menu

Genres / Soul, Funk en R&B / Maak kennis met Soul/Funk en beoordeel

zoeken in:
avatar van Minneapolis
Mooi nummer Embee. De instrumentatie aan het begin komt mij zeer bekend voor. Ik weet nog even niet of het van een tijdgenoot of een latere sample is. Mooie gitaar break en inderdaad bijzondere zang, die me op het eind wel iets teveel wordt, maar dat went misschien nog.

Mb. schreef:
Het nummer van Alder Ray Black bevalt mij zeker. Volgens heb ik het leren kennen via Salvadore die dit nummer ooit eens genomineerd heeft voor een soultopic. Leuk om weer eens te horen! Strak nummer!
(embed)

Ah.. dan heb ik 'm waarschijnlijk ook van Salvadore. Ik weet niet meer hoe ik alle nummers ooit op het spoor ben gekomen, maar ere wie ere toekomt.

avatar van Salvadore
Dat nummer heb ik inderdaad wel eens genomineerd voor het That's Soul laddertopic en heeft zelfs de top-600 lijst gehaald, al was het maar net Overigens heb ik ook tal van playlists waarbij ik geen idee heb waar al die links vandaan heb. Dat is vaak ook wel een drempel om eens wat muziek te plaatsen omdat ik het vermoeden heb dat het een herhaling van zetten is. Wie weet moet ik maar eens voornemen om wat songs te plaatsen, maar ja ...mijn voornemens werken vaak niet zo lang

Laatst weer eens een paar keer naar de soulshow van Ferry Maat geluisterd en dan blijkt toch maar weer hoe verschillend de "kijk" op soul is als ik dat vergelijk met de That's Soul ladder op MusicMeter die nu twee edities achter de rug heeft.

avatar van Minneapolis
Salvadore schreef:

Laatst weer eens een paar keer naar de soulshow van Ferry Maat geluisterd en dan blijkt toch maar weer hoe verschillend de "kijk" op soul is als ik dat vergelijk met de That's Soul ladder op MusicMeter die nu twee edities achter de rug heeft.

Want Ferry Maat was meer disco bedoel je denk ik?
Ik ben hem trouwens nog wel een paar keer tegengekomen op bruiloften als DJ. Best leuk, of laat ik zeggen dat ik ook veel beroerdere bruiloftsmuziek heb meegemaakt.

Maar eh.. Je voornemen van die nummers staat genoteerd.

avatar van Salvadore
Bij Ferry lag/ligt het tempo behoorlijk hoger inderdaad, vooral disco/funk ... en hij heeft ook een hekel aan de "hedendaagse" RnB. Maakt ook niet uit, soul kun je ruim opvatten. Het contrast is alleen groot.

avatar van Sjaakspeare
Mb. schreef:
Zal ik ook weer eens wat delen dan? Johnson, Hawkins, Tatum & Durr maakten het onderstaande nummer. De naam van de groep doet wellicht een supergroep vermoeden, maar het gaat hier om een obscure band uit Ohio. Het nummer heeft iets hypnotiserends en de leadzang van Johnson is simpelweg wonderschoon.

(embed)

Wat een fantastisch nummer zeg. Dat scherpe begin met dat vinnige koortje alleen al! Geweldig meeslepend inderdaad, vooral door de leadzang. Heel fijne gitaarrifs en mooie strijkers ook. Dank hiervoor!

Salvadore schreef:
Bij Ferry lag/ligt het tempo behoorlijk hoger inderdaad, vooral disco/funk ... en hij heeft ook een hekel aan de "hedendaagse" RnB. Maakt ook niet uit, soul kun je ruim opvatten. Het contrast is alleen groot.

Moderne RnB is natuurlijk ook niet alleen trager dan disco en funk. Het is ook heel veel zoetsappiger en tierelantijniger en meer poppy, om niet 'kitscheriger' te zeggen. Als het nog net zo gospel- en bluesachtig kon klinken als in de jaren 60 en 70, zou ik wel meer dan één nummer ('Cranes in the Sky') van die nieuwe Solange-plaat echt goed vinden, bijvoorbeeld.

avatar van Minneapolis
Een mooi 2017 gewenst en dat soort dingen.
Hier is er nog zo een waarvan ik niet precies meer weet of ik 'm nu ooit via deze site heb leren kennen.
Ik kan 'm hier in dit topic in elk geval niet vinden. Het grappige is dat ik vrij zeker weet aan welke grote soul artiest jullie denken bij het horen hiervan.

