menu

Grateful Dead - Madison Square Garden, New York, NY 3/9/81 (2022)

mijn stem
3,75 (4)
4 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Rhino

  1. Feel Like a Stranger (9:06)
  2. Althea (7:52)
  3. C.C. Rider (7:59)
  4. Ramble on Rose (7:41)
  5. El Paso (5:30)
  6. Deep Elem Blues (7:03)
  7. Beat It on Down the Line (3:57)
  8. Bird Song (11:15)
  9. New Minglewood Blues (7:01)
  10. China Cat Sunflower (9:33)
  11. I Know You Rider (6:10)
  12. Samson and Delilah (7:32)
  13. Ship of Fools (8:56)
  14. Estimated Prophet (13:50)
  15. Uncle John’s Band (11:45)
  16. Drums (10:32)
  17. Space (7:30)
  18. The Other One (7:47)
  19. Stella Blue (9:50)
  20. Good Lovin’ (6:50)
  21. U.S. Blues (5:32)
totale tijdsduur: 2:53:11
zoeken in:
avatar van harm1985
4,0
Uit het tijdperk na Go to Heaven. Interessant voor diegenen die Go to Nassau nog niet hebben.

Uiteraard ook deel van een limited edition box met nog een grosje concerten in MSG tussen 81 en 83.

avatar van Ducoz
4,0
Uiteraard weer dik in orde, al voelt de mix soms een beetje luchtig aan. Zeker interessant om eens wat concerten uit de 'Go To Heaven' periode te horen, want daar is niet gek veel (betaalbaar) van voor handen. Ik wil ook nog wel wat uit de Shakedown Street tijd eigenlijk..

Altijd genieten, de Dead live. Al bekruipt mij het gevoel toch wel dat met zo'n legio nummers de keuze toch vaak valt op dezelfde nummers, al klinken ze vaak natuurlijk grotendeels anders. Geen show van de Dead is echt het zelfde.

avatar van metalfist
Ik vind het op zich wel een leuk gegeven van Rhino & de Grateful Dead: ze brengen met regelmaat van de klok een monumentale live-boxset uit, maar kiezen er ook telkens voor om één van de shows nog eens apart te releasen. Zo is dit concert van 9 maart 1981 uitgebracht in de 17-delige boxset “In and Out of the Garden: Madison Square Garden '81, '82, '83”, maar is de losse show ook nog eens apart te kopen. Wat voor mij prijsgewijs een aangename keuze is, want die boxsets zijn zo enorm duur en zijn bovendien in onze contreien amper te vinden. Die resterende shows pik ik wel eens op een andere manier op.

In ieder geval: een show uit 1981 en dat betekent natuurlijk: Brent Mydland! Ik heb al vaker gehoord dat Madison Square Garden het beste uit de band haalde en afgaande op dit concert is daar geen woord van gelogen. Leuke setlist ook met een aantal favorietjes die toch wat minder gespeeld worden (Althea bijvoorbeeld), maar ook zo’n Deep Elem Blues vind ik altijd wel een meerwaarde hebben in een show. Het is een rustmomentje (hoewel het zich hier nog redelijk vroeg in het concert bevindt), maar ik heb een zwak voor de manier waarop Garcia dit zingt. Het is een traditional die door veel mensen gecoverd is (ook Levon Helm van The Band waagde een poging), maar ik heb graag dat de Dead/Garcia solo het spelen. Sowieso naar mijn gevoel eigenlijk een vrij gevarieerde setlist met flink wat nummers uit de beginjaren (zo’n Beat It On Down the Line) en hoewel Go To Heaven vaak verguisd wordt, klinken die songs hier toch echt wel als een klok en heeft het publiek er overduidelijk zin in. Weir doet weer zijn vertrouwde dingetjes zoals de stad in een lyric verwerken en daar moet ik ook altijd wel om lachen.

Ook een aantal leuke overgangen met onder andere die China Cat Sunflower > CC Rider trouwens. Je hoort langs alle kanten dat dit een geoliede machine is geworden en die tweede set klinkt dan ook gewoon lekker knetterend met onder andere die China > Rider overgang, een uitstekende Uncle John’s Band en een doorleefde Ship of Fools om daarna te eindigen met U.S. Blues als encore. Wat ik persoonlijk jammer vind, want dat is een nummer waar ik echt niet warm van loop en het is altijd een kleine bummer wanneer ze dat als afsluiter spelen. Niet dat dit een slechte uitvoering of iets dergelijks is, het is gewoon zo’n nummer dat me weinig doet. Voor ik het vergeet: de manier waarop Billy Kreutzman en Mickey Hart uit Space komen… Het is de eerste keer dat ik het gevoel heb dat ik snap wat Space/Drums betekent voor de mensen. Die heerlijke vette drumroffel die The Other One inluidt… Ik voel het in mijn maag en dan heb ik nog niet gesproken over die heerlijk gestructureerde kakafonie die de gitaar van Jerry Garcia vormt met het keyboard van Brent Mydland in de rest van het nummer. Ik blijf fan van Mydland zijn stem en die lijkt hier niet zo aanwezig te zijn, maar zijn spielerei op de toetsen… Het mag er zeker en vast ook zijn.

Erg fijne release en eentje die ik wel wat meer moet gaan draaien. Dat is het nadeel natuurlijk met het oeuvre van de Dead, er is zoveels te beleven en ik grijp misschien soms net iets te vaak terug naar de gouwe ouwe klassiekers die ik ondertussen al compleet vanbuiten ken. De band speelde dus menigmaal in Madison Square Garden en als die shows allemaal van een even hoge kwaliteit zijn als deze van 9 maart 1981, dan staat me nog een leuke tijd te wachten.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:55 uur

geplaatst: vandaag om 00:55 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.