menu

Måneskin - Rush! (2023)

mijn stem
3,06 (54)
54 stemmen

Italië
Rock
Label: RCA

  1. Own My Mind (3:11)
  2. Gossip (2:48)

    met Tom Morello

  3. Timezone (2:59)
  4. Bla Bla Bla (3:04)
  5. Baby Said (2:44)
  6. Gasoline (3:41)
  7. Feel (2:47)
  8. Don't Wanna Sleep (2:36)
  9. Kool Kids (2:43)
  10. If Not for You (3:14)
  11. Read Your Diary (2:30)
  12. Mark Chapman (3:40)
  13. La Fine (3:20)
  14. Il Dono Della Vita (3:44)
  15. Mammamia * (3:06)
  16. Supermodel * (2:28)
  17. The Loneliest (4:07)
  18. Touch Me *
  19. Honey (Are U Coming?) * (2:47)
  20. Valentine * (3:37)
  21. Off My Face * (2:30)
  22. The Driver * (3:08)
  23. Travestere * (3:02)
toon 8 bonustracks
totale tijdsduur: 47:08 (1:07:46)
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,0
Het zal wel not done zijn, maar oh wat kijk ik hier naar uit. La Fine is vandaag uitgekomen en wat een heerlijkheid!

avatar van aERodynamIC
4,0
Måneskin behoort inmiddels wel tot de meest succesvolle winnaars van het Songfestival.

Overal ter wereld kennen ze de band wel en ze verkopen grote zalen uit, staan op allerhande festivals en je ziet en hoort ze overal. De pr machine draait daar vast overuren.

Iets waar ik wel een beetje voor vrees, want volgens mij gaan ze tot het gaatje (of worden daartoe gedreven) en dat gaat ook een keer fout natuurlijk.

Geen Teatro d'ira - Vol. 2, maar Rush!, een album waar de engelstalige nummers de overhand hebben. Dat vind ik persoonlijk wel jammer, maar ja... de internationale markt hè!
Het grappige is ook dat ze nu ook niet echt uitblinken in vloeiend Engels, ach, het heeft z'n charme en op dat punt heeft Måneskin wel een voordeel.

Ja, het zijn stouterds, maar het is allemaal wel erg duidelijk gespeeld. Want zodra je interviews met ze ziet zie je ook verlegen jonge gastjes die ook maar wat doen.

Of niet? Rush! is het eerste album sinds ze internationaal zo zijn doorgebroken en het lijkt of het er ook echt in 'a rush' is gekomen. Zo klinken de nummers ook: het is allemaal vrij jachtig en ze lijken best wat op elkaar. Maar hey, daar klagen we bij Ramones ook niet over toch?!

Ongetwijfeld dat Måneskin niet goed in de markt ligt bij het alternatieve publiek: zalen als Ziggo Dome in no time uitverkopen, tienerfans, Songfestival, spelen met gender. Dat is natuurlijk bah bah en daar hoor je met een boog omheen te lopen.

Mijn advies is dan ook: doen. Rush! borduurt voort op de voorgangers en is van dik hout zaagt men planken. Lekker links laten liggen en vooral niet aankomen met die lage scores. We weten dat u smaak heeft!

Voor mij gaat dit niet op. Dit is ongecompliceerd feest. Gabba gabba hey op z'n Italiaans. Ik gun het deze jonge honden ook. Toen ik ze het podium op zag komen tijdens het Songfestival in Ahoy (de generale repetitie) schreeuwde ik ze aanmoedigend toe. Ze waren mijn favorieten en ik hoopte dat ze zouden gaan winnen. Dat deden ze dus ook. Ik kreeg als dank een glimlach van de hele band toen ze dat podium opliepen (we konden zien wat er aan de achterkant gebeurde), of was dat voor die fanatieke Italianen bedoeld die achter me zaten met hun vlag?! Boeit niet. Måneskin stond op mijn radar en ik geniet van deze ongecompliceerdheid. Hop, hop en door...... even geen arty farty rock nu. Ik heb daar geen zin in.

