Omsingeld door een overdosis reclame viel het nog niet mee om het nieuwe album van Bob Mould te onderscheiden maar toen de voormalige zanger/gitarist van Hüsker Dü en Sugar,na de akoestische opener Heart on my sleeve er eenmaal de vaart inzette kon er weer geademd worden en bleek Blue hearts de vijfde voltreffer in acht jaar tijd.
Een stuk harder, sneller en agressiever dan we de laatste jaren van Mould gewend waren, en hoewel soms de eenvormigheid wat op de loer ligt blijken er naarmate je de plaat draait toch weer flink wat mooie en sterke songs op de staan. Next generation, American Crisis, Forecast of rain, Siberian Butterfly en Password to my Soul zijn hier de nummers die er in eerste instantie wat uitspringen maar het is uiteindelijk de algehele 'Wake up Call' die de ware kracht van Blue hearts onthuld.
De tijd zal uiteindelijk leren hoe dit album zich verhoudt tot zijn andere (laatste) platen, maar het zou zo maar ééns kunnen dat Bob Mould met Blue Hearts aan zijn derde jeugd is begonnen.
Toch weer erg goed.