menu

Jenny Hval - Classic Objects (2022)

mijn stem
3,69 (48)
48 stemmen

Noorwegen
Pop
Label: 4AD

  1. Year of Love (4:13)
  2. American Coffee (6:02)
  3. Classic Objects (4:49)
  4. Cemetery of Splendour (7:01)
  5. Year of Sky (5:20)
  6. Jupiter (7:55)
  7. Freedom (2:16)
  8. The Revolution Will Not Be Owned (4:49)
totale tijdsduur: 42:25
zoeken in:
avatar van MartinoBasso
4,0
Jenny Hvals eerste release voor 4AD.
Haar vorige - 'The practice of love' - was m'n favoriete album van 2019, dus hier kijk ik wel naar uit.
Ze slaat duidelijk een meer toegankelijke richting in, maar de twee singles vind ik erg goed.

avatar van -SprayIt-
4,0
The Practice of Love is inderdaad een prachtig album, ook ik hier hier naar uit! Ik bewaar de singles nog even en ga in maart het hele album luisteren. Bijzonder artwork weer, weet nog niet zo goed wat ik er van vind.

Jenny Hval legt de lat nooit laag..Uitstekende singles weer van een rasmuzikante.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Jenny Hval - Classic Objects - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Jenny Hval - Classic Objects
De Noorse muzikante Jenny Hval klinkt op haar nieuwe album Classic Objects weer net iets toegankelijker dan op haar vorige albums, maar ze maakt nog altijd buitengewoon avontuurlijke muziek vol verrassingen

Ik vond de muziek van Jenny Hval in het verleden maar zware kost, maar de Noorse muzikante klinkt op haar laatste albums steeds weer net wat toegankelijker. Het is een lijn die wordt doorgetrokken op het deze week verschenen Classic Objects, dat hier en daar klinkt als een toegankelijk singer-songwriter album, al is toegankelijk in het geval van Jenny Hval een relatief begrip. De songs op Classic Objects liggen makkelijker in het gehoor dan we van Jenny Hval gewend zijn, maar het zijn songs vol verrassende wendingen en dubbele bodems. De instrumentatie bestaat uit meerdere lagen, die prachtig samenvloeien met de stem van de Noorse muzikante, die wederom een prachtalbum heeft afgeleverd.

De Noorse muzikante Jenny Hval zong in haar tienerjaren in een metalband, maakte vervolgens twee albums onder de naam Rockettothesky en levert de afgelopen vijftien jaar albums onder haar eigen naam af. Het zijn tot dusver allemaal fascinerende albums, al was je voor redelijk toegankelijke muziek lange tijd aan het verkeerde adres bij Jenny Hval.

Dat is de afgelopen jaren wel wat veranderd. Blood Bitch noemde ik in 2016 met afstand het meest toegankelijke Jenny Hval tot dat moment en precies hetzelfde schreef ik op in mijn recensie van The Practice Of Love uit 2019. Het is ook weer van toepassing op het deze week verschenen Classic Objects, dat volgt op het vorig jaar verschenen Menneskekollektivet, dat Jenny Hval vorig jaar samen met Håvard Volden onder de naam Lost Girls maakte en dat weer wat minder toegankelijk was.

Classic Objects moeten we zien als de echte opvolger van The Practice Of Love en trekt de lijn van dit album door. Ook op Classic Objects maakt Jenny Hval redelijk toegankelijke muziek, wat niet betekent dat de Noorse muzikante het ons opeens makkelijk maakt met hitgevoelige deuntjes. Op haar nieuwe album maakt Jenny Hval wel songs met een kop en een staart en strijkt ze niet al te nadrukkelijk tegen de haren in, waardoor Classic Objects duidelijk anders klinkt dan de vroege albums van de muzikante uit Oslo.