Rush! is niks nieuws onder de zon (ik hoor bands als Franz Ferdinand en The Killers), poppy (punk)rock. Pure fun en ik ben daar momenteel gewoon enorm aan toe.

Daarmee komt dit album dus gewoon op de juiste tijd. Niet te moeilijk doen, gewoon genieten. Dat doe ik zoals gezegd dus volop.

Bravissimo Måneskin! See you in Ziggo Dome.

avatar van meneer
Jammer dat ik dacht dat de titel de band was want iets te verrassend dan natuurlijk. Maar ook dit bandje is leuk. Niet helemaal te vergelijken natuurlijk

avatar van tnf
tnf
Prima dat er een een redelijk in de markt liggend bandje bestaat dat als een vorm van rock klinkt, zelf het nodige schrijft, en zelf gewoon instrumenten kan bespelen.

Zo veel zijn er daar tegenwoordig niet van, als je het hebt over het level 'zou op reguliere radiozenders kunnen komen, en eventueel zelfs de Top 2000 kunnen halen' (zelfs Fontaines D.C. hoor je op Radio 2 niet heel veel).

In hoeverre het authentiek is kan je je afvragen. Er zit nogal veel 'image building' bij. Maar via hen kan generatie Z uiteindelijk uit komen bij het serieuzere werk.

avatar van aERodynamIC
4,0
Op de vinylversie ontbreken de hits Mammamia en Supermodel helaas.

avatar van west
aERodynamIC schreef:
Op de vinylversie ontbreken de hits Mammamia en Supermodel helaas.

Goed dat ik dit net op tijd lees: bedankt!

avatar van esteban
3,5
Eindelijk een volledige officiële versie van Gasoline!

avatar van Devoo
3,0
Wisselvallig album. Er staan enkele mindere nummers op, maar Bla Bla Bla is toch echt een triest dieptepunt. Maar daar tegenover staan er ook enkele fantastische kleppers op. Gossip (met Tom Morello!), Gasoline en Mark Chapman zijn voor mij de uitschieters.

Veel van de nummers zijn wel een herhalingsoefening. Dezelfde dansbare drumpatronen, dezelfde soort zanglijntjes en riffs, hierdoor lijken sommige nummers enorm op elkaar. Maar dat ze een goede sound hebben, dat staat natuurlijk vast.

Blij om te zien dat er weer wat gitaren in de mainstream binnendringen!

avatar van lennon
4,0
Niks nieuws onder de zon, en dat maakt niets uit. Er zijn er zoveel die dit doen,maat lang niet zo interessant

Bla bla bla vind ik juist erg grappig...

Gewoon weer een fijne wegluister plaat van deze band. Ik ben er blij mee en word er vrolijk van

avatar van SirPsychoSexy
3,0
Måneskin kwam in 2021 als een bommetje binnen bij mij. De meest eigenzinnige Songfestival-winnaar sinds Lordi trok me middels Zitti e Buoni naar hun album Teatro d'Ira - Vol. I, waar ik aangenaam verrast was door het tentoongestelde muzikale talent. Nog steeds luister ik die 8 knap geschreven en uitgevoerde nummers met plezier van begin tot einde af. Ook de voorganger, Il Ballo della Vita, kan me ondanks wat meer wisselvalligheid nog steeds bekoren en huisvest eveneens een aantal schitterende hoogtepunten.

I Wanna Be Your Slave werd na het Songfestival de grootste hit van de voorganger, met op datum van schrijven 750+ miljoen plays op Spotify. De cover Beggin' van een eerdere EP doet er nog een flinke schep bovenop, met maar liefst 1,25 miljard(!) plays op Spotify. Band en label hebben dit duidelijk opgemerkt, want een flink stuk van dit album komt op mij over als een poging om dat succes te herhalen.

Daarvoor zijn een rits schrijvers en producers aangetrokken die hun naam gemaakt hebben in de popwereld. Waar op de voorganger de groep nog volledig zelf al haar nummers schreef, hebben ze nu versterking van figuren als bijv. Max Martin, die o.a. Britney Spears, Backstreet Boys en NSYNC hielp lanceren.