Mike James Kirkland - What have we done



Daarna is de koek hier eventjes op (tot ik weer een speur periode krijg), al heb ik nog wel een kort lijstje met een paar 2016 favorieten.

Hopelijk brengt dit jaar ook weer wat moois in deze genres.
Afgelopen week heeft deze muziek nerd zijn vinyl (ik ben na 15 jaar er niets mee doen weer fanatiek aan het verzamelen geweest de afgelopen 2 jaar) per genre in decennia gesplitst. "Soul/funk 70's" is veruit het grootste deel, daarna 60's (ook nog aardig wat), 90's stelt niet zo veel voor bij mij, en vanaf 2000 staat alles bij elkaar omdat ik dacht dat het genre bijna dood was. Maar al met al begint ook die rij verrassend toch leuk te worden. Al blijft het wel bij slechts 1 a 2 nieuw soul releases per jaar die ik koop.
Hoe is het bij jullie? Kopen jullie nog wel eens wat (cd's misschien)? Of is zowel het kopen als deze muziek meer iets van het verleden?

avatar van Minneapolis
Ik gooi het lijstje er toch maar vandaag op, want dit is mijn laatste lummel dag voor een heel drukke periode.

Hierbij dus een paar favoriete songs (maar niet perse een top 10) van het net afgeronde 2016. wel veel R&B en weinig soul helaas.

Dit rijtje had ik al eerder genoemd:
Durand Jones & The Indications - Make A Change
Un Blonde - Brand new
Blood Orange - Augustine (het album vond ik tegenvallen, maar dit nummer heeft het wel voor mij)
Vaudou Game - La vie c'est bon

Anthony Hamilton kwam met een nieuwe plaat: What I'm Feelin'. Geen topper wat mij betreft, maar zijn stem blijft prettig. Deze 2 nummers vond ik tot de leukere behoren.

Anthony Hamilton - Grateful



Anthony Hamilton - Ever seen heaven


Grappig om ineens de Pondjesbrug van Willemstad in een clip te zien.

Ook een album waar ik niet van onderste boven was, maar wat een fijne Maxwell/ 90's D'angelo vibe heeft deze track zeg
BJ the Chicago Kid - Turnin' Me Up



Corinne Bailey Rae's nieuwe album The Heart Speaks in Whispers beviel me al een stukje beter dan bovenstaande, maar haalde het lange na niet bij het dromerige "The sea", wat ik werkelijk prachtig, en een geheel eigen stijl vond. Gezien de commentaren op deze site sta ik daar alleen in. Daarom was deze The heart speaks toch een flinke tegenvaller voor mij. Met name omdat het weinig samenhang kent, soms te veel pop wordt. Ik had gehoopt dat de bij die dromerige soul zou blijven. Toch een paar leuke nummers, en dan met name deze track hieronder. Is het heel raar dat ik hier een Michael Jackson gevoel uit de periode van Off the Wall bij krijg?

Corinne Bailey Rae - Horse Print Dress



Dan iets van een album waar ik wel heel blij van werd. Ik moet bekennen dat ik Anderson "punt" Paak nog niet kende, maar Malibu kreeg ook een mooie plek in mijn eidejaarslijst. Het houdt een beetje tussen soul en hiphop, en er staan ook zeker mindere nummers op de plaat, maar ik ga deze artiest volgen. Dit jazzy fladderende The Bird blijft de eerste (kennismaking) en best track voor mij.
Anderson .Paak - The Bird



En toen was er na 4 jaar een nieuwe plaat van Michael Kiwanuka. En wat voor één.. In elk geval eentje met ambitie gezien de openingstrack alleen al. Aangezien er maar weinig soul artiesten (van de categorie waar ik echt warm voor loop) live te bewonderen zijn, besloot ik op het laatste moment nog kaarten te kopen voor zijn eerste concert eind november in Paradiso. Spannend en duur 2e hands, maar het was het waard. Wel wat ingetogen (maar dat weet je; het is geen D'Angelo, die ik trouwens fantastisch vond een jaar eerder) en haast introvert (hij heeft erg weinig gezegd tegen het publiek), maar erg mooi, met een fantastische gitartist. Onderstaande Final Frame kwam ook goed uit de verf, met de trage gitaar en korte pauzes steeds in het nummer.
Michael Kiwanuka - The Final Frame



Mijn favoriete R&B nummer van 2016 vind ik vooral productioneel erg mooi.
Toch was ook dit album een kleine teleurstelling, maar dat komt misschien meer omdat ik Orange zo goed vond.
Frank Ocean - Self Control



Het is wel een lijst, maar nu zijn jullie ook een poos van me af.
Als anderen ook iets dergelijks te delen hebben (of oude funk soul natuurlijk) dan zal ik het blijven volgen. Grootverbruiker Reijersen misschien?

avatar van Reijersen
Wat tijd gehad om het één en ander te beluisteren...

