Alter Bridge - Blackbird (2007)

Vind dit toch best wel een sterk en vet album. Het is alleen wat eentonig en mijn aandacht dwaalt na een tijdje altijd af. Individueel kan een nummer best enorm boeien.

Naast progressive metal ben ik ook liefhebber van moderne metal zoals Alter Bridge het brengt.
Vanaf de eerste keer dat ik deze cd hoorde was ik gelijk verkocht en nu ze ook twee keer live te hebben gezien ben ik helemaal fan van deze band. Op deze cd staat werkelijk geen slecht nummer en alles zit na een paar keer horen in je hoofd geramd. Gitarist Mark Tremonti is een geweldenaar, luister maar eens naar het titelnummer maar grote verrassing is zanger Myles Kennedy die een prachtige rockstem bezit.Topnummers zijn de keiharde opener Ties That Bind, het schitterende titelnummer met geweldige gitaarsoli en catchy rockers als Rise Today,Come to LIfe of One by One.

Het album open gelijk sterk met ' Ties That Bind' . Een goed gekozen openingsnummer, waar ze gelijk je aandacht mee trekken. Dan volgen er 4 nummers die in mijn ogen iets minder zijn dan de opener, maar zeker niet slecht (Laat ik voor het gemak deze nummers even als middelmaat nummers van dit album omschrijven). Ook aan deze nummers valt er genoeg te genieten. Maar na deze nummers volgt er pas echt een interessant deel van het album. Before Tomorrow Comes bevalt mij persoonlijk weer een stuk beter. Het nummer luistert simpelweg erg lekker weg, en ook de tekst spreekt mij persoonlijk wel aan. Rise Today is voor mij een nummer dat tussen de 2 eerder specifiek genoemde nummers, en de niet apart aangekaarte nummers inzit. Ook dit nummer heeft opnieuw een tekst die mij wel aanspreekt. Daarna volgt het 'in mijn ogen' pareltje van deze plaat. Blackbird is een heerlijk nummer dat mij bij de strot vastgrijpt. Ik zie Alter Bridge daarnaast graag ook wat langer durende nummers maken zoals in het geval van Blackbird. Er schuilt nou eenmaal een prog rock liefhebber in mij, en langere nummers kan ik dus simpelweg wel waarderen. One By One is simpelweg een erg catchy en lekker wegluisterend rock nummer. Klinkt net iets lekkerder dan de eerder als 'middelmaat' omschreven nummers aan het begin van het album. Watch Over You is denk ik een type nummer waar je maar net van moet houden. Ik persoonlijk kan het zeker wel waarderen. Daarnaast is het nummer voor mij een extra sterk voorbeeld hoeveel emotie Myles Kennedy in zijn zang kan leggen. Dit laatste geld zeker ook voor het nummer 'Break Me Down', nog zo'n nummer waarmee Myles met zijn stem net wat extra genot bij mij losmaakt. En tot slot sluit het album dan nog af met 2 lekkere catchy rock nummers.

Kort samengevat, een meer dan prima album. Met een groot aantal nummers die net iets extra's bieden. En Myles zijn stem die mij erg aanspreekt voegt daar nog net iets extra's aan waarde bij toe.

Maar weer eens uit de denkbeeldige platenkast gehaald. Wat een geweldige band is dit toch, wat mij betreft één van de beste rockbands van de afgelopen jaren. Uitstekend tweede album, nog iets beter dan het toch al sterke debuut. Geweldige zang, spetterend gitaarwerk en overwegend goede songs. Het machtige titelnummer is inderdaad een uitschieter (kippenvel!), maar ook opener Ties That Bind en het ruige White Knuckles zijn toppers. De bonustracks zijn ook zeer de moeite waard. Moderne klassieker, al met al.

Al jaren geleden had ik wel eens over Alter Bridge gehoort maar nooit de moeite genomen om er naar te luisteren. Op aanraden van Dream Theater uiteindelijk toch eens gedaan. De eerste luisterronden viel mij op dat het goed klonk, maar dat er weinig variatie inzat. De zanger en gitarist vielen mij meteen al positief op.
Enkele weken geleden heb ik dan nog eens de solo plaat van Mark Tremonti aangeschaft. WOW, dit klonk wel heel erg lekker. En nu ik Blackbird meerdere malen heb gedraait begint ook daar het kwartje te vallen. Gaaf album, gave zanger en gave gitarist.
Mijn topnummers: Ties That Bind, Come to Life, Rise Today en Blackbird. 4*!
Nou moet ik die andere twee platen van AB ook maar eens beluisteren....

Lekkere rockplaat, alleen zou het echt top worden met wat meer melodie of iets extraas. Het blijft gewoon lekkere achtergrondmuziek en ik zou niet echt zeggen dat het ergens saai wordt. Nummers als Come to Life en Rise Today blijven ook prima hangen. Goed werk van deze Amerikanen.