Het moge duidelijk zijn: Måneskin wil op dit album flink scoren bij het grote publiek. Daartoe is het zo kenmerkende Italiaans van deze groep op 14 van de 17 nummers ingeruild voor Engels. Het probleem daarmee is dat Damiano het Engels, blijkens interviews, niet geweldig beheerst en een stuk creatiever en beeldender schrijft in zijn eigen moedertaal. Nu krijgen we vooral veel voor de hand liggende, oppervlakkige teksten over seks, parties & rock ‘n’ roll.

De nummers zijn ook muzikaal vaak bewust in elkaar gestoken om in je hoofd te blijven plakken. De strontvervelende zanglijnen uit Bla Bla Bla en Feel zijn hier een paar van de ergste voorbeelden van. Het refrein van Gasoline doet mij denken aan de Belgische Rode Duivels-feestjes in het Sportpaleis, waar ladderzatte voetbalfanaten met de handen omhoog ‘dance with the devil!’ staan te blèren en onderweg een goede scheut bier morsen op de onschuldige omstaanders. Ik pareerde de karakterisering van deze groep als Lenny Kravitz-podiumrock nog bij het vorige album, maar nu zijn ze hier helaas ook voor mij te ver in doorgeslagen.

Is er dan niks positiefs te melden? Gelukkig wel. Na het slappe Idles-aftreksel Kool Kids wordt het album een stuk interessanter. If Not for You is een smaakvolle ballade die ingetogen begint en geleidelijk opzwelt tot een uit volle borst gezongen ode aan de muse (waarvan de identiteit ambigu wordt gelaten) die Damiano de drijfveer geeft om elke dag uit bed te komen en zich volledig voor zijn muziek te geven.

De echte hoogtepunten zijn voor mij echter, niet geheel toevallig, de Italiaanse nummers. Het opzwepende, punk-geïnspireerde Mark Chapman gaat, zoals de titel al doet vermoeden, over een stalker die geobsedeerd is door een beroemdheid en uiteindelijk tot drastische maatregelen overgaat. La Fine gaat naadloos op die agressieve energie verder, waarbij de eerder cryptische tekst volgens de band zelf een aanklacht is tegen de verergerende situatie in Italië en de (her)opkomst van extreemrechts. Het gitaarwerk op het einde brengt me terug naar Royal Blood anno 2014, een plezierige flashback. Tot slot veranderen we van versnelling op Il Dono della Vita, een brok rauwe, reflectieve emotie die op de vorige plaat perfect had gepast (en daar ook origineel voor was bestemd).

De 3 laatste nummers van het album waren de eerste singles en de grootste hits: Mamma Mia, Supermodel en The Loneliest. Dit zijn ook van de betere songs van de plaat (zeker Supermodel met haar funky RHCP-riffje en ditto tekst over de oppervlakkigheid van het L.A.-leven), maar het beste hebben we intussen wel al achter de rug.

De Italiaanse songs bevestigen voor mij dat deze groep vooral schittert als ze nummers schrijft in haar moedertaal. Erg jammer dat we daar niet meer van gekregen hebben dus. De tweede helft van dit album trekt het gemiddelde nog een beetje op, maar ik hoop dat de groep op een volgend project toch meer teruggrijpt naar haar roots, de teugels over het creatieve proces terug steviger zelf in handen neemt en zich niet al te veel meer aantrekt van het al of niet scoren van de volgende grote commerciële hit. Haar vlag is intussen al stevig geplant op het wereldpodium, dus zolang ze trouw blijft aan zichzelf, goede muziek blijft schrijven en memorabele live-optredens geeft, kan het niet meer stuk voor deze jonge honden.

avatar van SilverGun
Weer eens zo’n fijne intens negatieve review van Pitchfork, zoals ze die vroeger wel vaker schreven. Heerlijk.

avatar van SirPsychoSexy
3,0
Ik heb ze altijd maar azijnpissers gevonden, die redacteuren bij Pitchfork. Een groep die via X Factor en Eurovision populair is geworden, moet je als 'serieuze' criticus natuurlijk de grond in boren. Hoe negatiever, hoe meer aandacht je krijgt. Gaap. Blij dat ze steun krijgen van legendes als Mick Jagger, Iggy Pop en Tom Morello, die zich van al die stuurlui aan wal niks aantrekken.

