordt ook een paar keer genoemd. Die ga ik binnenkort eens luisteren. Tot op heden geheel overgeslagen en het bestaan ervan vergeten.

Whoosh komt binnenkort in huis en dan ga ik mijn diepere mening ontdekken. Voorlopig blijft mijn mening overeind, een goede en degelijke plaat.


Klopt. Goed toetsenwerk van Don Airey en goed gitaarwerk van Steve Morse, maar de term hardrock is niet meer van toepassing!

avatar van ricardo
3,5
Ben ik met jou eens Neal Peart, dit is idd geen hardrock meer, maar meer gewone rock, maar wel gewoon overduidelijk Deep Purple! Ik ben blij met het album, want het voegt zeker wat extra,s toe qua variatie. Tig x een album van de mark II generatie hoeft van mij daarom ook niet. Veel variatie daar houd ik het meest van.

avatar van WoNa
4,5
Neil Peart & ricardo. Vandaag kwam mijn exemplaar in huis en heb hem rond het koken eens heel hard aangezet. Ik ben het eens als we concluderen dat Whoosh geen classic rock is, zoals we het zijn gaan noemen met dank aan Arrow. Maar rock is het zeker wel. Er zitten referentie genoeg in naar ouder werk, zoals solo's die vergelijkbaar zijn met Jon Lord's werk in 'Woman From Tokio' bijvoorbeeld, toch wel een heel echte favoriet van me. Daarnaast is het aan Bach, houd me t en goede, ik ben helemaal geen kenner, refererende keyboard werk van Don Airey toch zeker op Lord niveau te noemen. De eerste luistersessies op mijn stereo en niet als stream bevallen me heel erg goed. Daaraan toevoegend, gelukkig is het geen classic/hard rock meer. Het zou suggereren dat de band 45 jaar heeft stil gestaan. Whoosh toont aan dat dat niet zo is. Sterker, dat 70 plussers nog een heel overtuigend potje kunnen rocken.

De stem van Ian Gillan is veel om te doen. In mijn oren doet hij het heel goed. Hij weet precies wat hij niet meer kan en ook wat wel. Dat laatste doet hij heel erg. Ik denk dat hij vergeleken moet worden met Robert Plant, die haalt zijn Led Zep uithalen ook niet meer en blijft er dus van weg door bijvoorbeeld niet meer met Page on tour te gaan.

En Hans Brouwer, dank voor de tip. Zodra ik 'Burn' tweede hands zie staan, gaat hij mee naar huis. Ik ben heel benieuwd en wacht tot ik de plaat "echt" kan draaien zoals het hoort.

Kortom, ik blijf er bij, Whoosh is een echt goede plaat en ik sluit een extra halfje binnenkort niet uit.

avatar van Hans Brouwer
5,0
WoNa schreef:
Kortom, ik blijf er bij, Whoosh is een echt goede plaat en ik sluit een extra halfje binnenkort niet uit.
Doe niet zo flauw WoNa, maak van dat halfje nou gewoon een hele...

avatar van WoNa
4,5
Daar is hij na nog twee luisterbeurten, Hans Brouwer

avatar van Hans Brouwer
5,0
Helemaal goed WoNa, 4,5**** is een heel mooie waardering voor "Whoosh!" En WoNa? "Burn" al beluisterd?

avatar van Karma_To_Burn
4,0
Alweer een ijzersterk album van deze mannen, maar door dat de voorgaande 2 albums van zo'n hoge kwaliteit waren ga ik nu niet verder komen dan 4, ja 4 is nog steeds een hoog cijfer natuurlijk en Gillan heeft heerlijke lyrics, maar nu na 8x het album gedraaid te hebben mis ik toch de langere instrumentele stukken dat de mannen even lekker los gaan, ze gaan nog steeds los maar niet zoals Now What?! en ook niet zoals op Infinite, het is nog steeds genieten maar als ik deze 3 albums naast elkaar leg, zijn die 2 voorgaande albums meer favoriet voor mij geworden, dat kan natuurlijk nog steeds groeien want ook met Infinite ben ik pas later van 4 naar 4,5 gegaan.

Voorlopig dus die 4, mijn favorieten: Drop the Weapon,No Need to Shout ,The Power of the Moon & de cover, And the Address.
Ik hoop eigenlijk nog steeds op een Purple blues album, de zang van Gillan leent zich daar namelijk perfect voor, of die er ooit gaat komen? dat is natuurlijk een kwestie van afwachten.

avatar van Prog66
4,0
DP was altijd zo'n bandje dat je zo af en toe met de "classics" op de radio hoort. Nooit de behoefte gehad een album aan te schaffen.

Vraag me niet waarom, maar deze week toch de nieuwste gekocht, en wat een goed idee blijkt dat te zijn geweest!

Het album luistert hartstikke lekker weg, en nodigt ertoe uit meer van DP te gaan checken.
Ik denk dat ik het oeuvre in omgekeerd chronologische volgorde ga beluisteren.

