menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van musician. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

Queen - Jazz (1978) 3,5

29 maart 2019, 12:16 uur

Let me entertain you had ik ook een goede single keuze gevonden.

Je zit gewoon met het feit, dat een single (en meezinger) als We are the Champions van News of the World wél een grote hit is geworden, terwijl feitelijk een beter nummer als Spread your Wings (opvolger van We are the Champions) niet als zodanig wordt beschouwd. En ook niet in grote hoeveelheden is verkocht.

De eerste albums van Queen hadden om die reden dan ook eigenlijk maar 1 of 2 singles waarvan dan op z'n best de eerste single een hit werd (zoals Killer Queen van Sheer Heart Attack).

Waarbij voor mij eigenlijk wel de conclusie mag worden getrokken, dat Queen formeel gesproken een album-band was en dat dat later is verschoven naar meer een singles band. De nummers op die latere albums kunnen individueel dan ook meer als los zand worden beschouwd in plaats van als één samenhangend geheel.

Die albums moesten dan ook worden verkocht op basis van het feit dat het zeker drie, vier nummers bevatte die in de Top 40 terecht zouden komen. The Game was daar een eerste voorbeeld van en een vervolg op dat album met ook een juiste aantal goede singles is geweest The Works.

Jazz ontbeert ook al duidelijk de samenhang van bijvoorbeeld A Night at the Opera of A Day at the Races maar is aan de andere kant ook nog niet echt een album met duidelijk vier succesvolle singles. Er werden dan ook slechts 2 singles van afgehaald (afgezien van het nagenoeg niet verkochte Jealousy in de VS).

Als koosknook met "knieval voor de commercie" zou bedoelen dat Queen vanaf Jazz (ik zou zelf News of the World zeggen) de omslag maakt van album-band naar singles-band heeft hij in die zin natuurlijk gelijk. En dan bereikt Queen met Innuendo als laatste station het hoogtepunt van de perfecte singles collectie maar dan als teruggekeerde album-band.

» details   » naar bericht  » reageer  

Todd Rundgren - Healing (1981)

25 maart 2019, 15:54 uur

Mooi beschreven!
Ik heb het album nooit beluisterd, hoewel ik een groot liefhebber ben de eerste albums van Rundgren, waaronder uiteraard het onvolprezen Something/Anything?

Maar ik heb dus geen idee, in hoeverre Healing nog doet denken aan Something/Anything of dat Rundgren juist een geheel andere kant op is gegaan.
Qua thematiek lijkt mij e.e.a. nog geen dag verouderd, vooral niet omdat Rundgren inzake Donald Trump bepaald niet op zijn mondje is gevallen (heerlijke man, die Rundgren) maar dat is iets anders.

» details   » naar bericht  » reageer  

Dinosaur Jr. - Fossils (1991) 3,5

25 maart 2019, 08:30 uur

stem geplaatst

» details  

Supertramp - Brother Where You Bound (1985) 4,5

20 maart 2019, 20:17 uur

Je hoeft natuurlijk niet per se te kiezen voor het één of het ander qua mooi.

Daar staat voor mij bijvoorbeeld tegenover dat ik, en dat werd steeds erger, Roger Hodgson zo'n beetje de grootste zuurpruim vind die er rond loopt.
Dermate, dat ik zijn gemoedstoestand een negatieve invloed op zijn muziek vind hebben, ook op het functioneren van de band.

En dan kun je nog zo professioneel zijn en uit zijn op winstbejag, ik had hem allang de band uitgegooid. Toen het zover was, ging er dan ook niemand anders van Supertramp met hem mee, moederziel alleen moest hij het verder uitzoeken en het is ook nooit meer goed gekomen.

Davies moest de kar gaan trekken en op dit eerste album na Hodgson's vertrek, voel je de opluchting, hernieuwde werklust en prima lopende songs.
Cannonball is natuurlijk sowieso anders dan wat er onder het juk van Hodgson werd gefabriceerd maar afgezien van de speelsheid die Davies hier introduceert, mag er best eens buiten de pot worden gepiest en over inmiddels vergane grenzen heen worden gekeken.