Edit: wat een lekkere live-versie van Gossip trouwens, mét Morello! Of je nu van de muziek houdt of niet, als live-act is hun talent niet te ontkennen.

avatar van Juul1998B
3,0
aERodynamIC schreef:
Måneskin behoort inmiddels wel tot de meest succesvolle winnaars van het Songfestival.

Overal ter wereld kennen ze de band wel en ze verkopen grote zalen uit, staan op allerhande festivals en je ziet en hoort ze overal. De pr machine draait daar vast overuren.

Iets waar ik wel een beetje voor vrees, want volgens mij gaan ze tot het gaatje (of worden daartoe gedreven) en dat gaat ook een keer fout natuurlijk.

Geen Teatro d'ira - Vol. 2, maar Rush!, een album waar de engelstalige nummers de overhand hebben. Dat vind ik persoonlijk wel jammer, maar ja... de internationale markt hè!
Het grappige is ook dat ze nu ook niet echt uitblinken in vloeiend Engels, ach, het heeft z'n charme en op dat punt heeft Måneskin wel een voordeel.

Ja, het zijn stouterds, maar het is allemaal wel erg duidelijk gespeeld. Want zodra je interviews met ze ziet zie je ook verlegen jonge gastjes die ook maar wat doen.

Of niet? Rush! is het eerste album sinds ze internationaal zo zijn doorgebroken en het lijkt of het er ook echt in 'a rush' is gekomen. Zo klinken de nummers ook: het is allemaal vrij jachtig en ze lijken best wat op elkaar. Maar hey, daar klagen we bij Ramones ook niet over toch?!

Ongetwijfeld dat Måneskin niet goed in de markt ligt bij het alternatieve publiek: zalen als Ziggo Dome in no time uitverkopen, tienerfans, Songfestival, spelen met gender. Dat is natuurlijk bah bah en daar hoor je met een boog omheen te lopen.

Mijn advies is dan ook: doen. Rush! borduurt voort op de voorgangers en is van dik hout zaagt men planken. Lekker links laten liggen en vooral niet aankomen met die lage scores. We weten dat u smaak heeft!

Voor mij gaat dit niet op. Dit is ongecompliceerd feest. Gabba gabba hey op z'n Italiaans. Ik gun het deze jonge honden ook. Toen ik ze het podium op zag komen tijdens het Songfestival in Ahoy (de generale repetitie) schreeuwde ik ze aanmoedigend toe. Ze waren mijn favorieten en ik hoopte dat ze zouden gaan winnen. Dat deden ze dus ook. Ik kreeg als dank een glimlach van de hele band toen ze dat podium opliepen (we konden zien wat er aan de achterkant gebeurde), of was dat voor die fanatieke Italianen bedoeld die achter me zaten met hun vlag?! Boeit niet. Måneskin stond op mijn radar en ik geniet van deze ongecompliceerdheid. Hop, hop en door...... even geen arty farty rock nu. Ik heb daar geen zin in.

Rush! is niks nieuws onder de zon (ik hoor bands als Franz Ferdinand en The Killers), poppy (punk)rock. Pure fun en ik ben daar momenteel gewoon enorm aan toe.

Daarmee komt dit album dus gewoon op de juiste tijd. Niet te moeilijk doen, gewoon genieten. Dat doe ik zoals gezegd dus volop.

Bravissimo Måneskin! See you in Ziggo Dome.

