als je de l en de o van plaats doet wisselen, en je draait de b om, dan komt er iets tevoorschijn wat je weer gerust zal stellen.

dolf

?

Het enige goede wat Blof heeft gedaan is Doe Maar weer bij elkaar brengen.

Bløf neemt nieuwe cd op in Berlijn

AMSTERDAM - Bløf is afgereisd naar Berlijn om daar een nieuwe cd op te nemen. De Zeeuwse heren nemen hun plaat op in de beroemde Hansa Tonstudio. Eerder zongen onder anderen David Bowie, Depeche Mode en U2 er hun platen in. Bløf koos om meerdere redenen voor de Duitse hoofdstad.

"Berlijn is een erg inspirerende stad. Natuurlijk kun je ook een plaat dichter bij huis opnemen, maar uit ervaring weten we dat het heel goed werkt om jezelf af te zonderen op een bijzondere plek", vertelt Bløf-zanger Paskal Jakobsen.

"En het idee dat R.E.M. hier een paar weken geleden nog aan een nieuw album werkte, helpt ook. Verder zijn we goed voorbereid en wordt het een echte stevige Bløf-plaat. Volgens mij wordt dit de plaat waar onze fans op zitten te wachten."

De cd moet in het voorjaar van 2011 uitkomen.

© Novum

Anton Corbijn maakt albumfoto's Bløf


AMSTERDAM - Bløf heeft fotograaf en regisseur Anton Corbijn weten te strikken voor het artwork van hun nieuwe album. De twee wilden al langer met elkaar in zee. De Zeeuwse band is erg trots op de foto's voor de nieuwe cd. "We hebben al vaker geprobeerd om met Anton te werken", laat bassist en tekstschrijver Peter Slager weten.

"Het is vooral mooi dat het juist bij dit Bløf -album gelukt is. Antons stijl en manier van werken sluit naadloos aan op hoe wij op deze plaat klinken en wat we ermee willen zeggen."

Serious Request

Het tiende album van Bløf verschijnt begin maart. De plaat werd opgenomen in de legendarische Hansa Studios in Berlijn. Het nieuwe nummer Wijd Open wordt door 3FM gebruikt tijdens de Serious Request-campagne rondom het Glazen Huis. Het nummer wordt donderdagochtend voor het eerst gedraaid in het programma van Giel Beelen.

Anton Corbijn fotografeerde eerder albumhoezen voor onder meer U2, The Rolling Stones en REM. De regisseur maakte daarnaast videoclips voor onder anderen Nirvana, Johnny Cash en Coldplay. De afgelopen jaren gooide de Nederlander hoge ogen met de speelfilms Control en The American.

© Novum

Tot nu toe verloopt de carrière van Bløf zich zoals in mijn optiek een normaal verloop van een band gaat. Eerst de ontwikkeling van een eigen geluid, en daarna, als dit is geperfectioneerd, zoeken naar de uitersten van dit geluid. Om vervolgens weer terug te keren naar je roots.

De debuutplaat, in eigen beheer opgenomen, klinkt als een beginnende band die, nog zoekende naar z’n identiteit, kopieert wat ze in andere bands goed vindt (zoals De Dijk, The Scene en Doe Maar) en legt dit ongeproduceert vast. Een aantal goede nummers (Altijd Vanavond, Schilder Me Rood, Buit) en ideeën (deze versies van Aan de Kust en Wat Zou Je Doen?), maar als geheel een redelijke plaat. Ik weet nog dat ik ten tijde van deze plaat tegen een klasgenoot zei die helemaal weg was van deze plaat: “zal nooit niks worden met deze band”.

Vervolg ‘Helder’ (de 1e voor EMI) is al duidelijk beter geproduceerd, maar het songmateriaal is nog niet voldoende om een compleet album te boeien. Ook de uitspraak van Paskal is af en toe irritant. Wel worden ‘Liefs uit Londen’ en een nieuw opgenomen versie van ‘Aan de kust’ terechte hits en zijn nummers als ‘Anders’, ‘Neer’ en ‘Lieveling’ eerste Bløf-klassiekers in spé. Maar nummers als ‘Op Handen’ en ‘Alles Moet Weg’ zijn wel erg zwak.
Tevens is de (voor de carrière van de band erg) belangrijke drummerwissel van Henk Tjoonk naar Chris Götte aan het einde van de opnames een feit.