Mike James Kirkland: ik hoor er ook wat Marvin Gaye in, waar muzikaal de hoofdrol naar de fluit gaat. Prettig nummer die mij vrolijk stemt.

Johnson, Hawkins, Tatum and Duur: een hoop namen in een fijn nummer. Klinkt wellicht zo obscuur als het is. Erg fijne song met vooral mooie, energieke en verrassende zanglijnen.

Joe Simon: die ken ik wel. De beste man heeft een mooie stem

Roy C: best een mooi nummer volgens bekend recept

Alder Ray Black: ook deze muziek met volle koperpartijen is mij bekend. Muziek met een heerlijke groove.

Corey Glover: die beste man kan er vocaal natuurlijk wel wat van. Als hij knijpt klinkt hij ook verrassend veel als Al Green (mag ik dat zeggen?)

Citizen Cope: best aardige en makkelijke muziek, maar zal het niet snel nog eens aan zetten.

Bixiga 70: erg fijne ontdekking. Hier krijg ik energie van.

avatar van Reijersen
Minneapolis schreef:
...heel verhaal...


De meeste 2016 dingen die jij noemt ken ik ook goed en ben zo nu en dan wat anders van mening. Al met al vind ik wel dat 2016 niet het meest bijzondere muziekjaar was. Wel heb ik een top50 gemaakt:

50. Cymande – Crazy Game
49. Sampha – Timmy’s Prayer
48. John Legend – Love Me Now
47. Charles Bradley – Change for the World
46. The James Hunter Six – (Baby) Hold On
45. Jamie Lidell – Believe In Me
44. Michael Kiwanuka – One More Night
43. Hozier – Better Love
42. Solange – Scales
41. Mavis Staples – High Note

40. Mayer Hawthorne – Love Like That
39. Sampha – Blood On Me
38. Eli “Paperboy” Reed – A Few More Days
37. Anthony Hamilton – Amen
36. Adrian Younge – Magic Music
35. Lee Fields and the Expressions – Make the World
34. Secret Rendezvous – What About Us?
33. Myles Sanko – Promises
32. John Legend – Right by You (Luna)
31. Nicole Willis and the Soul Investigators – Together We Climb

30. Michael Kiwanuka – Black Man in a White World
29. Frank Ocean – Ivy
28. Bruno Mars – 24k Magic
27. Lee Fields and the Expressions – Special Night
26. Myles Sanko – This Ain’t Living
25. Jamie Lidell – Building a Beginning
24. Laura Mvula – Show Me Love
23. Jamie Lidell – Walk Right Back
22. Sharon Jones & the Dap Kings – I’m Still Here
21. Mavis Staples – Take Us Back

20. Lee Fields and the Expressions – Let Him In
19. Maxwell – Lake by the Ocean
18. Maxwell – 1990x
17. Corinne Bailey Rae – Been to the Moon
16. Laura Mvula – Breed
15. Anderson.Paak – The Bird
14. Gregory Porter – Don’t Lose Your Steam
13. Gregory Porter – Don’t be a Fool
12. Laura Mvula & Nile Rodgers – Overcome
11. Charles Bradley – Ain’t it A Sin

10. Myles Sanko – Just Being Me
9. Alicia Keys – Kill Your Mama
8. Remy Shand – Where are We Going?
7. Maxwell – Lost
6. Andreya Triana – Colours Come Alive
5. Michael Kiwanuka – Cold Little Heart
4. Anthony Hamilton – What I’m Feelin’

3. Charles Bradley – Changes
2. Michael Kiwanuka – The Finale Frame
1. Gregory Porter – Take Me to the Alley

avatar van Minneapolis
Leuk dat je zelfs nog even terug gebladerd hebt. Dat Corey Glover soms een beetje aan Al Green doet denken vind ik zeker niet gek.
Ook leuk dat je een lijstje nummers dropt Reijersen.
Ja, voor soul/funk/r&b misschien geen al te bijzonder jaar (albums/ losse nummers), maar zoals ik al schreef ben ik tegenwoordig al blij met 2 albums per jaar die ik zo goed vind dat ik ze wil aanschaffen. Jaren 70 platen daarentegen..
Inderdaad verschilt de waardering soms iets (de nieuwe Maxwell kon ik bijvoorbeeld niet zo veel mee, en met 2 Gregory Porter albums in de kast vind ik het ook wel voldoende), maar veel namen ben ik het mee eens en er blijven er ook wat over om te luisteren. Om te beginnen met Cymande wat ik eigenlijk amper aandurf omdat ik de oude platen zo te gek vind.