Oei, dat je ze vergelijkt met the killers is niet heel positief. Ik draag The Killers en zeer warm hart toe en hoor hier eigenlijk niks in terug.
Begrijp me niet verkeerd, Maneskin mag er zeker zijn al vond ik het vorige album wel wat beter.
Een feit is wel dat ze JUIST zo populair zijn door alles wat niet met muziek inhoudelijk te maken heeft. Door hun imago zijn ze vooral bekend en worden ze gedraaid.
Tis een marketingbandje die verdomd slim is, dat zeker!

avatar van FoolsGold
Leuke band met pakkende riedeltjes en ben zelf erg weg van The Loneliest. Het moge verder duidelijk zijn dat de band enorm geïnspireerd is door de Arctic Monkeys. Veel nummers hebben bepaalde bass loopjes en gitaar chords die echt ontzettend veel weg hebben van de Arctic Monkeys. Al met al een prima album. 4*

avatar van FoolsGold
Juul1998B schreef:
(quote)

Oei, dat je ze vergelijkt met the killers is niet heel positief. Ik draag The Killers en zeer warm hart toe en hoor hier eigenlijk niks in terug.
Begrijp me niet verkeerd, Maneskin mag er zeker zijn al vond ik het vorige album wel wat beter.
Een feit is wel dat ze JUIST zo populair zijn door alles wat niet met muziek inhoudelijk te maken heeft. Door hun imago zijn ze vooral bekend en worden ze gedraaid.
Tis een marketingbandje die verdomd slim is, dat zeker!


Bijzonder hoe interpretaties op het gehoor kunnen verschillen. Ik hoor dus namelijk helemaal geen The Killers of FF in de sound van Maneskin maar vooral Arctic Monkeys. Nummers als Gossip en I Wanna Be Your Slave zijn qua sound inherent aan Favorite Worst Nightmare.

avatar van Roxy6
Vandaag dit album beluisterd en de clips bekeken op YouTube.

Maar ik ben helaas niet bijster onder de indruk van Måneskin, The Loneliest vind ik nog het aardigste nummer (en een mooie clip). Waren ze in die stijl maar door gegaan.

Maar de rest, tja wat zal ik zeggen, oude wijn in nieuwe zakken. Ze spelen heel goed Leentjebuur bij vooral zeventiger jaren acts als Iggy Pop, Mott The Hoople, Rolling Stones, Bowie (Jean Genie, Rebel Rebel etc)
Maar het is minder classy, daar waar de andere acts nog wel een bepaald niveau hebben vind ik het hier wel erg richting ordinair gaan. (clip Rest in Piss).

Een nummer als blablablabla (waar je je bij Google eerst nog moet identificeren op leeftijd) vind ik gewoon vet waardeloos.

Natuurlijk vanaf de zestiger jaren is het credo Sex, Drugs & Rock'n Roll, en dat wordt hier wel volgens de huidige standaards uitgevent, ook wel met toque in cheek, maar het wordt op een gegeven moment een maniertje, dat teveel wordt doorgevoerd.

Jammer maar helaas, not my cup of tea.

avatar van aERodynamIC
4,0
Gisterenavond kostelijk vermaakt met de band in Ziggo Dome (wie had dat kunnen denken... waarschijnlijk de grootste Songfestival winnaar sinds ABBA en Celine Dion). Bijna dit hele album kwam voorbij in de twee uur durende show.

Ik vraag me alleen of hoelang ze dit moordende tempo waarin alles gaat gaan volhouden.

Roxy6 schreef:
oude wijn in nieuwe zakken.

Gaat dat niet voor zo'n beetje alle muziek op?

Wat ik vooral tof vind is dat een jong publiek weer dit soort muziek omarmt. Mijn nichtje van 17 ging ook mee. Waar ze vroeger gek was op Nick en Simon daar is ze nu dol op dit soort bands en ik noemde andere hedendaagse namen (Arctic Monkeys en weet ik het wat) en dat kende ze ook.

Laten we eerlijk zijn: heel veel muziek waar wij naar luisterden als jongere was toen ook al niet zo heel nieuw. En tegenwoordig vergelijken we muziek van nu met muziek die zelf al niet zo nieuw meer was. Vergelijk maar eens met bijvoorbeeld Nirvana (ik noem maar iets), ook die waren niet vernieuwend.

Of je het verder leuk, goed of wat ook vind staat er los van uiteraard.

