menu

Built to Spill - When the Wind Forgets Your Name (2022)

mijn stem
3,86 (71)
71 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Sub Pop

  1. Gonna Lose (2:33)
  2. Fool's Gold (4:01)
  3. Understood (4:02)
  4. Elements (5:48)
  5. Rocksteady (5:06)
  6. Spiderweb (5:23)
  7. Never Alright (4:50)
  8. Alright (4:59)
  9. Comes a Day (8:26)
totale tijdsduur: 45:08
zoeken in:

avatar van philtuper
Veelbelovend de 3 singles. Ik heb hier wel zin in!

avatar van Joy4ever
Die hoes is eigenlijk spuuglelijk maar toch intrigeert het me. Knap.

avatar van Mausie
3,5
Mausie (crew)
Leadsingle Gonna Lose viel vies tegen, maar met Understood en Fool’s Gold is mijn interesse gewekt. Vooral Understood krijg ik niet uit mijn hoofd, heerlijk!

avatar van JVT
4,5
JVT
Ik vind alle singles singles tot nu toe geweldig, met als uitschieter idd Understood.

avatar van Lost
Net spiderweb gehoord…. Een pareltje indie-rock.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Built To Spill - When The Wind Forgets Your Name - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Built To Spill - When The Wind Forgets Your Name
Built To Spill beleefde haar ‘finest hours’ flink wat jaren geleden, maar op When The Wind Forgets Your Name heeft de Amerikaanse band de oude vorm weer hervonden en imponeert het met geweldige songs

Built To Spill was, samen met bands als Luna en Sunny Day Real Estate, wat mij betreft een van de leukere en interessanter gitaarbands uit de late jaren 90 en vroege jaren 00. Ik verloor de band uiteindelijk wat uit het oog, mede omdat de productie ook wat stokte, maar deze week komt When The Wind Forgets Your Name van Built To Spill bijna onophoudelijk uit de speakers. Built To Spill komt op haar nieuwe album met een mix van indierock en neo-psychedelica en betovert met songs waarvan je alleen maar zielsgelukkig kunt worden. Het doet wat mij betreft niet onder voor Built To Spill in topvorm en dat zegt veel. Heel veel zelfs. Wat een geweldige verrassing.

De naam van de Amerikaanse band Built To Spill wordt op deze BLOG een aantal malen genoemd als relevant vergelijkingsmateriaal, maar ik besprak nog niet eerder een album van de band uit Boise, Idaho. Dat is ook niet zo gek, want Built To Spill maakte bijna al haar albums in de jaren negentig en gedurende het eerste decennium van het huidige millennium. De afgelopen 13 jaar stond de teller tot voor kort op slechts twee albums; het wat mij betreft wat tegenvallende Untethered Moon uit 2015 en het in 2020 verschenen Plays The Songs Of Daniel Johnston, dat zoals de titel al doet vermoeden was gevuld met songs van de Amerikaanse cultmuzikant, die overleed in 2019.

Toch wel wat onverwacht keert Built To Spill deze week terug met When The Wind Forgets Your Name, het tiende studioalbum van de band. Built To Spill bestaat dit jaar precies dertig jaar, waardoor de band wat mij betreft een glorieuze comeback verdient. Ik had desondanks geen hoge verwachtingen van het nieuwe album, maar When The Wind Forgets Your Name blijkt wel degelijk het zo verdiende glorieuze comeback album. De band rond Doug Martsch heeft immers een album afgeleverd dat negen songs en vijfenveertig minuten lang niet alleen geïnspireerd en avontuurlijk, maar ook nog eens onweerstaanbaar lekker klinkt.

De Amerikaanse band kan op When The Wind Forgets Your Name uit de voeten met de indierock waarmee het in de jaren negentig doorbrak, maar de songs op het nieuwe album van de Amerikaanse band bevatten ook flink wat invloeden uit de (neo-)psychedelica en hier en daar hoor ik ook nog een vleugje progrock.

In muzikaal opzicht staat het allemaal als een huis. When The Wind Forgets Your Name is een album vol mooi en veelkleurig gitaarwerk, maar ook het toetsenwerk op het album is prachtig. De aards klinkende gitaren vechten fraaie duels uit met de meer atmosferisch klinkende keyboards en de twee weten elkaar op fraaie wijze te versterken. Built To Spill verrast op haar nieuwe album met een serie heerlijk melodieuze songs, die zich door het wat lome karakter uitstekend lenen voor heerlijk achterover leunen.

Ik vond de zang nooit het sterkste punt op de albums van Built To Spill, maar op When The Wind Forgets Your Name klinkt de zang uitstekend. Hier en daar hoor ik een vleugje Neil Young, maar veel vaker duiken echo’s op van neo-psychedelica smaakmakers als The Flaming Lips en Mercury Rev. Built To Spill komt op haar nieuwe album aardig in de buurt van het beste werk van deze bands, maar het is gelukkig ook de 90s indierock band die het ooit was gebleven.

Ondanks alle flarden uit het verleden is When The Wind Forgets Your Name ook een eigentijds album en het is ook nog eens een album dat je met enige regelmaat op het verkeerde been zet, wat van beluistering van het album een fascinerende ervaring maakt. En als Built To Spill je niet op het verkeerde been zet, vermaakt de band stevig met songs waarvan je alleen maar heel vrolijk kunt worden.