Derde album ‘Boven’ is voor mij eigenlijk de eerste échte Bløf-plaat. Hier lijken ze dan eindelijk hun eigen sound gevonden te hebben (met dank aan Chris??). De eerste 8 nummers (+ liedje 10) van de plaat zijn super en staan vol met aanstekelijke Nederlandstalige pop/rocksongs. Helaas lijdt dit album net als voorganger ‘Helder’ (en ook z’n opvolger) aan het feit dat er teveel nummers op staan en zakt het daarna iets in. Waarom moeten er 16 nummers op staan?? Maximaal 12 is voldoende naar mijn mening. Vreemd genoeg wordt echter alleen ‘Harder dan ik hebben kan’ een hit, maar wordt ‘Niets dan Dit’ wel een klassieker en is het duidelijk geworden dat Bløf een blijver is.

En dat wordt met de eerste twee singles van album nummer 4 meteen bevestigd, want ‘Hier’ en ‘Dansen aan Zee’ worden dikke hits. Het album ‘Watermakers’ is een logisch vervolg op ‘Boven’ en laat een nog verder geperfectioneerde sound van zijn voorganger horen, met als belangrijk verschil dat de liedjes (bijna) allemaal van een hoger niveau zijn. Het album is daardoor voor mij de ultieme plaat van het eerste deel van de carrière van de band. Ook hier echter iets teveel nummers, had het album na het titelnummer gestopt en het album was briljant geweest. De laatste 2 nummers zijn namelijk de minste van het album.

Na 4 albums die steeds beter werden zal de band zich af zijn gaan vragen “hoe nu verder?”, want de rek in de tot nu toe toegepaste Bløf-sound leek wel bereikt. Maar voordat ze hier als band een antwoord op konden gaan geven sloeg het noodlot toe en verongelukt drummer Chris Götte. De band besloot verder te gaan (met wederom dus een nieuwe drummer: Norman Bonink) en kwam met een emotioneel document, ‘Blauwe Ruis’. Openingsnummer ‘Weggaan’ zuigt je meteen het album in en laat je niet meer los. De eerste keer dat ik ‘Mooie Dag’ hoorde kreeg ik spontaan kippenvel bij de woorden “...voor de dood”. Voor mij nog steeds het beste nummer van Bløf en dat kippenvel komt nog regelmatig.
Het is aan alles te horen dat de band een eervol eerbetoon aan Chris wilde maken en het album klinkt dus als een klok. Veel emotionele teksten (ja, ik vind de teksten van Peter Slager erg goed en begrijpelijk) in mooi gearrangeerde melodieën (vaak best stevig, en voor het eerst ook met drumloops). En eindelijk ook een perfecte speelduur van ruim 50 minuten.

“Dan bij album 6 maar het roer enigszins omgooien” zal het motto zijn geweest voordat aan ‘Omarm’ werd begonnen. En in mijn optiek is dat gelukt. De nummers rocken wat minder en er is meer aandacht geschonken aan een loepzuivere productie (compleet met surround mix). Buiten de wat poppiere sound, geeft ook het gebruik van een instrument zoals de bandoneon op “Barcelona” en “Bougainville” de nummers een chanson achtige sfeer mee. Tevens gebruikt Paskal voor het eerst zijn kopstem (op het titelnummer) en wordt er ook voor het eerst op een studioalbum samengewerkt met andere artiesten (Thé Lau, Carel Kraayenhof en Miss Bee) wat ook weer een andere dimensie geeft. Bløf lijkt de sleutel tot een goed liedje gevonden te hebben, want ook op deze plaat staan vele pareltjes. Opener ‘De Mooiste Verliezers’ is voor mij het beste nummer van de plaat.

Op het hoogtepunt van hun populariteit gaat de band een ambitieus project aan, dat de naam ‘Umoja’ (saamhorigheid, eenwording en eenheid) mee krijgt. Het album is namelijk opgenomen in dertien verschillende landen met medewerking van lokale artiesten, met als doel een nieuwe dimensie te geven aan het geluid van Bløf. In mijn optiek is dat perfect gelukt en heeft de band met deze plaat één van de beste Nederlandstalige platen uit de zero’s gemaakt. De combinatie met de ‘wereldse’ melodieën pakt verrassend goed uit en tilt het geheel naar een hoger niveau. Natuurlijk blijft de herkenbare Bløf-sound de basis van de nummers, want een band kan zijn eigen schrijf-, speel- en zangstijl ook niet 123 veranderen natuurlijk. Maar het feit dat ze constant op zoek zijn naar een nieuwe uitdaging spreekt me aan. Het project neemt ruim twee jaar in beslag, een uitputting en bijna het einde van de band blijkt later.