Het is alleen jammer dat, hoewel hij een groot talent was, getuige ook de 10 jaar voor Brother where you bound, Davies alleen nog op dit album in z'n eentje als componist kon overtuigen. Misschien was hij er in het algemeen wel een beetje klaar mee en was de drang zich te bewijzen met nieuwe songs verdwenen en vond hij meer plezier in touren.

Maar de band is hier bevrijd van de man die hen altijd beschuldigde zijn nummers expres slecht te spelen en die energie hoor je terug op dit album.

» details   » naar bericht  » reageer  

Gary Glitter - The Ultimate (2000)

Alternatieve titel: 25 Years of Hits, 15 maart 2019, 07:53 uur

We komen op het nauwelijks begaanbare pad, de weg dat het persoonlijke leven van de artiest dermate ernstig gestoord is, ook geen weg terug, dat het vrijwel volledig van invloed is op de beoordeling van zijn muziek.

Wat voor Glitter geldt, geldt natuurlijk voor meer artiesten, o.a. Michael Jackson.
Wat Jimmy Savile (wereldberoemd in dezelfde tijd als Glitter), de razend populaire BBC-presentator van Top of the Pops aan gruwelijke zaken heeft gedaan, heeft er toe geleid dat er nooit meer een oude Top of the Pops uitzending, of zelfs een enkel nummer van toen waar hij in zichtbaar is, kan worden uitgezonden.

Daarmee wordt een hele generatie aan TV kijkers van jeugdsentiment beroofd, waar Gary Glitter of Michael Jackson als losstaande artiest eventueel nog kan worden geweerd.

De zaken, de processen, staan mensen dusdanig in het geheugen gegrift, en anders worden ze door een nieuwe documentaire er wel weer aan herinnerd, dat het spelen van de muziek automatisch leidt tot herinnerd worden aan wat de man in kwestie heeft gedaan in zijn persoonlijke leven.

De enige soort van escape is de muziek als zakelijk werkstuk beschouwen en het er los van willen zien. Ik vind dat zelf erg moeilijk, al is inzake jeugdsentiment de muziek van Gary Glitter onlosmakelijk aan mijn muzikale opgroei leeftijd verbonden, daar is niets aan te doen. Als je de Top 40 van 1972 of 1973 beluistert, komt hij ongetwijfeld voorbij.

Ik neem dat, vanwege de zwarte bladzijde inzake muzikaal jeugdsentiment, Glitter behoorlijk kwalijk, eerlijk gezegd. Misschien dat het iets slijt in de loop van vele jaren. Zijn gedrag is natuurlijk al weer een lange tijd bekend.

Bij Michael Jackson hoorde ik als argument dat zijn muziek "best blijft te draaien" omdat er zoveel andere mensen aan meedoen en die zou je daar dan onrecht mee aandoen. De hartenkreet van liefhebbers die eigenlijk niet buiten zijn muziek kunnen. Een beetje onzin maar hoeveel excuses kunnen er anders nog worden gevonden.
De status van Michael Jackson heeft Gary Glitter (gelukkig voor hem) nooit bereikt.

Het draait allemaal om een aantal succesvolle singles, een stuk of 7, 8 in de periode 1972-1973. In 1974 was hij in Nederland sowieso alweer van het podium (lees de Top 40) verdwenen. Die nummers staan hier allemaal op en presenteren een mooie tijd, toen, en maken deel uit van de belangrijke glamrock stroming, muziek die je als jongen van 10 volgde omdat het leuk was, spectaculair en nieuw, de jaren '60 ver achter zich liet. En wát er allemaal werd gezongen wat betreft de Engelse tekst begreep je niet en hoefde je op die leeftijd ook niet te volgen.

Een stem voor dit album laat ik evenwel achterwege, wegens diskwalificatie van de artiest.

» details   » naar bericht  » reageer