Op 23 september 2019 maakt de jonge Zweedse milieuactiviste Greta Thunberg veel indruk met haar harde woorden tijdens de klimaattop in New York. Haar anarchistische voordracht roept herinneringen op aan de new wave poëten en punkdichters die in de jaren tachtig van zich afbeten door hun kritische kijk op de onzeker toekomst van de maatschappij te betuigen. The 1975 boetseert haar voordracht zalvend en berustend in de openingstrack van Notes On A Conditional Form.
Vanuit de omgeving van Manchester lukt het deze schoolvrienden om al vier albums lang een strakke mix aan toegankelijk tienerpop met een aanstekelijk rockrandje voor te schotelen. Het is verrassend dat de albums in het thuisland zoveel beter worden opgepakt dan de singles.
Met de rauwheid van het overstuurde punkrocker People houden ze de aandacht vast en laten ze op compromisloze wijze de opgekropte energie vrij, die diep van binnen tot het kookpunt borrelt. Deze opgefokte houding dendert helaas niet verder door. Ze vervolgen met dromerige geluidslandschappen de moeilijke ontoegankelijke weg. Want laten we eerlijk zijn, om 80 minuten lang met 22 tracks de aandacht vast te houden is een lastige opgave.
Ritmische jungle begeleiding wordt afgewisseld met zomerregen verfrissing in het pop getinte Frail State of Mind, waarmee ze nogmaals duidelijk bewijzen dat hun muziek een universeel karakter heeft, waarmee ze elke liefhebber willen bereiken. Nog steeds lopen ze hiermee het risico om te vervlakken in de prachtige composities, waarbij elke vorm van zeggenschap is weggefilterd. Met een hoop passen en meten kom je tot de conclusie dat het wel een heel gewaagde stap is om je met zo’n lange plaatlengte op de markt te presenteren.
Met een hoop elektronisch gefröbel en tandenknarsende boyband zoetigheid redden ze het niet. Gelukkig staan daar nog tracks als het fraaie zweverige Then Because She Goes tegenover. Ook de evangelische folk melodieën van Jesus Christ 2005 God Bless America weet met de kampvuur onschuld diep te raken. Dat hierbij Phoebe Bridgers een glansrol vervult valt te verklaren omdat van haar juist nu het adembenemende overbluffende Punisher verschijnt, en dat dit een goed uitgekozen promotiestunt betreft.
Het soulvolle Nothing Revealed / Everything Denied blinkt uit vanwege de zwoele gitaarklanken die er tegen het einde een lekkere funky lick aan geeft. Uitgekiende meesterlijke momenten die verder veelal gemist worden. Tonight (I Wish I Was Your Boy) sluit hier hoopvol op aan, al walst daar al snel die hit formule aan teenpop maniertjes overheen. Het Raggamuffin geintje in Shiny Collarbone is vermakelijk, maar daar blijft het wel bij.
In diezelfde categorie valt de jaren tachtig synthpop If You’re Too Shy (Let Me Know). Lekker retro, inclusief saxofoonuithalen en met een hoge nostalgische waarde, maar verder niet echt indrukwekkend genoeg. Having No Head laat horen waar de jongens toe in staat zijn. Met minimale ambient slaapmuziek wordt er opgewerkt naar heerlijke door robotgeluiden geprogrammeerde electroclash.
Bij Notes On A Conditional Form is het duidelijk dat het accent weer eens verschoven is, minder rock en veel meer elektronica. Deze pretentieuze aanpak is net een stap te ver. Door de plaat te halveren en het overschot aan songs als bonusmateriaal op singles te gebruiken, hadden ze het de luisteraar een stuk minder lastig gemaakt. Het is tijd om keuzes te maken, en blijkbaar past het commerciële jasje ze echt beter. Jammerlijk genoeg een gemiste kans te noemen, juist dat avontuurlijke spreekt mij namelijk aan.
The 1975 - Notes on a Conditional Form | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com