menu

John Moreland - Birds in the Ceiling (2022)

mijn stem
3,53 (18)
18 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Roots
Label: Old Omens

  1. Ugly Faces (3:15)
  2. Lion's Den (3:39)
  3. Cheap Idols Dressed in Expensive Garbage (4:40)
  4. Generational Dust (4:26)
  5. Dim Little Light (4:18)
  6. Claim Your Prize (4:45)
  7. Neon Middle June (5:20)
  8. Truth Be Told (3:59)
  9. Birds in the Ceiling (3:16)
totale tijdsduur: 37:38
zoeken in:

avatar van Zwaagje
4,0
Aan de eerste luisterbeurt bezig en nieuwsgierig geworden door een positieve recensie in de Volkskrant. Daarin werd aangegeven dat de wonderlijke mix van roots muziek en drumcomputer inclusief bliepjes en blabjes wonderwel werkt. En ik moet zeggen.......de eerste luisterbeurt smaakt naar meer. Hij zingt ook wat meer ingetogen en is wat prettiger in gehoor voor mij. Hele mooie sfeervolle plaat. Stem volgt.

avatar van Rottingdale
4,0
Mooi gedaan, op het vorige album probeerde hij dit ook al maar nu is de mix m.i. uitstekend gelukt.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: John Moreland - Birds In The Ceiling - dekrentenuitdepop.blogspot.com

John Moreland - Birds In The Ceiling
John Moreland brak een paar jaar geleden door met een betrekkelijk traditioneel rootsgeluid, dat hij op eerder op LP5 en nu op Birds In The Ceiling op fraaie wijze verrijkt met subtiele maar trefzekere elektronische accenten

Ik moest na de prachtalbums High On Tulsa Heat en Big Bad Luv erg wennen aan het twee jaar geleden verschenen LP5, maar inmiddels ben ik gewend aan het nieuwe geluid van de Amerikaanse muzikant John Moreland, dat op het deze week verschenen Birds In The Ceiling nog wat verder is geperfectioneerd. Ook op Birds In The Ceiling maakt de muzikant uit Tulsa, Oklahoma, stemmige en intieme Amerikaanse rootsmuziek, maar het is rootsmuziek die totaal anders klinkt door de subtiele toevoegingen van elektronische percussie, mellotrons en samples. Niet iedereen zal deze moderne twist kunnen waarderen, maar ik vind het alleen maar mooier worden.

John Moreland trok met zijn eerste twee albums slechts in bescheiden kring aandacht, maar veroverde de harten van de liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek, inclusief dat van mij, met zijn in 2015 verschenen derde album High On Tulsa Heat. Het is een album dat in de meest ingetogen momenten wel wat aan Springsteen’s Nebraska doet denken, maar de Amerikaanse muzikant kan ook uit de voeten met wat steviger werk en maakt een album lang indruk met zijn doorleefde strot en zijn persoonlijke songs en verhalen.

Het succes van High On Tulsa Heat leverde John Moreland een contract op bij het Britse 4AD label, dat zeker niet bekend staat om Amerikaanse rootsmuziek, wat in 2017 het prachtige Big Bad Luv opleverde. Big Bad Luv lag in muzikaal opzicht in het verlengde van zijn voorganger, maar klonk door het ruimere budget van 4AD echt veel beter.

John Moreland en 4AD bleek helaas geen gelukkig huwelijk en het werd dan ook na slechts één album alweer ontbonden. Het eigenzinnige Britse label had de Amerikaanse muzikant kennelijk wel beïnvloed, want op het in 2020 verschenen LP5 deed elektronica zijn intrede in de muziek van John Moreland. Met dit album had John Moreland zijn voormalige label vast heel blij gemaakt, maar persoonlijk hoorde ik de meerwaarde van de ingezette elektronica en alle piepjes en kraakjes niet, al moet ik zeggen dat ik LP5 inmiddels veel beter vind dan tweeënhalf jaar geleden.

LP5 wordt deze week opgevolgd door Birds In The Ceiling en het is een album dat de lijn die werd ingezet op het vorige album door trekt en dat net als LP5 is geproduceerd door Matt Pence. Ook op zijn zesde album maakt de muzikant uit Tulsa, Oklahoma, weer Amerikaanse rootsmuziek met een bijzondere twist van mellotrons, synths en samples. Bij LP5 zat de toegevoegde elektronica me vooral in de weg, maar ik ben inmiddels gewend aan de subtiele toevoegingen en vind ze inmiddels niet alleen functioneel, maar ook mooi en bijzonder.

Ook op Birds In The Ceiling maakt John Moreland vooral intieme en persoonlijke rootssongs en het zijn songs die worden gedragen door de mooie en emotievolle stem van de Amerikaanse muzikant en die in de basis sober en warm zijn ingekleurd. Door de toegevoegde elektronica slaagt John Moreland er in om totaal anders te klinken dan zijn soortgenoten en dat is knap, zeker als je je bedenkt dat de Amerikaanse muzikant vanuit het in alle opzichten aartsconservatieve Oklahoma opereert.

Rootspuristen zullen waarschijnlijk niet te spreken zijn over de elektronische percussie, de wolkjes subtiele elektronica, de productionele trukendoos en de hier en daar toegevoegde samples, maar ik vond Birds In The Ceiling eigenlijk direct mooi en het album is sindsdien zeker niet minder geworden. Integendeel zelfs.

Het nieuwe album van John Moreland doet het met name in de kleine uurtjes uitstekend op de achtergrond, maar Birds In The Ceiling is het mooist wanneer je het album met de koptelefoon beluistert en alle mooie details kunt oppikken. Ik koester de meer traditionele albums van John Moreland, maar ook de met avontuurlijke elektronische accenten verrijkte songs op LP5 en Birds In The Ceiling, dat ik nog net wat beter vind dan zijn voorganger, doen het hier uitstekend. Erwin Zijleman

Gast
geplaatst: vandaag om 15:56 uur

geplaatst: vandaag om 15:56 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.