menu

Doves - The Universal Want (2020)

mijn stem
3,76 (98)
98 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: EMI

  1. Carousels (4:49)
  2. I Will Not Hide (4:15)
  3. Broken Eyes (4:15)
  4. For Tomorrow (5:28)
  5. Cathedrals of the Mind (5:20)
  6. Prisoners (4:26)
  7. Cycle of Hurt (4:15)
  8. Mother Silverlake (5:13)
  9. Universal Want (5:21)
  10. Forest House (3:41)
totale tijdsduur: 47:03
zoeken in:
avatar van Outlaw104
4,0
Na Carousels is nu ook een tweede track vrijgegeven: Prisoners

avatar van coldwarkids
3,5
Wat een bijzonder warm artwork.

BrotherJohn
Na elf jaar eindelijk weer een nieuw album. Mooi artwork inderdaad. Benieuwd hoe dromerig het album zal zijn. Doves waren toch op hun best wanneer ze je naar een andere wereld wisten weg te voeren, wat ze het best lukte met The Last Broadcast. De nummers Carousels en Prisoners overtuigen me nog niet...

De 2 nieuwe songs overtuigen mij wel. Benieuwd naar de rest. Het artwork is werkelijk schitterend. Zo mooi dat ik de special edition wel wil bestellen. De verzendingskosten zijn echter veel te hoog.

avatar van coldwarkids
3,5
Na Carousels, is Cathedrals Of The Mind de tweede die raak is. Heerlijk.

Thekillers87327
Prachtige artwork zeg!
Beetje stranger things achtig.
Tot nu toe goede nummers, alleen de stem van de zanger doet me niet zo ve

Wel benieuwd naar dit album. De vrijgegeven nummers klinken in elk geval weer degelijk Doves.

avatar van mr-mucho
3,5
Een album dat doet verlangen naar vervlogen tijden. Toen Britse bands als Travis, Coldplay en dergelijke met melancholieke gitaar muziek een nieuw tijdperk inluidden. Dat geluid behelst dit album dan ook.

avatar van Woutout
Sinds Lost Souls ben ik een groot fan van Doves. Vooral hun eerste en vierde, Lost Souls en Kingdom of Rust, zijn in mijn ogen absolute meesterwerken. Dit album wil ik nog meer kansen gaan geven, maar vooralsnog ben ik niet heel erg onder de indruk. Het is erg bekend, maar mist de spanning van eerdere platen. Pak de opbouw van een 10.03, of de duistere klanken van Firesuite. Alleen de titeltrack pakt echt en misschien de afsluiter, maar bij de meeste songs denk ik alleen maar: dit hebben ze al veel eerder, veel beter gedaan...

avatar van rebjuh
4,0
Oké, soms werkt het gewoon; zo'n mooie hoes. Dus ik ben maar gaan luisteren en het is echt een album vol goede nummers, zeker het openingsnummer. En die afwisseling van akoestische en elektrische gitaar, het zit zo goed in elkaar. Mooi.

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Doves - The Universal Want - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Doves - The Universal Want
Na een lange stilte keert Doves terug met een groots en meeslepend klinkend album, dat laat horen dat de Britse band ooit niet voor niets werd geschaard onder de smaakmakers

Als ik denk aan Doves, denk ik vooral aan het prachtige Lost Souls dat dit jaar alweer 20 jaar oud is. De band zou nog een paar uitstekende albums te maken, maar ging een jaar of elf geleden toch behoorlijk roemloos ten onder. Doves is nu terug met een nieuw album en The Universal Want is verrassend goed. Doves is haar eigen verleden natuurlijk niet helemaal vergeten, maar durft ook verder terug te kijken en verwerkt hiernaast volop invloeden uit het heden in haar muziek. Het is allemaal behoorlijk stevig aangezet, maar er zit ook voldoende lucht in de muziek van de Britse band, die er flink wat nieuwe invloeden bij sleept, maar ook gewoon de geweldige band van twintig jaar geleden blijft.

Een jaar voordat Elbow debuteerde met Asleep In The Back, debuteerde de eveneens uit Manchester afkomstige band Doves met het wonderschone Lost Souls. Het zou nog een paar jaar duren voordat Elbow een album van het niveau van het debuut van Doves zou maken, maar waar Elbow al snel uitgroeide tot een van de smaakmakers binnen de alternatieve Britse popmuziek, verloor Doves langzaam maar zeker terrein.

Het geweldige Lost Souls kreeg overigens een bijzonder fraai vervolg met het in 2002 verschenen The Last Broadcast en het uit 2005 stammende Some Cities, maar toen de band het in 2009 nog eens probeerde met het overigens ook uitstekende Kingdom Of Rust was bijna iedereen Doves alweer vergeten en werd de band alleen in de geschiedenisboeken nog in één adem genoemd met Elbow en Radiohead.

De afgelopen elf jaar was het stil rond de band, maar uit het niets is Doves terug met een nieuw album. The Universal Want opent met donkere en atmosferische klanken, waarna een spannend ritme wordt ingezet, een batterij elektronica wordt opgestart en de eerste vocalen opduiken.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik de afgelopen elf jaar nooit meer naar de muziek van Doves heb geluisterd, maar The Universal Want klinkt op een of andere manier direct vertrouwd. De muziek van Doves is altijd wat minder verfijnd geweest dan die van Elbow en was ook nooit vies van uitstapjes richting de grootse en meeslepende muziek van Coldplay. Het is niet anders op The Universal Want, dat hier en daar alle registers open trekt, maar dat wat mij betreft ook altijd aan de juiste kant van de streep blijft wanneer het gaat om avontuur.