Het klinkt misschien toegankelijker dan we van Jenny Hval direct zijn, maar direct vanaf de eerste noten spat het avontuur uit de speakers. Jenny Hval heeft haar songs dit keer behoorlijk vol ingekleurd en stapelt direct in de openingstrack meerdere lagen instrumenten op elkaar. Het zijn lagen die niet direct bij elkaar lijken te passen, maar uiteindelijk komt alles samen en kleurt de muziek ook nog eens fraai bij de heldere stem van de Noorse muzikante, die zich manifesteert als een echte Scandinavische ijsprinses.

Classic Objects is het eerste album van Jenny Hval op het roemruchte 4AD label en het is een album dat past bij de rijke historie van dit label, dat in het verleden vaak ruimtelijke en atmosferische albums uitbracht. Ook Classic Objects klinkt bij vlagen ruimtelijk en atmosferisch, maar door de vele lagen die de Noorse muzikante in haar muziek heeft verstopt zijn er ook altijd volop aardse klanken te horen in haar muziek, bijvoorbeeld door bijzondere ritmes toe te voegen aan haar songs.

Classic Objects klinkt misschien anders dan de vorige albums van de muzikante uit Oslo, maar het is een echt Jenny Hval album. Op een aantal momenten klinkt Jenny Hval als een zeer toegankelijke singer-songwriter, maar een verrassende wending is nooit ver weg, zeker niet in de wat langere tracks op het album, die hier en daar een vleugje jaren 80 bevatten.

Ik moest in het verleden altijd heel lang wennen aan de muziek van Jenny Hval en vond deze muziek eerder fascinerend dan mooi, maar op Classic Objects is haar muziek mooi en fascinerend. De stem van Jenny Hval is mijlenver verwijderd van Kate Bush, maar in muzikaal opzicht doet Classic Objects me wel meer dan eens denken aan de muziek van Kate Bush, die in de vroege jaren 80 nog geen beroep kon doen op alle elektronica die Jenny Hval tot haar beschikking heeft.

Classic Objects is direct vanaf de eerste keer horen een bloedmooi album, maar ik weet vrijwel zeker dat ook dit Jenny Hval album nog heel lang mooie geheimen blijft prijs geven. Een prachtige aanwinst voor het legendarische 4AD label dit nieuwe album van Jenny Hval. Erwin Zijleman

avatar van Teunnis
3,5
Ik heb zo het vermoeden dat dit net als The Practive of Love een album gaat zijn die me niet los gaat laten en waar ik langzaamaan verknocht aan ga raken.

De eerste luisterbeurt is positief, maar ook nog wat onwennig. Voorlopig zijn het vooral flarden van pracht waar ik opveer.

avatar van Edgar18
3,0
Mijn ervaring is tegengesteld. De eerste luisterbeurt beviel nog aardig, maar daarna was ik er snel op uitgeluisterd. De liedjes bevatten (te) weinig gelaagdheid om te blijven boeien. Iets wat Jenny Hvals eerdere werk wel had. Ik vrees dat ik hier niet meer vaak op terug ga grijpen.

avatar van Mjuman
Dankzij een van de jaarlijsten van Boomkat dit album 'ontdekt', terwijl ik toch een (redelijke) liefhebber van haar werk ben, al vanaf Viscera.

Het prangende, urgente in haar eerdere werk (bijv Viscera) zoek ik hier tevergeefs. Denk dat dit voor mij net een tikkie too much, of anderszins too little is

avatar van Teunnis
3,5
Edgar18 schreef:
Mijn ervaring is tegengesteld. De eerste luisterbeurt beviel nog aardig, maar daarna was ik er snel op uitgeluisterd. De liedjes bevatten (te) weinig gelaagdheid om te blijven boeien. Iets wat Jenny Hvals eerdere werk wel had. Ik vrees dat ik hier niet meer vaak op terug ga grijpen.

Ik heb hem ook een halfje naar beneden gesteld.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:28 uur

geplaatst: vandaag om 22:28 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.