Queer country.... de gays worden steeds meer zichtbaar, ook in country, toch een bolwerk van rednecks... of toch niet?!
Paisley Fields is duidelijk in zijn teksten: we zijn er en gaan niet weg. Wen er maar aan.
Toch hoor ik liever iemand als Orville Peck. Allereerst is er iets met de manier van zingen waar ik niet echt fan van ben, en de manier waarop hij zijn teksten naar voren brengt zoals op Jesus Loving American Guy (Limp Wrist)... ik weet het niet. Soms voelt het zelfs als een musical (Black Hawk County Line en Giddy Up Saturday Night bijvoorbeeld).
Ik kan me bijna niet voorstellen dat country-liefhebbers dit goed vinden (en dat heeft niks met het queer-gehalte te maken). Is camp-country misschien een goede omschrijving?!
Het kan zijn dat ik er wat moet inkomen en dan hoop ik voor Fields dat dat snel gaat gebeuren, anders vrees ik dat dit snel weer in der vergetelheid raakt bij mij.
Nu even het voordeel van de twijfel een een ietsie pietsie sympathy vote erbij.