menu

The 1975 - Notes on a Conditional Form (2020)

mijn stem
3,29 (58)
58 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Electronic / Pop
Label: Dirty Hit

  1. The 1975 (4:55)
  2. People (2:38)
  3. The End (Music for Cars) (2:30)
  4. Frail State of Mind (3:53)
  5. Streaming (1:32)
  6. The Birthday Party (4:45)
  7. Yeah I Know (4:13)
  8. Then Because She Goes (2:07)
  9. Jesus Christ 2005 God Bless America (4:24)
  10. Roadkill (2:55)
  11. Me & You Together Song (3:27)
  12. I Think There's Something You Should Know (4:00)
  13. Nothing Revealed / Everything Denied (3:38)
  14. Tonight (I Wish I Was Your Boy) (4:07)
  15. Shiny Collarbone (2:50)
  16. If You're Too Shy (Let Me Know) (5:19)
  17. Playing on My Mind (3:24)
  18. Having No Head (6:04)
  19. What Should I Say (4:06)
  20. Bagsy Not in Net (2:26)
  21. Don't Worry (2:48)
  22. Guys (4:29)
totale tijdsduur: 1:20:30
zoeken in:
avatar van ni slecht
4,5
Elbow schreef:
The birthday party ( geleend bij Nick Cave ?) is alvast een dromerige ballad !


Het nummer doet mij steeds denken aan 'more news from nowhere', ook met zo'n geweldige vibe. Of 'your party' van Ween heeft dat ook wel een beetje.
'The birthday party' is al even verslavend als de rotzooi waarover het nummer gaat - het had gerust dezelfde speelduur mogen hebben als dat Nick Cave nummer. Het album mocht langer heren!

avatar van waxs
3,5
Wisselende kwaliteit, maar voldoende aanbod op deze plaat van bijna anderhalf uur!

avatar van deric raven
3,0
Op 23 september 2019 maakt de jonge Zweedse milieuactiviste Greta Thunberg veel indruk met haar harde woorden tijdens de klimaattop in New York. Haar anarchistische voordracht roept herinneringen op aan de new wave poëten en punkdichters die in de jaren tachtig van zich afbeten door hun kritische kijk op de onzeker toekomst van de maatschappij te betuigen. The 1975 boetseert haar voordracht zalvend en berustend in de openingstrack van Notes On A Conditional Form.

Vanuit de omgeving van Manchester lukt het deze schoolvrienden om al vier albums lang een strakke mix aan toegankelijk tienerpop met een aanstekelijk rockrandje voor te schotelen. Het is verrassend dat de albums in het thuisland zoveel beter worden opgepakt dan de singles.

Met de rauwheid van het overstuurde punkrocker People houden ze de aandacht vast en laten ze op compromisloze wijze de opgekropte energie vrij, die diep van binnen tot het kookpunt borrelt. Deze opgefokte houding dendert helaas niet verder door. Ze vervolgen met dromerige geluidslandschappen de moeilijke ontoegankelijke weg. Want laten we eerlijk zijn, om 80 minuten lang met 22 tracks de aandacht vast te houden is een lastige opgave.

Ritmische jungle begeleiding wordt afgewisseld met zomerregen verfrissing in het pop getinte Frail State of Mind, waarmee ze nogmaals duidelijk bewijzen dat hun muziek een universeel karakter heeft, waarmee ze elke liefhebber willen bereiken. Nog steeds lopen ze hiermee het risico om te vervlakken in de prachtige composities, waarbij elke vorm van zeggenschap is weggefilterd. Met een hoop passen en meten kom je tot de conclusie dat het wel een heel gewaagde stap is om je met zo’n lange plaatlengte op de markt te presenteren.

Met een hoop elektronisch gefröbel en tandenknarsende boyband zoetigheid redden ze het niet. Gelukkig staan daar nog tracks als het fraaie zweverige Then Because She Goes tegenover. Ook de evangelische folk melodieën van Jesus Christ 2005 God Bless America weet met de kampvuur onschuld diep te raken. Dat hierbij Phoebe Bridgers een glansrol vervult valt te verklaren omdat van haar juist nu het adembenemende overbluffende Punisher verschijnt, en dat dit een goed uitgekozen promotiestunt betreft.

Het soulvolle Nothing Revealed / Everything Denied blinkt uit vanwege de zwoele gitaarklanken die er tegen het einde een lekkere funky lick aan geeft. Uitgekiende meesterlijke momenten die verder veelal gemist worden. Tonight (I Wish I Was Your Boy) sluit hier hoopvol op aan, al walst daar al snel die hit formule aan teenpop maniertjes overheen. Het Raggamuffin geintje in Shiny Collarbone is vermakelijk, maar daar blijft het wel bij.

In diezelfde categorie valt de jaren tachtig synthpop If You’re Too Shy (Let Me Know). Lekker retro, inclusief saxofoonuithalen en met een hoge nostalgische waarde, maar verder niet echt indrukwekkend genoeg. Having No Head laat horen waar de jongens toe in staat zijn. Met minimale ambient slaapmuziek wordt er opgewerkt naar heerlijke door robotgeluiden geprogrammeerde electroclash.

Bij Notes On A Conditional Form is het duidelijk dat het accent weer eens verschoven is, minder rock en veel meer elektronica. Deze pretentieuze aanpak is net een stap te ver. Door de plaat te halveren en het overschot aan songs als bonusmateriaal op singles te gebruiken, hadden ze het de luisteraar een stuk minder lastig gemaakt. Het is tijd om keuzes te maken, en blijkbaar past het commerciële jasje ze echt beter. Jammerlijk genoeg een gemiste kans te noemen, juist dat avontuurlijke spreekt mij namelijk aan.

The 1975 - Notes on a Conditional Form | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van dominicano fonso
4,0
Eindelijk horen we terug The 1975 van de beginjaren. Ze waren met hun vorig album iets te veel de elektronische kant opgegaan.

avatar van Tha)Sven
4,0
Blijft een van de meest ondergewaardeerde bands van het laatste decennium.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:45 uur

geplaatst: vandaag om 14:45 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.