Er zijn twintig lange jaren verstreken sinds het debuut van de band en dat hoor je. The Universal Want klinkt een stuk moderner dan Lost Souls en teert niet al teveel op het oude succes. Het valt meestal niet mee om na lange afwezigheid terug te keren met een album dat nog enigszins in de buurt komt van de albums uit het verleden, maar de terugkeer van Doves is wat mij betreft geslaagd.

De band heeft gekozen voor een lekker vol geluid waarin flink wordt uitgepakt met zowel gitaren als elektronica en waarin ook de ritmesectie van zich mag laten horen, met wat mij betreft een glansrol voor de drummer van de band. Zanger Jimi Goodwin heb ik nooit een heel groot zanger gevonden, maar hij heeft wel een duidelijk eigen geluid en slaat zich prima door de songs op The Universal Want heen.

Doves grijpt hier en daar terug op haar eigen geluid van weleer, maar duikt ook in de archieven van de Britse popmuziek en durft ook eigentijds te klinken. De meeste songs op het album klinken groots en meeslepend, waardoor The Universal Want een behoorlijk overweldigende indruk maakt, maar het flink volle geluid is wat mij betreft ook functioneel en biedt ook ruimte aan experiment. De productie verdient overigens een pluim, want zeker wanneer wat gas terug wordt genomen komt alles even helder uit de speakers. Een vleugje prog en psychedelica brengen het geluid van Doves nog wat verder op smaak.

De release van The Universal Want was voor mij een mooie gelegenheid om de eerdere albums van de band weer eens uit de kast te trekken. Die albums zijn nog altijd geweldig, maar ook met het verrassend sterke The Universal Want blijft Doves wat mij betreft makkelijk overeind tussen de betere Britse bands van het huidige millennium. Heel goed nieuws dus dat de band terug is dus. Erwin Zijleman

avatar van michelhuizinga
Mooi geschreven Erwin. In tegenstelling tot jou ben ik de afgelopen 11 jaar wel veel Doves blijven luisteren en de albums gingen mij nooit vervelen. Ik ben dus ook blij verrast dat ze weer een nieuw album hebben afgeleverd. Eerste klanken voelen als een vertrouwd warm bad. Ga hier rustig van genieten!

avatar van Kaaasgaaf
3,5
Deze plaat klinkt heerlijk over de speakers, maar op koptelefoon krijg ik er al snel koppijn van. Wat te dicht geplamuurd, denk ik zo. Zonde wel, want qua songs is dit echt een verrassend sterke comeback.

avatar van Juveniles
4,0
veel over Doves gelezen maar nooit in verdiept en na verloop van tijd ook geen zin meer om dat met terugwerkende kracht te doen -je blijft anders aan de gang-, maar dit album toch aangepakt om er iets van mee te krijgen al is het maar als mosterd na de maaltijd. Zo was ook de rode draad van Gijsbert Kamer's recensie in de Volkskrant maar dan met negatieve conclusie. Normaal gesproken kan ik me goed in zijn feedback vinden maar in deze ben ik hem kwijt: "Mooie plaat dus, maar ook wat overbodig. Wat wilde Doves na al die jaren eigenlijk nog zeggen? Ze zijn in hetzelfde stramien blijven hangen en zo hard hebben we hun rockidioom nu ook weer niet gemist. Ik ken Doves niet en haak aan bij een mooi sfeervol album. Ben blij dat ze nog een album gemaakt hebben en hun rockidioom stijgt uit boven het hedendaagse gemiddelde. In dat geval geheel niet overbodig, Cathedrals of the Mind alleen al is de aankoop waardig.

avatar van Hedser
4,5
Zeer goede comebackplaat dit. Staat vol met heerlijke gitaarpartijen en fijne riffs. Persoonlijke favorieten zijn I Will Not Hide en For Tomorrow, maar ook Carousels, Prisoners en Cycle of Hurt mogen er zijn.

avatar van herman
3,0
Kaaasgaaf schreef:
Deze plaat klinkt heerlijk over de speakers, maar op koptelefoon krijg ik er al snel koppijn van. Wat te dicht geplamuurd, denk ik zo. Zonde wel, want qua songs is dit echt een verrassend sterke comeback.

Inderdaad een wat te dichtgesmeerd geluid, er had iets meer ademruimte in mogen zitten. Qua songs vind ik het wel in orde, maar de magie van (mijn Doves-favoriet) Some Cities hoor ik helaas niet terug.

4,0
Eindelijk deze plaat gekocht, dat had wel wat eerder gemogen! Lekkere broeierige Doves sound. Uitschieters; Carousels, I will not hide, Cathedrals of the mind en die Prisoners is echt fantastisch.

avatar van Johnny Marr
coldwarkids schreef:
Wat een bijzonder warm artwork.

Klopt. Een nogal groot verschil met de hoezen van hun vorige platen.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:57 uur

geplaatst: vandaag om 21:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.