Eigenlijk vind ik dat Sinister sinds Afterburner geen slechte dingen meer gedaan heeft. Na het waanzinnige Hate kwam de klad er een beetje in. En met het genoemde album uit 2006 kwam de boel weer goed op orde. En zo komen er met voortdurend wisselende samenstellingen toch alweer een behoorlijke tijd kwalitatief goede platen uit deze hoek op ons afgevuurd.
Deformation Of The Holy Realm laat enerzijds de bekende brute Sinister horen. Nietsontziende blastpassages waarover Aad zijn laster overheen kotst. En anderzijds ook ruimte voor fraaie solo's en een klein beetje bijbelse bombast hier en daar. Zo krijgt het album een fijn occult sfeertje mee. En daar ben ik gek op.
Natuurlijk bewandelt Sinister paden die vele andere bands tot in den treure bewandelen. Daarom is er niets nieuws onder de zon. Maar ik vind wel dat de band hier veel dynamiek in de nummers legt waardoor je toch voortdurend een schop onder je hol krijgt. De vaart zit er wat dat betreft goed in.
Ronduit fraai is Scourged By Demons waarin die meeslepende elementen van Hate uit 1995 zijn weerklank vinden. Al is het mij een raadsel waarom het openingsthema van Therions Ginnungagap hier als intro moet dienen. Is het een ode? Is het toeval? Wie het weet mag het zeggen.
Ander hoogtepunt is het hysterische Oasis of Peace (Blood from the Chalice). Schuimbekkend agressief compleet gemaakt met een epische passage waarin melodieuze solo's een kort moment naar voren mogen komen. Fraai gedoseerd en niet zo a la Malmsteen gedropt zoals Vital Remains altijd doet.
Verder niets ingewikkelds maar een heerlijk vlot album voor wie van brute deathmetal houdt.