menu

Hugh Cornwell - Moments of Madness (2022)

mijn stem
3,00 (6)
6 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: His

  1. Coming Out of the Wilderness (4:35)
  2. Red Rose (3:26)
  3. Iwannahideinsideya (3:34)
  4. Looking for You (3:34)
  5. When I Was a Young Man (3:13)
  6. Moments of Madness (3:52)
  7. Beware of the Doll (3:55)
  8. Too Much Trash (2:57)
  9. Lasagna (3:07)
  10. Heartbreak at Seven (3:43)
totale tijdsduur: 35:56
zoeken in:
3,0
Hugh Cornwell weet ook maar niet van stoppen, en waarom zou hij als hij muziek maken nog steeds leuk vind. Ik hoop dat dit album nog een beetje het nivo kan halen van "Totem and Taboo ".

avatar van RonaldjK
3,0
Hugh Cornwell verliet inmiddels 32 jaar geleden The Stranglers, maar wordt in bijna ieder interview aan hen herinnerd. Ik zou er chagrijnig van worden en hij liet zich inderdaad verleiden tot kritische geluiden over zijn oude bandje.
Maar het leven ging door. Behalve musiceren houdt hij zich onder andere enthousiast bezig met een filmmuziekpodcast en nu is daar Moments of Madness. Hij zit dus verre van stil.

Op de hoes zien we hem als gestoorde kardinaal, ver van de realiteit; de muziek is echter stevig met de voetjes op de grond. Je zou kunnen zeggen dat hij sinds hij solo ging is teruggekeerd naar zijn pre-punkjaren, toen The Stranglers nog een pubrockbandje was. Of daarvoor, toen hij enige tijd in het Zweedse Lund woonde, daar aan de universiteit werkte en in Johnny Sox speelde.
Als soloartiest is hij een singer-songwriter met een scheurend gitaargeluid, muziek makend die is geworteld in de rhythm and blues, alsof het 1974 is. Op dit alweer tiende soloalbum klinkt pubrock anno 2022.

Vorig solowerk ken ik slechts van een compilatie die ik ergens voor een prikkie tegenkwam en mij niet omver blies. Zo ook zijn nieuwste. Het is een aardig album, maar de momenten dat ik door zijn muziek wordt gegrepen zijn schaars.
De hoogtepunten op een rij. In openingslied Coming out of the Wilderness zit een lekkere rammelgitaarsolo, maar het lied duurt me met zijn 4'35" te lang; er klinkt een riff die niet sterk genoeg is voor die lengte, enigszins op de klassieker Gloria van Them lijkend.
Het eerste nummer dat beklijft is When I was a Young Man, energiek gespeeld met een tekst over ouder worden; hij zag het licht in 1949 en telt daarmee alweer 73 jaren, een levensfase waarin hij logischerwijs af en toe terugblikt. Stevige gitaarpop met een prima melodie.
In de titelsong klinkt reggae, leuk ter afwisseling. Beware of the Doll bevat een dikke scheut melancholie, wat hem niet vaak overkomt. Dit verpakt in een mooie melodie. Too much Trash is daarentegen bijtend en bijna cynisch, waarin ik iets van de jonge versie van hem herken.

Cornwell speelde de instrumenten (gitaar, bas, drums) zelf, wat hij adequaat deed. In mei 2023 hoopt hij in De Melkweg te staan, naar ik aanneem met een bassist en drummer. Gezien de liveverslagen die ik las, zullen het de oude liedjes van The Stranglers zijn (bij hem zonder toetsen) die de meeste verzoekjes en enthousiaste reacties opleveren. Van dat verleden komt hij niet los.
Of dat met zijn nieuwe album zal veranderen? Denk het niet. Al met al een aardig plaatje, niet meer en niet minder. Liefhebbers van gitaarpop/pubrock kunnen er mogelijk een sterretje meer aan geven dan ik doe.

3,0
Na het verbazend goede album "Totem and "Taboo" was ik toch wel eens benieuwd of het nivo van Hugh Cornwell op "Moments of Madness" ook gehaald word. Hugh Cornwell die solo voor mij persoonlijk niet altijd even sterke nummers maakt,..en mischien was "Totem and Taboo" wel even een opleving. Maar nu even over "Moments of Madness". Bij de eerste nummers raak ik nog niet zo enthausiast, beetje slappe hap.' Iwannebeinsideya' vind ik wel een leuk nummer. 'Looking for you' heeft wel iets duisters en verassends. Op 'When I was a young man' hoor ik weer Hugh in al z'n gretigheid. Heerlijk rockend nummer, geweldige tekst ook. Echt Stranglers-achtig. Het nummer 'Moments of Madness' zelf, vind ik een beetje een reggea/ska riff inzitten, inderdaad Madness, maar nog meer een soort van The Specials. De laatste 4 nummers vind ik varieëren van inspiratieloos, niemandsdalletjes, af en toe rommelig, tot leuk rock'nroll riedeltje dat wel grappig is, zoals bij 'Lasagna'. Ik moet toegeven Hugh's stem blijft ijzersterk. Positieve uitschieter op "Moments of Madness" is toch wel 'When I was a young man'. Helaas niet zo verassend als ik gehoopt had. Zeker geen "Totem and Taboo".

2,0
Hugh Cornwell is natuurlijk een levende legende, maar datzelfde kan niet gezegd worden van zijn flauwe solocarrière. Dit album heb ik geluisterd maar brengt daar helaas geen enkele verandering in. Twee sterren, ondanks de wel leuke hoes.

3,0
De hoes vind ik ook wel geslaagd.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:16 uur

geplaatst: vandaag om 17:16 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.