Op naar Infinite!

avatar van liefkleinhertje
4,0
Dit is zeker een alleraardigst rock album maar dat ik And The Address nog het leukste nummer vind is natuurlijk niet helemaal zoals het hoort.
Het nummer erna Dancing In My Sleep is voor mij het minste nummer wat deze groep in ruim 52 jaar heeft opgenomen want van die nieuwerwetse fratsen ben ik totaal niet gediend.
In de bijgeleverde documentaire (DVD) lopen Bob Ezrin en Roger Glover mekaar een indianentooi in de reet te steken dus daar ben je na 1 keer ook wel klaar mee.
Het meubilair word gered door de live beelden van Hellfest 2017 dat is uitstekend.

avatar van Karma_To_Burn
4,0
liefkleinhertje schreef:
Dit is zeker een alleraardigst rock album maar dat ik And The Address nog het leukste nummer vind is natuurlijk niet helemaal zoals het hoort.
Mee eens ja, nog steeds een sterk album maar het is meer een Gillan album dan een band album zoals we op de voorgaande 2 albums hoorden.
Ik hoor Gillan graag blues zingen met zijn huidige stem, maar ik vrees(als er nog 1 mag komen) dat dat niet het geval gaat zijn helaas.. ik mis op dit album de lange instrumentale stukken die inderdaad wel op de "cover" zijn te horen en ook voor mij is dat een hoogtepunt op dit album.

avatar van Rinus
4,0
Gewoon weer een fijn album van de oude rotten. Ze maken al jaren, de muziek, die ze fijn maken. Je hoort ook dat ze dat met alle liefde doen. and the Address kreeg een modernere jasje mee, en dat helemaal geen foute uitvoering geworden. Voor de rest zijn de nummers gewoon weer kwalitatief goed genoeg in elkaar geschroefd en het geheel is overgoten met een fijne, gerelaxte productie. Prima album.

avatar van The_CrY
4,0
Ja echt verrassend is het niet meer, behalve dat het gewoon weer de volle speelduur erg fijne kwaliteit is. Deze oude rotten verleren het nooit. Leuke verrassing dat 'And the Address' opnieuw is opgenomen. Het eerste nummer van het eerste album, nu het een-na-laatste nummer op het een-na-laatste album? Waarschijnlijk lees ik dingen die er niet staan.

avatar van Hans Brouwer
5,0
The_CrY schreef:
Leuke verrassing dat 'And the Address' opnieuw is opgenomen. Het eerste nummer van het eerste album, nu het een-na-laatste nummer...
"And the Address" is zeker verrassend goed!

avatar van MetalMike
4,0
Een heerlijk frisse plaat, productie had wat avontuurlijker gemogen (ritmegitaar is echt te zacht), maar wat een zalige plaat weer. Leuke interacties tussen Airey en Morse, een verdomd goed zingende Gillan. Ik krijg af en toe een Fireball-vibe hier en daar van de nummers. Als dit de laatste plaat wordt van deze legende mogen ze trots zijn, verdomd goede nummers!

avatar van Sweet Lucy
4,0
Lekker plaatje wederom van deze oude helden en ook al is het al een tijdje uit toch nog even een bijdrage.

Grappig was het dat ik tot drie maal toe naar mijn vaste platenzaak moest om het album te bemachtigen, de eerste twee keer dat ik erom ging was het uitverkocht. Dit terwijl hij naar eigen zeggen toch redelijk optimistisch had ingekocht. Deep Purple leeft zoals ze sinds Perfect Strangers niet meer hebben gedaan was het commentaar.

Throw my Bones: hadden we al mogen beluisteren via diverse media en het is een nummer in lijn met de vorige drie albums. lekker stevig met een heerlijke rol voor de ritme sectie, denk dat het live wel zal werken.
Drop The Weapon: is naar mijn gevoel een echt Gillan nummer en meer dan actueel op dit moment van leven.
We're All The Same In The Dark: heeft vooral heerlijke zang van Gillan, die man heeft de hoge uithalen niet meer maar ik hou erg van zijn huidige zang. Het is wel weer een heel herkenbaar Deep Purple nummer zonder verrassingen.
Nothing At All: is een heerlijk nummer met lekker solo werk haverwege daarbuiten ook weer een erg actuele tekst in de lijn zoals Gillan z'n teksten kan schrijven (erg fijn vind ik)
No Need To Shout: een beetje bluesy nummer naar mijn idee maar niet echt bijzonder.
Step By Step: heeft wel iets bijzonders, je zal dit of een lekker nummer vinden of verafschuwen denk ik. Voor mij geld het eerste. Het is een beetje slepend met mooi solospel van Don Airey.
What The What: heeeeerlijk rock and roll nummer waar Ian Gillan zijn huidige zang perfect tot zijn recht komt.
The Long Way Around: Dit is naar mijn mening wel een van de toppers van dit album. Wederom geweldig werk van Paicy en Glover en heerlijke teksten en zang van Gillan beiden tot in perfectie uitgevoerd.
The Power Of The Moon; gedurfd nummer maar wel bijzonder lekker en op haar eigen manier past het bijzonder goed op dit album. Het heeft heerlijke zanglijnen en Gillan schittert hierdoor nog maar eens.
Remission Possible: Wellicht de opvolger van de Well Dressed Guitar tijdens live optredens ?
Man Alive: Dit is het hoogtepunt wat mij betreft zowel muzikaal als tekstueel. Hele band in topvorm !
And The Address: Dit nummer maakt nog maar eens duidelijk dat de mannen vroeger heerlijke muziek maakten
Dancing In My Sleep: Dit is wat mij betreft het minste nummer van het album maar nog immer lekker om naar te luisteren.