Blackbird is de parel op de plaat. De rest blijft moeilijk hangen. Maar alleen voor Blackbird geef ik al een 3,5!

De productie is weer eens overvol en gecomprimeerd en daardoor is het best vermoeiend om dit album op een fijn volume af te spelen. Er zit voldoende melodie en afwisseling in de plaat en een semiballad als brand new start heeft echt een heerlijke solo, maar blijft toch maar met moeite in je geheugen verpakt omdat die wall of sound er alles zo weer uitbeukt. Eeuwig zonde voor zo'n sterk album.

Ik heb meerdere malen de naam Alter Bridge voorbij zien komen, maar waarschijnlijk las ik onbewust telkens After Forever waardoor ik nooit verder dan de naam ben gaan kijken (vind overigens Alter Bridge een magere keus als band naam, maar dat terzijde).
Eergisteren kwam ik hier op de website tussen nieuwe releases hun nieuwe cd tegen, 'The Last Hero'. Die was nog niet te streamen op Spotify, dus ben ik 'Blackbird' gaan luisteren. Tot mijn grote verbazing vond ik nummer na nummer fantastisch en bleef het de hele dag in mijn hoofd zitten. Ik ben normaliter niet zo gek van dit soort muziek, maar dit is geweldig. Na mijn eerste luister sessie ben ik de band op gaan zoeken en zag ik dat Myles Kennedy de frontman was. Ik ken hem van wat bekende filmpjes op youtube waar hij Guns and Roses hits zingt met Slash. Was toen al erg onder de indruk van zijn stem, maar nu nog meer.
Ik ga de cd nog geen cijfer geven, want ik ben nu iets te enthousiast, haha.

De enthousiasme die ik in mijn vorige bericht noem is nog steeds aanwezig, maar inmiddels al erg ingezakt. Tijd voor een review van Blackbird, Alter Bridge.
Ik ga kort elk nummer bij langs, voor de conclusie kun je onderaan kijken.
De cd begint fantastisch met Ties That Bind, daar hebben ze mij direct mee gepakt. Heerlijke intro gitaren, daarna de drum erbij en dan de vocals die nog eens extra gas geven, echt geweldig. Kan ook niet genoeg krijgen van het refrein. Ze hebben hier echt een wereldnummer neergezet. Close To Life komt erna, prima nummer. Brand New Start is wat rustiger, wederom met een catchy refrein. Buried Alive en Coming Home pakken de tempo een beetje op, met vooral Coming Home als sterkere van de twee. Met Before Tomorrow Comes zakt het tempo weer, ze zetten hier een fantastische hard rock nummer neer die daarnaast gemakkelijk naar andere muziek genre's overgezet kan worden. Rise Today en Blackbird zijn allebei sterke nummers. Helaas verliest de cd hierna een beetje zijn kracht voor mij. One By One heeft een goede intro, maar weet mij daarna niet vast te houden. Ik skip deze eigenlijk altijd, wat denk ik te maken heeft met het refrein. Watch Over You is een ballad, die er van mij ook niet op gehoeven had. Verder wel een prima nummer, wellicht onder de juiste omstandigheden zelfs een goed nummer, maar ik had hem niet gemist als hij hier niet op stond. Met Break Me Down hebben ze mij weer terug, sterke nummer. White Knuckles is ook een prima nummer, maar niet geweldig, wel lekkere gitaar riffs. Wayward One is een fantastische nummer. Duidelijke Bach (Bourree) melodie in het refrein, maar dat hebben ze goed uitgewerkt en zijn een andere richting opgegaan. Met We Don't Care At All hebben ze een waardige afsluiter (The Damage Done en New Way to Live staan niet op de album op Spotify).

Productie had, zoals anderen gemeld hebben, iets beter gekund. Toch stoor ik mij er niet aan, wat wellicht kan komen omdat mijn enige geluidssysteem mijn hoofdtelefoon is.
Ze hadden na Blackbird mijns inziens drie of vier nummers kunnen schrappen. Om die reden zal ik eerst 4* geven, maar wellicht krijgt hij nog een half puntje erbij.

Met het titelnummer raakte Alter Bridge de snaar goed, van binnen en op de speakers. Wat een ontzettend lekkere track was dit die ik zeker nog veel vaker ga opzetten maar, dan vond ik ik dit tweede album over het algemeen wel lekker klinken. Het is echter niet véél beter dan het eerste album, met hier en daar nog wat slome songs er tussen gegooid knalt Alter Bridge echter wel keihard door en dat had ik al wel verwacht aangezien ik het album al wel een langere tijd ken maar nooit intensief geluisterd heb.

