Hoe verder de Verenigde Staten dreigen te verzuipen in hun zelf gecreëerde ellende, des te sterker komt de drang naar de perfecte Amerikaanse Droom en het zich vastklampen aan het geloof boven drijven. Het in Utah gelegen Nephi is gesticht door de aanhangers van de Heilige Der Laatste Dagen geschriften, volgelingen van het Boek van Mormon. Elke generatie verzet zich sterker tegen die van de ouders, een gezonde ontwikkeling waaruit iemand zijn eigen identiteit ontwikkelt. Als deze vorm van ontplooiing belemmerd wordt door de religieuze gemeenschap, vluchten de jonge adolescenten vaak terug in zijn eigen belevingswereld van In Another Life, welke versterkt wordt door verdovende middelen, of kiezen uiteindelijk zelfs als de tragische homoseksuele personage in Terrible Thing voor de dood.
Some nights we drive up the mouth of the canyon
On hillbilly heroin pills
We get out and watch the sunset
Peaceful and still
Brendan Flowers groeide op in deze omgeving, en de confronterende tweestrijd tussen geloof en het laten uitkomen van de Amerikaanse Droom is een bepalende factor op de meest intieme persoonlijke plaat van The Killers, Pressure Machine. Natuurlijk zijn daar gelijk de associaties met de volkse muzikale verhalenverteller Bruce Springsteen, alleen is Brendan Flowers van een latere generatie, en Bruce Springsteen eerder een leeftijdsgenoot van zijn ouders. En waar verzetten de puberende jongeren zich dus tegen? Precies! Dat antwoord hoef ik hier niet meer te vermelden, lijkt mij duidelijk toch?
De kilheid van de zwart-witte albumhoes doet mij in eerste instantie denken aan massagraven van oorlogsslachtoffers en met een beetje fantasie kom je uit bij de coronadoden van de afgelopen twee jaar. Echter na het luisteren van Pressure Machine beschouw ik het prikkeldraad en de kruizen als een afgesloten The Village-achtige gemeenschap, welke M. Night Shyamalan schept in de gelijknamige film. Totaal afgesloten van de buitenwereld leven ze in een ander tijdsbeeld, waarbij de gewoontes, normen en waarden van een eeuw geleden een belangrijke rol spelen. Door de gesproken inleidingen van de tracks maak je als een onderzoekende Special Agent Dale Cooper kennis met de eigenaardigheden van de inwoners, waarbij zich een Twin Peaks-achtig plot ontwikkelt.
Het voorwoord van West Hills handelt over verraad, als een inwoner van Nephi zijn geboortegrond verlaat om het geluk elders te zoeken. Natuurlijk zitten er genoeg autobiografische elementen in deze verhaallijn verborgen waarmee Brendan Flowers het escapisme uit zijn jeugd bezingt. Het trage vioolspel van Sara Watkins komt binnen als een dreigende storm waaroverheen pianoklanken als waterdruppels het verdriet en de tranen vorm geeft. De van Foxygen bekende producer Jonathan Rado overtreft zijn aandeel in Imploding the Mirage door nog dieper in de gevoelswereld en achtergrond van de zanger te duiken. Gitarist Dave Keuning introduceert zijn terugkeer bij de band met zachte gitaarlijnen waarna Brendan Flowers het overneemt. De vergelijking met Bruce Springsteen is een voor de hand liggende, omdat de vocalist de schaduw van The Boss gebruikt in zijn bijna identieke voordracht. Toch is het de magie die overheerst als een volwassen klinkende Brendan Flowers zichzelf overtreft in het meesterlijke West Hills, waarmee hij zelfs de meest kritische sceptici zal overtuigen.
Oh yeah, oh no, the train, the train. Every 2 or 3 years, the train kills somebody.
Every 2 or 3 years, yeah. Everybody knows about the train, OK? You hear it constantly.
Eh, I— I think the train is a way to find your way out of this life, if you get hit by it
Deze dodelijke trein is een bewakende scheidingsmuur welke als een mechanisch IJzeren Gordijn centraal staat in de dieptrieste synthpop van Quiet Town. Rampspoed verpakt in zwijgzame goedmakerij. Een ongelijke tweestrijd tussen conservatieve tradities en de drang om te vernieuwen grijpt ook de emotioneel beladen Brendan Flowers bij de keel. De mondharmonica huilt om de oudere generatie die ervaren dat hun afbrokkelende idealisme wordt ingehaald door een teleurgestelde huidige generatie die samenvloeit in de fictieve jongeman Cody. Het breekpunt van de plaat waar de gitaar met luchtige rockaccenten weer van zich laat spreken. De omarming van de verloren zoon Dave Keuning, die terugkeert om zich bij The Killers te voegen.
Vervolgens verliest Pressure Machine aan kracht en grijpt met het veilige Sleepwalker terug naar hun oude herkenbare sound. Feitelijk is dit het moment dat ook bij The Killers de progressie overwonnen wordt door het conservatisme waar Brendan Flowers zo mee worstelt. Phoebe Bridgers redt het geweten van Nephi. Een moederfiguur die zich in Runaway Horses om haar zoon ontfermt, waarbij haar gedachtes afdrijven naar het idealisme waarmee ze als materialistisch Coca Cola-meisje de overstap naar deze gemeenschap maakte. Een prachtig rustpunt waarmee de band zich snel herpakt, om vervolgens te vervallen in het prima op Day & Age passende wanhopige eighties postpunker In The Car Outside en daar zelfs tot de hoogtepunten zou behoren. Hier is het een buitenbeentje, maar dat is dan ook net de positie die Brendan Flowers zichzelf toe-eigent, de zoekende buitenstaander.
Met dramatisch liefdesliedje Desperate Things is een Murder Ballad zoals alleen een romanticus als Brendan Flowers deze kan brengen. De onzekerheid om zich te meten met grootheden als Johnny Cash en Nick Cave maakt hem kwetsbaar en klein. De song vraagt juist om deze benadering, want daar ligt de kracht. De rondspokende omlijsting roept de slachtoffers als dwalende geesten op om er vervolgens een extra schrikachtig luguber tintje aan te geven. Deze muzikale zelfmoord valt in het voordeel van Pressure Machine uit en behoort samen met de openingstracks tot de hoogtepunten van de plaat. Iets wat je van het lichtere georkestreerde titelstuk Pressure Machine zeker niet kan zeggen. De filmische feeling good story van The Getting By is typisch Amerikaans, en tevens onderdeel van die grote onbereikbare droom. Elk verhaal daar verdient een gelukkig einde, en hierdoor kom je tot de conclusie dat er net te vaak op safe gespeeld wordt om van een meesterwerk te spreken.
The Killers - Pressure Machine | Rock | Written in Music - writteninmusic.com