Alles bij elkaar een dikke vier sterren en ik kijk uit naar Oktober als de heren naar de Ziggo Dome komen. Verwacht daar nou geen Child in Time maar geniet van de dingen waar ze nu goed in zijn.

avatar van Hans Brouwer
5,0
Sweet Lucy schreef:
....en ik kijk uit naar oktober als de heren naar de Ziggo Dome komen.
Het is in deze coronatijd haast niet voor te stellen.... Alleen al om het "Whoosh!" concert van mijn muzikale helden in oktober 2021 te kunnen bijwonen mag de GGD mij vaccineren met AstraZeneca.

avatar van henrie9
4,5
In de voorbije 8 bladzijden (sorry, nu pas gelezen) boeiende commentaren over DP's nieuwste en DP-s verwezenlijkingen in de voorbije halve eeuw is ook nu en dan de naam van Ritchie Blackmore gevallen. Ja, we kennen intussen allen wel ergens het verhaal over z'n afsplitsing uit DP en zijn 'afdwalen' naar middeleeuwse muziek. Maar vreemd intussen dat hij daardoor ook helemaal uit de geest van de grote schare DP-fans blijkt weggeveegd. Terwijl hij m.i. ook nu nog steeds over zijn geniale vingervlugge DP-vingers blijkt te beschikken en in hetzelfde jaar als Whoosh! zelf ook nog nummers maakt die eigenlijk niet zó ver van deze laatste plaat van DP afstaan. Ik heb het dan over het album Nature's Light van Blackmore's Night (2021) en bv. de nummers 'Der Letzte Musketier' en ook 'Darker Shade Of Black' aldaar. Het verraste me ergens dat zijn toch relevante exploten daar dan weer helemaal geen commentaar meer uitlokken. Tenwijl hij in se wel degelijk een héél grote factor was in het succesverhaal van DP en zijn huidige sound voor mij blijft horen bij alles wat om en rond DP draait... Maar goed, die radiostilte zal er wellicht ook zijn tussen de bandleden van vroeger en nu zelf.

avatar van Sweet Lucy
4,0
Henrie9 het gaat hier dan ook over het album Whoosh van Deep Purple met Steve Morse waar Ritchie Blackmore helemaal niets mee van doen heeft.

avatar van MetalMike
4,0
Sweet Lucy schreef:
Henrie9 het gaat hier dan ook over het album Whoosh van Deep Purple met Steve Morse waar Ritchie Blackmore helemaal niets mee van doen heeft.


Tsja, wat meer kan je hier aan toevoegen. Dit is het.

avatar van henrie9
4,5
Sweet Lucy schreef:
Henrie9 het gaat hier dan ook over het album Whoosh van Deep Purple met Steve Morse waar Ritchie Blackmore helemaal niets mee van doen heeft.


Ok, een sorry. Mijn bedenking staat hier niet op zijn plaats, als losse commentaar met enige binding tot de DP-saga hoort dit onder het hoofdstuk Blackmore's Night te staan.
Overigens, mijnerzijds geen enkel onvertogen woord over DP's 'Whoosh!' of Steve Morse. Wel integendeel.

avatar van B.Robertson
3,5
Niet verkeerd om dhr. Blackmore hier onder de aandacht te brengen want aan Blackmore's Night besteed ik geen aandacht. De gitarist is bij mij volledig uit beeld verdwenen m.u.v. de talloze keren dat ik Deep Purple Mark I, II, III en V draai en Rainbow t/m Stranger in Us All. Zijn capriolen op Memoires of Rock eens opgezocht op YouTube en alhoewel niet slecht zijn dubbel-livealbums de laatste tijd niet meer in de mode bij mij. Resteert nog het feit dat Steve Morse talloze keren zijn composities speelt op de vele live-albums van Mark VII en vooral VIII. Kom, ik zet Whoosh! maar even op om on-topic te blijven. Heerlijk frisse plaat, heeft nog niets van zijn glans verloren en alle stukken vind ik wel goed. Variatie is troef en de kortere aanpak van de songs pakt goed uit. Kant C is toch wel mijn favoriet van de elpee-versie.

avatar van Sweet Lucy
4,0
Verdorie Whoosh tour met nog een jaar uitgesteld

Gast
geplaatst: vandaag om 19:58 uur

geplaatst: vandaag om 19:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.