Ik denk dat meerde 'Guitar Hero' spelers het zelfde hebben als mij, 'Ties That Bind' die naar binnenschiet als een torpedo, heerlijk hard nummer die ik destijds helemaal de knetter heb gespeeld, zeker rond die leeftijd was 'Alter Bridge' al gauw hard genoeg om naar te luisteren. Maar na het luisteren van het hele album blijkt 'Blackbird' meer in zich te hebben, en een tikkeltje beter te zijn dan zijn voorganger.

En nee, dat komt niet alleen door het nummer 'Coming Home' of 'Come To Life'. Waaraan ik helemaal verkocht ben is de titeltrack die er in gegooid is, wat een fantastisch nummer is dit zeg.. Jemig. Maar ook de ballad 'Watch Over You' raakt mij van binnen en is Blackbird wederom een leuk album van de heren van 'Alter Bridge'. Echter, slaat ook dit album niet in als de bom die ik had verwacht, en laten sommige nummers mij toch wel weer wegtrekken van de hoofdscore op dit album. Gaaf was die zeker en zelfs een tikkeltje beter dan het debuut.

Voorlopige tussenstand:
01. Blackbird
02. One Day Remains

Jaartje geleden ABIII gekocht en best vaak gedraaid en waar ik toen het eerste gedeelte van het album het best vond vind ik een jaar later het tweede deel beter. Dat is toch kenmerkend voor AB wat mij betreft. Het klinkt allemaal wat direct en gemakkelijk luisterbaar maar er is veel meer te genieten. Poosje later Hero gekocht en nog even later deze. Na de eerste luisterbeurten niet te enthousiast. Na ze in Berlijn in november en onlangs in de AFAS te hebben gezien de albums maar weer een aantal malen opgezet. Ik vind ze het sterkst in de wat langzamere nummers. Het middengedeelte heeft mijn voorkeur (Coming Home (4:20) Before Tomorrow Comes (4:07) Rise Today (4:21) Blackbird (7:58) met als absoluut hoogtepunt het magistrale Blackbird waarbij Rainbow achtige hoogte wordt gehaald!! Geweldige band en veel veelzijdiger dan je op het eerste orenblik hoort.

Oei, In mijn oren is dit wel erg gelikte, maar generieke hardrock. Tekstueel ook erg voorspelbaar. Mag voor het grootste deel in het vakje: Niet voor mij.

Tot voor korte kende ik Alter Bridge alleen van naam én van wat live-beelden die ik ooit van Myles Kennedy zag, samen met Slash. Dat maakte best wel indruk. Nog meer indruk maakte Blackbird toen ik die een tijdje terug voorbij horen komen tijdens de Verrukkelijke 500 op Radio Orinoco. Genoeg indruk om ein-de-lijk dit hele album eens te checken.

Wat me meteen opviel was dat Blackbird volstaat met redelijk recht-toe-recht-aan hardrock. Niet met de progressieve rock schuine streep metal die ik – blijkbaar ten onrechte – in mijn hoofd had. Iets minder mijn ding, maar nog steeds past het aardig in mijn straatje. Aanvankelijk stoorde ik me nog aan het te dik aangezette Amerikaanse geluid: vooral vocaal (qua uithalen en intonatie) en tekstueel. Bijna potsierlijk af en toe. Maar tóch... Het heeft wat lekkers, wat stoers en ik ben er niet vies van.

Belangrijker is dat de nummers stuk voor stuk zeer solide in elkaar zitten en retestrak klinken. Vaak nog behoorlijk catchy ook. Voor een album van een uur misschien iets te eentonig, maar nog steeds iets wat ik graag opzet.
Blackbird is natuurlijk het prijsbeest met zijn geweldige solo, maar vooral ook met de prachtig subtiele gitaarlijnen onder de coupletten. Ties That Bind is de kortste en krachtigste rocker en daardoor de beste opener die je kunt wensen. Daarachter zitten veel nummers dicht op elkaar qua niveau, maar Come to Life, One By One en ballad Watch Over You (Klef? Ja, maar nog net binnen de lijntjes) steken boven het maaiveld uit.

Concluderend: Blackbird is een prima album en Alter Bridge is een fijne band om eindelijk eens ontdekt te hebben. Lijkt me live ook tof om eens mee te maken. Hun andere albums laat ik nog even met rust, want ik heb voorlopig even genoeg krachtpatserrock gehad om een paar maanden op te kunnen teren.

Alter Bridge is over het algemeen ook niet helemaal mijn kopje thee, maar wat een monumentaal nummer is Blackbird zeg. Subtiele melodieën, vette riffs, krachtige zang, prachtige gitaarsolo's en een hartverscheurende tekst. Zonder meer een metalklassieker voor de eeuwigheid.