Net voor het eerst de clip van Miles Sanko - Just Being Me gekeken (het prima nummer kende ik al). Eenvoudig, maar leuk concept!

avatar van Sjaakspeare
Minneapolis schreef:
7 nummers uit 2016

Lieve help. Het zal wel aan mij liggen, maar geen van deze 7 tracks vond ik ook maar enigszins de moeite waard. Wat een matige meuk. Hoe men de muziek van Kiwanuka als 'soul' durft te typeren, is me daarenboven een raadsel.

De plaat van Anderson.Paak is overigens de enige hiervan die ik integraal beluisterd heb. Vond ik toen ook al mateloos overschat. Zijn project met Knxwledge, genaamd NxWorries is daarentegen wel de moeite waard. Pakkende, interessante 'gezongen hiphop', overlopend van de bravoure. Wel vol met superfoute teksten.

Om af te sluiten met meer knorrigheid: jaarlijstjes zijn ridicuul. Waarom zou je überhaupt jaargebonden naar muziek luisteren? Alsof je alles van daarvoor al gehoord hebt. Bovendien verspil je superveel tijd met het luisteren naar troep, gewoon om maar niets te missen. Door dergelijk actualiteitsfetisjisme wordt er elk jaar ook van alles overgewaardeerd en worden ettelijke schatten uit het verleden vergeten. In lijn daarvan ligt de originaliteitcultus. Als het niet innovatief is, is het niets. Curieuze luisterculturele consensus, dat.

avatar van Minneapolis
Genoemde nummers vind ik (uiteraard) geen toppers afgezet tegen mijn jaren 70 favorieten, maar ik vond ze dus wel de moeite waard. En die eerder genoemde tracks van onbekende artiesten nog het meest. Heb je het album van Kiwanuka wel geluisterd trouwens? En wat vond je van "Orange" van Frank Ocean dan? Die beviel mij beter dan de nieuwe.
De enige nieuwe plaat uit dit genre die ik het echt waard vond om te kopen is trouwens "Love & Hate" van Kiwanuka. Melanie DeBiasio is heeft niet zo veel met dit topic te maken, hoewel haar "No Deal" (prachtige plaat) wel heel soulvolle jazz was. Volgens mij heb ik die ook ooit genoemd.

avatar van Sjaakspeare
Minneapolis schreef:
Genoemde nummers vind ik (uiteraard) geen toppers afgezet tegen mijn jaren 70 favorieten, maar ik vond ze dus wel de moeite waard. En die eerder genoemde tracks van onbekende artiesten nog het meest. Heb je het album van Kiwanuka wel geluisterd trouwens? En wat vond je van "Orange" van Frank Ocean dan? Die beviel mij beter dan de nieuwe.
De enige nieuwe plaat uit dit genre die ik het echt waard vond om te kopen is trouwens "Love & Hate" van Kiwanuka. Melanie DeBiasio is heeft niet zo veel met dit topic te maken, hoewel haar "No Deal" (prachtige plaat) wel heel soulvolle jazz was. Volgens mij heb ik die ook ooit genoemd.

Het was niet m'n bedoeling om je persoonlijk aan te vallen. Dat nummer van Durand Jones beluister ik nog steeds af en toe. Heel tof. En nee, ik heb Kiwanuka's recentste vrucht niet volledig beluisterd. Want als ik het hoogst gewaardeerde nummer niets bijzonders vind, lijkt me dat een zinloze en wellicht zelfs kwellende exercitie.

In Reijersens top 50 staan overigens wel een aardig aantal nummers die me bevallen. Lee Fields begin ik meer en meer te waarderen en Sampha boeit me bijzonder, om er twee artiesten tussenuit te plukken.

avatar van Minneapolis
Ik zou me hooguit aangevallen voelen als het mijn eigen producties waren geweest.

avatar van Mb.
Mb.
Tegenwoordig staat het hebben van een warm en donker stemgeluid gelijk aan soul, maar daar ben ik het pertinent mee oneens. De omarming van Kiwanuku als boegbeeld van de hedendaagse soulmuziek vind ik tamelijk belachelijk. De zangstijl doet namelijk anders vermoeden - en de instrumentale backing veelal ook.