Na een korte pauze besluit de band dat ze bij het volgende album terug naar hun roots gaan, en dat de nummers weer samen in 1 ruimte opgenomen moeten gaan worden. Overtuigd van het feit dat ze een rockalbum gaan maken reizen ze af naar Dublin voor de opnamesessies in het zogenaamde Pickering House. Al snel wordt duidelijk dat er veel inspiratie is, maar dat de omgeving blijkbaar ook inspireert tot het schrijven van rustige, akoestisch getinte nummers met meer ruimte voor de piano. Deel één van het tweeluik heet ‘Oktober’ en kwam uit op 3 oktober 2008. Het tweede deel, ‘April’, verscheen in het voorjaar van 2009. Aangezien de band voor het eerst niet rockt is er veel kritiek op de band. Het zijn ook voor mij niet de beste platen uit hun euvre, maar wederom durft de band het aan om op plaat een nieuwe kant van zich te laten horen. Misschien was achteraf gezien twee van deze platen iets teveel van het goede. Wel staan er nog steeds pareltjes op zoals onder andere ‘Oktober’, ‘Eilanden’, ‘Adem In’, ‘Omdat het Anders Wordt’, ‘Midzomernacht’ en ‘Vandaag’.

In 2011 is daar dan toch de aangekondigde rockplaat. En wat voor een. ‘Alles Blijft Anders’ staat vol met sterke (rock)songs en grijpt terug naar het geluid van ‘Boven’ en ‘Watermakers’, maar dan een tikkeltje steviger. Ja, het is een duidelijke Bløf-plaat geworden qua songstructuren, maar zoals eerder aangegeven blijf je als artiesten toch een eigen stempel houden. Voor mij klinkt dit album wel als een soort thuiskomen. Dus ik ben benieuwd wat we na 20 jaar Bløf als volgende zet gaan krijgen.

Een prachtige recensie over het oeuvre van Bløf, Bas! Je hebt er duidelijk wat tijd in gestoken. Iedereen die zich afvraagt hoe de ontwikkeling van deze Zeeuwse band is gegaan, doet er goed aan jouw stuk te lezen!

Mij inspireert het om wat meer van Bløf te gaan beluisteren. Ik ken een paar albums van ze en ben best content met hun muziek. Verder ken ik uiteraard ook hun hits. Ik vind dat Peter Slager een van de beste tekstschrijvers van het Nederlandse popgilde is. Dat is toch mooi een extra dimensie in hun muziek.

Dank je Rogier. Er is altijd veel kritiek op Bløf, met name op de teksten en het feit dat het eenheidsworst zou zijn. Ik ben het met jou eens m.b.t. de teksten van Peter Slager en ook vind ik dat ze zich door de jaren heen juist muzikaal hebben verbeterd. Ik wilde dat kort op papier zetten, maar kwam uiteindelijk met bovenstaande.

Kort werd het idd niet! Ik vind overigens ook dat Bløf zeker een duidelijke muzikale ontwikkeling heeft doorgemaakt. Ik raakte redelijk snel verliefd op Liefs Uit Londen. Dat vond ik zo'n lief, bijna kleinkunst achtig liedje.

Het mooiste nummer van Bløf vind ik 'Streep Mijn Naam Maar Weg'. En zeker de mooiste tekst! Dat is echt hoogstaand dichtwerk.

Ik heb Oktober en April en ook hun opvolger nog niet gehoord, maar dat gaat zeer komen!

Het is inderdaad een prachtig en behoorlijk helder overzicht over Bløf. Er wordt door anderen bij de afzonderlijke albums van Bløf heel wat flauwekul geschreven én er wordt ook heel wat gebasht met veel anti-stemmen.

Ik voel mij daar dan vaak op de één of ander manier een roepende in de woestijn, Bløf heeft net zo goed recht op een eerlijke inhoudelijke benadering als andere bands.
Op de één of andere manier zijn ze dan blijkbaar niet in de mode.

Maar ik kan mij grotendeels in het verhaal en de kritieken van Bas vinden. Bløf blijft één van de sterkste Nederlandse bands, ook al hoop ik dat albums als Oktober en April geen vervolg meer zullen krijgen.

Alles blijft anders daarentegen....

Bij Bløf - Hier (2012):

Blof stond gisteren in een uitverkochte Ziggo Dome en dat werd live uitgezonden op tv. Ik kwam tot de conclusie dat Blof toch echt wel wat mooie nummers gemaakt heeft. Ik heb nooit echt iets met de band gehad, ook omdat ik de teksten soms erg onbegrijpelijk vind, maar nummers als Liefs Uit Londen, Was Je Maar Hier en vooral Harder Dan Ik Hebben Kan vind ik prachtig.

Hier is het concert te bekijken!

Mooie beelden, goed geluid!

Soms ging er wel wat fout, bij Zo Stil ging er bijvoorbeeld wat fout bij de techniek. Maar verder vond ik het ook een erg goed concert

Leuke quiz!! Ik had alleen nr. 3 fout. Valt me niet tegen!!