Wat ik verder ook wel leuk aan ze vind is dat ze een bepaald publiek (LGBTQ nog wat alfabet) zich thuis laten voelen bij ze. Dat zag ik ook wel terug in het publiek. Ook niet verkeerd. Wij moesten het doen met Bronski Beat en consorten en dat was van de strijdbare soort. Toch anders.

ohmusica
Amusante(?) Pitchfork babbel op z'n Amerikaans in een podcast over Måneskin, (Pitchfork gaf het album een 2.0) .
Deze is hier te vinden: ‎The Pitchfork Review on Apple Podcasts - podcasts.apple.com

avatar van esteban
3,5
Een reeks nieuwe nummers zijn vandaag verschenen. Deze maken deel uit van RUSH! (ARE YOU COMING?), een nieuwe editie van deze plaat.

avatar van aERodynamIC
4,0
esteban schreef:
Een reeks nieuwe nummers zijn vandaag verschenen. Deze maken deel uit van RUSH! (ARE YOU COMING?), een nieuwe editie van deze plaat.

En gewoon weer erg lekker. Niet verrassend. Het blijft meer van hetzelfde.

Gunnen die gasten zich geen rust? Ook al weer op wereldtour, terwijl ze net klaar waren.

avatar van esteban
3,5
Inderdaad zeer vertrouwd, maar ook goed. Ze houden het tempo er stevig in.

avatar van lennon
4,0
aERodynamIC schreef:
(quote)

En gewoon weer erg lekker. Niet verrassend. Het blijft meer van hetzelfde.

Gunnen die gasten zich geen rust? Ook al weer op wereldtour, terwijl ze net klaar waren.


Ijzer Sweden als het heet is heet dat.

avatar van west
lennon schreef:
(quote)


Ijzer Sweden als het heet is heet dat.

IJzer, zweten als het heet is?

Of toch:

IJzer Sweden: vanwege de ABBA link?

avatar van aERodynamIC
4,0
lennon schreef:
Ijzer Sweden als het heet is heet dat.

Eerder wat platenmaatschappij dames en heren die flink met dollartekens in de ogen, of welke valuta ook, in hun handjes knijpen (en die gasten uitknijpen). Ik hoop het niet voor ze, maar ik betwijfel het ernstig. Vraag me af hoe lang ze dat volhouden zo.

avatar van lennon
4,0
aERodynamIC schreef:
(quote)

Eerder wat platenmaatschappij dames en heren die flink met dollartekens in de ogen, of welke valuta ook, in hun handjes knijpen (en die gasten uitknijpen). Ik hoop het niet voor ze, maar ik betwijfel het ernstig. Vraag me af hoe lang ze dat volhouden zo.


Maar dat is exact wat ik bedoel... nu cashen.... en natuurlijk zit daar een maatschappij achter.
Ze gaan er vanzelf wel tegen ageren.

avatar van Pinsnider
4,0
Tsja, het is inderdaad duidelijk dat de dame en heren het ijzer willen smeden nu het gloeiend heet is. Deze plaat is overduidelijk door een stel heel gladde gasten (m/v) strak in de markt gezet. De eigen nummers sneeuwen volledig onder bij het geweld dat wordt aangebracht door een rits gerenommeerde liedjesschrijvers, waaronder zelfs de onvolprezen maar alomaanwezige Max Martin. Ook de hoes en thematieken zullen voor het grootste deel ontsproten zijn aan muzikale spindoctors....
Dat gezegd hebbende:
Wat een heerlijke plaat, met de tong (en soms ook andere zaken en om andere redenen dan in dit gezegde) ferm in de wang. Knipogen alom, jatwerk bij de vleet, maar allemaal verdraaid catchy en lekker. Al met al een meer dan genietbare plaat. En toch ook leuk dat de echt eigen nummers niet eens de slechtsten zijn en een mooie varaitie bieden!
Wat is HULDE in het Italiaans??
(en nu inderdaad maar hopen dat de Maneskin geen maansverduistering gaat worden binnenkort...)

Gast
geplaatst: vandaag om 13:59 uur

geplaatst: vandaag om 13:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.