Maar goed, laat je niet weerhouden om volop te genieten van zijn muziek. Ik ben maar een zeurpiet.

avatar van Minneapolis
Ik vind het niet zo interessant of Kiwanuka als pure soul zanger gezien wordt. Maar ik weet niet in welk hokje hij ander hoort. Het is wel fijn dat er nog een paar artiesten zijn die deze genres nog onder de aandacht weten te brengen. En ja, ik heb absoluut volop genoten van hem (net als D'Angelo een jaar eerder). Zeker live ook (beiden met een geweldige band!). Bij Kiwanuku van zijn ingetogen, droeve stem , en bij D'Angelo van de waanzinnig energieke funky show. Gelukkig kan het nog eens per jaar of zo. Al mijn grote 70's "echte" soul helden zijn er niet meer.

avatar van Reijersen
Ik luister juist graag veel nieuwe muziek. Altijd fijn om nieuwe dingen te ontdekken en ook nieuwe releases van gevestigde artiesten te horen. Hierdoor hoor je zeker ook weleens wat zeer matigs, maar ook nieuwe parels.

Dat combineer ik dan graag met het uitdiepen van de stoffige soul-kelders. Want het is fantastisch dat labels nog steeds dit soort muziek zo nu en dan uitbrengen. Eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat ik dit in 2016 minder gedaan heb dan ik had willen doen.

En dan nog de discussie of Kiwanuka wel soul genoeg is. Dat kan je zo onder hand wel bij elke genre-aanduiding doen. En dat is misschien wat bekrompen. Het moge duidelijk zijn dat Kiwanuka meerdere stijlen bij elkaar brengt in zijn muziek. En naar mijn mening is soul er daar één van.

Minneapolis: er zijn toch nog genoeg 70's soulhelden die leven?

avatar van Minneapolis
Reijersen schreef:

Minneapolis: er zijn toch nog genoeg 70's soulhelden die leven?

Er zijn er misschien nog wel een paar in leven (de echt groten amper, en Stevie Wonder is niet zo actief), maar de moraal was dat ik niet zo heel veel soul/funk artiesten ken die (voor mij) interessante tournees doen, en dat ik daarom blij ben met die paar die de boel levend houden.

avatar van principal2000
Het is weer even geleden dat ik hier heb gekeken. Het nummer van Mb. bevalt mij (ook) zeer.

Ik ben dit keer niet helemaal overtuigd door de nummers uit 2016 die Minneapolis noemt. Vreemd, want vaak toont onze smaak raakvlakken. Misschien moet ik de nummers nog wat vaker luisteren. Corinne Bailey Rae viel het meest op, maar dan vooral omdat ik het nummer en de bijbehorende clip totaal niet haar stijl vind. Anthony Hamilton is in mijn ogen steeds dieper aan het zinken in het moeras (Grateful ging nog net). Zijn stem is eigenlijk het enige wat nog overeind blijft. BJ The Chicago Kid heeft inderdaad een zeer relaxte sfeer, maar als nummer is het te eentonig. Michael Kiwanuka vind ik erg goed (richting fantastisch) en zijn laatste album ga ik zo goed als zeker ook nog aanschaffen.

Ik ben overigens ook van mening dat zo goed als alle helden (voor mij) al overleden zijn. Stevie Wonder en George Clinton zijn een van de weinigen die ik nog kan opnoemen. Aretha Franklin en Al Green zijn ook sterke artiesten, maar die liggen mij persoonlijk ietsje minder dan eerstgenoemden. Curtis Mayfield, Gil Scott-Heron, Prince, James Brown, Donny Hatthaway, EWF (in volledige bezetting), Marvin Gaye, Otis Redding, WIlson Pickett, Rick James, Isaac Hayes, Sam Cooke, Bill Withers (niet dood, maar treed niet meer op), Sly (idem).....toch een flink sterke line-up. En ja, velen hiervan zijn al jaren niet meer onder ons. Dat maakt het niet minder zuur dat we ze nooit meer kunnen zien.

avatar van Minneapolis
Ik ben het wel met je eens principal2000 dat die Anthony Hamilton nummers niet zo heel bijzonder zijn, maar ik vond ze nog wel oké (niet veel meer dan dat). Het was ook niet letterlijk een top 10 van het jaar, maar gewoon een aantal nummers/ albums van 2016 die me opvielen. Dat nummer van Anthony .Paak, het album van van Kiwanuka en deels Blonde van Frank Ocean (en deze "Self control" het begint matig, maar dan die 2e helft en einde!) zijn wel favorieten.
Wat vond je van Mike James Kirkland eigenlijk?