Built To Spill was nog geen week geleden voor mij vooral een mooie herinnering uit het verleden, maar met haar tiende studioalbum evenaart de band uit Idaho de hoge pieken uit dit verleden met speels gemak en levert het een van de beste rockplaten van het moment af. En dit album groeit ook nog wel even door. Erwin Zijleman

avatar van O.B.B.
4,0
Hangend in mijn hangmatje lig ik deze zonnige nazomerdag te genieten van de nieuwe Built To Spill. Een perfecte combinatie want When The Wind Forgets Your Name klinkt zeer aangenaam, melodisch en zelfs ontspannen in de oren. De licht psychedelische/stoner touch draagt hier wellicht aan bij. Binnen het oeuvre van BTS is dit geen wereldschokkend album. Weinig vernieuwend maar ‘classic’ Built To Spill. Doug Martsch heeft het nog altijd in de vingers en waarschijnlijk ga ik deze beter vinden dan bijvoorbeeld voorganger Unthetered Moon. Song kwaliteit is voor alle songs dik in orde en regelmatig spits ik oren om te horen wat voor geniaals Doug weer uit de gitaar tovert. Overall een prima album. Ik mis hooguit die twee of drie uitschieters, of wat meer weerhaakjes die dit album in zijn geheel nog een leveltje omhoog zouden kunnen tillen. Zeg maar van ‘heel goed’ naar ‘uitstekend’.

Maar gewoon een goed album van Built To Spill is nog altijd een niveau waar meeste gitaarbands alleen maar van kunnen dromen. Dus geniet ik verder zolang het zonnetje nog schijnt..

avatar van itchy
4,0
Ik hou van je, Doug! Er is echt niemand die zulke lekkere en hemelde gitaarlijntjes als jij maakt.
Wat een heel erg toffe, 100% volwaardige Built To Spill-plaat is dit gewoon weer zeg.

avatar van Kurzpantalon
4,0
Mensen, wat is Understood toch een lekker nummer! Echt al duuzend keer op repeat gehad. Ok, 2 duuzend keer dan.

Fools Gold heeft een fantastische videoclip

Al een tijd niet gevolgd maar sinds Spotify komt dit wat makkelijker op het pad.
Begonnen met BTS (jaja ik weet het) met de "lofi" plaat there's nothing wrong with love, perfect from now on is natuurlijk magisch en de 2 daarna incl de heerlijke live plaat. Nog de solo lp van Doug aangeschaft.
Nog ergens in begin 2002 gezien op ik meen take a root festival in Groningen, daar speelde ze integraal PFNO, magisch ook live, nog even met Doug gesproken na afloop en bedankt voor de gig "normally we play better zie die" (:
Daarna niet meer gevolgd.
Deze plaat is wat harder dan wat ik gewend ben maar dit zou zo maar eens een blijvertje kunnen worden.
FIjn dat ik ze weer herontdekt hebt.

avatar van JVT
4,5
JVT
Plaat al een tijdje in men bezit, en ook al enkele keren beluisterd in zijn geheel. Maar door het gigantische aanbod van goede platen tegenwoordig heb ik me er verder nog niet echt in verdiept.
Tot vandaag, ineens valt hier alles op zen plaats! Wat een pracht album, heel erg genieten dit.
De singles waren natuurlijk al top, maar de rest doet daar niet voor onder.
Elements en Comes a day zijn prachtig!!!

avatar van Forza
4,5
Ouderwets genieten. De eerste 4 nummers zijn geweldig met als hoogtepunt het goed opgebouwde Elements (vooral het orgel). Rocksteady is net iets te traag en vind ik een beetje een misser, maar daarna is de rest weer hartstikke goed. Deze blijf ik nog wel een tijdje draaien.

avatar van Mathough
4,0
Met het duo Spiderweb en Never Alright tikt de band het niveau uit haar hoogtijdagen aan. Heerlijk opzwepende nummers zijn dat!

avatar van corn1holio1
4,5
Wat een album, zoveel hoogtepunten. Heerlijk openen met Gonna Lose om het eerste luik af te sluiten met het prachtige Elements. Dan een beetje inkakken bij Rocksteady om dan terug erin te vliegen met Rocksteady & Spiderweb. En dan afsluiten met het prijsbeest, Comes a Day (die eerste anderhalve minuut is echt geweldig).
Deze ineens in een playlist gegoten met Perfect From Now On en Keep It Like A Secret, bijna twee-en-half uur genieten en fijn om deze albums nog eens op te zetten.

BrotherJohn
Zeker wel weer genieten maar kan wat mij betreft bij lange na niet tippen aan de dynamiek van Perfect From Now On en Keep It Like A Secret, maar dat is zo te lezen tegen de algemeen heersende opvatting in.

avatar van JVT
4,5
JVT
Comes a day is voor mij toch het nummer van dit jaar! Prachtig!

4,0
Ik heb er een absoluut favoriet nummer bij: Elements. Neil Young meets Bach.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:03 uur

geplaatst: vandaag om 22:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.