Zal ik er nog iets ingooien dat tussen wat stijlen in zit? Gewoon voor de gein..
Afgelopen week had ik een album met heel vroeg Wailers werk op staan, en dit nummer kwam ook voorbij. Ik heb eerder wat Rocksteady (van Alton Ellis) genoemd, maar dit is misschien nog wat meer "soulfull".
Het begin doet me aan Curtis denken.


avatar van principal2000
Ik vond het nummer van Mike James Kirkland wel lekker. Het doet mij ook vooral aan Marvin Gaye denken.
Bob Marley's nummer vertoont inderdaad wel wat vergelijkingen met Curtis Mayfield en dan voornamelijk met The Impressions.

avatar van principal2000
Weer eentje van mij. Een funknummer wat echt mijn stijl is. De zang is erg matig, maar de muziek vind ik fantastisch lekker aanstekend. Het doet mij vooral denken aan Chic en Kool & The Gang.
Generation - Time Square.


avatar van Minneapolis
Ik moest een beetje lachen om de over de top effecten iets over de helft, maar het is er niet echt mijn soort disco plaat. Inderdaad wel heel sterk Chic, en daarnaast herken ik ook Michael Jackson gilletjes en nog iets waarvoor ik deze disco niet goed genoeg ken om het te benoemen.

avatar van Mb.
Mb.
Ergens bij de ruimteschepen, claxons en MJ-gilletjes ben ik afgehaakt. En daarna heb ik snel de plaat van Mike James Kirkland aangezet.

avatar van principal2000
Ok, Generation was niet duidelijk niet zo'n succes.
Hoe vinden jullie deze dan:
The Rhythm Makers - Street Dreamin'
Het hele album (Soul On Your Side) bevalt mij wel. Een goede mix van meer funky nummers (veelal instrumentaal) en rustigere, zoetere nummers eventueel inclusief kopstem. Street Dreamin' bevat een beetje van alles. You're My Last Girl is bijvoorbeeld een zoete ballade die mij erg bevalt.


avatar van Minneapolis
Nice one! De melodie van de zang vind ik niet echt sterk, en de stem wisselt, maar de instrumentatie met al z'n varieties maakt het een leuk nummer voor mij. En die achtergrond zang die me een beetje denken aan The Jacksons uit de periode dat ze net voor Epic hadden getekend (in dit geval positief).

avatar van principal2000
Het is inderdaad de variatie en de instrumentatie die dit nummer voor mij zo leuk maken. Ik kan me overigens wel iets voorstellen bij de vergelijking met de Jacksons (qua zang dan).

avatar van Mb.
Mb.
Hierin vinden we elkaar weer, principal. De heren kunnen tenminste zingen! De intermezzo's klinken goed in de oren. Niks mis mee.

Laat ik ook weer eens wat posten. Iets van Willie Hale ditmaal. Beter bekend onder de geuzennaam Little Beaver. Toch een man met een aanzienlijk oeuvre - al zal je dat in eerste instantie niet verwachten. Het is echter een oeuvre om goed door te spitten want de beste man heeft een paar mooie nummers gemaakt.

Ter voorbeeld..



avatar van principal2000
Wel een lekker soft soul en bijna popnummer. Kan ik wel waarderen. Ik moest door de titel gelijk aan het nog zoetere en softere She's Gone van Tavares (wat dan weer gejat is van Hall & Oates) denken. Een totaal ander nummer, maar daar heb ik altijd wel een zwak voor gehad. In mijn ogen met veel meer soul gezongen dan Hall & Oates, hoewel ik die versie ook wel okay vind.

avatar van Mb.
Mb.
Grappig dat je het een popnummer vindt. Ergens snap ik het wel, maar het is uiteindelijk een funksong wat mij betreft. Dat ritme is zo lekker strak aangezet.

De Tavares cover van Hall & Oates' She's Gone kende ik nog niet. Doet inderdaad niet veel onder voor het origineel, maar gevoelsmatig ga ik wel voor het origineel. Al is dat niet per se met uitgesproken voorkeur.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:42 uur

geplaatst: vandaag om 13:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.