menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van musician. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

Carole King - Natural Woman (2000) 4,0

Alternatieve titel: The Very Best Of, 28 mei 2020, 19:51 uur

Carole King. Vooral in het thuisland de VS bekend en geliefd. Buitengewoon begenadigd en goede songwriter. Haar solo albums bevatten maar een klein deel van alles wat ze heeft geschreven en door vele anderen is opgenomen en uitgevoerd.
Als vrouw meer dan recht overeind gebleven in een door mannen gedomineerde rockwereld.

Haar albums, met name die in de jaren '70 zijn sterk, goed materiaal en in de regel sympathiek uitgevoerd. Aangename vocalen.
Deze compilatie is er een mooie dwarsdoorsnede van. Het is sowieso bepaald geen hardrock, beschouw het maar als AOR van voor de tijd dat die kreet werd uitgevonden, maar ik hou dan meer van haar iets stevigere werk, met een lekker tempo. Nightingale. I feel the earth move is er ook een mooi voorbeeld van. Maar af en toe een wat rustiger nummer tussendoor, zoals So far away, is ook prima. Beide nummers van Tapestry, haar meest succesvolle album ooit.
Van haar evenzogoed gewaardeerde samenwerking met James Taylor is alleen Up on the roof terug te vinden.

In 2016 gaf ze een prachtige bloemlezing uit haar oeuvre in Hyde Park. "Well, now you know how a 74-year old woman looks like!" riep ze vooraf nog. En ze trok vervolgens van leer. Om inderdaad nooit meer te vergeten.

» details   » naar bericht  » reageer  

Rick Wakeman - The Myths and Legends of King Arthur and the Knights of the Round Table (1975) 3,5

22 mei 2020, 11:57 uur

Ik vraag mij wel eens af wat Rick Wakeman allemaal zal hebben gedacht, wat er is meegemaakt en gezegd, rond zijn voorgaande Yes periode en rond zijn vertrek na Tales from Topographic oceans (1973).

Yes had na zijn komst in 1971 geweldige albums gemaakt, dat leidt geen twijfel. Maar het tot stand komen van TFTO was geen pretje, een zware bevalling eigenlijk. En qua mensen was Wakeman de enige niet vegetariër in de band, om een idee te geven inzake onderlinge verhoudingen.

Maar deze vraag blijft natuurlijk staan: bij welke muziek en in welke constructie voelt Wakeman zich nu feitelijk het meest thuis? De kant van TFTO wilde hij duidelijk niet op. Maar dan, wel een album als Close to the Edge?

Yes zal duidelijk niet richting The Myths and Legends of King Arthur and the Knights of the Round Table kunnen zijn gedirigeerd maar lag hier dan wel Wakeman's hart?

Ik weet het allemaal nog niet zo zeker, dat gedoe met in en uit een band. Yes zat na Relayer natuurlijk in een flink dal, en érgens denk ik dat het niet voor niets was dat Wakeman zich in '76 weer opnieuw bij Yes heeft gevoegd, in dit geval voor Going for the one.

Feitelijk had Wakeman natuurlijk al die tijd bij Yes kunnen blijven, solo-albums als uitlaatklep. Geen ongewone constructie.
Wie een laatste solo album van Don Airey hoort, weet ook gelijk dat er méér ambities zijn dan Deep Purple maar dat, ondanks onmiskenbare kwaliteiten, een solo album niet kan tippen aan het werk met de "grote band" omdat de combinatie, die het meer maakt dan de som der delen, ontbreekt.

Ik hoor op Merlin the Magician een fenomenaal Yes-achtige toetsensolo, hetzelfde herkenbare geluid op The Last battle, maar dat maakt het hele album natuurlijk nog geen vervanging van, ook niet beter dan zijn toetsenwerk tijdens zijn Yes periode, vooral omdat hele stukken ook duidelijk geen Yes zijn.

Het is voor Yes en Wakeman een beetje jammer dat het zo is gelopen. Dat maakt dit beroemde album van Wakeman (hij heeft er ook vele gemaakt die in de anonimiteit zijn gebleven) nog geen slechte. Maar het rechtvaardigt, muzikaal gezien, nog geen vertrek uit Yes.

» details   » naar bericht  » reageer  

David Bowie - ★ (2016) 4,5

Alternatieve titel: Blackstar, 18 mei 2020, 21:19 uur

Er valt moeilijk te ontkennen, dat dit toch een behoorlijk meesterwerk is van Bowie. De impact spreekt ook boekdelen. Hoe lang dat allemaal heeft geduurd, wat hij de laatste 10 jaar van zijn leven wel of niet heeft gedaan, boeit op zich verder niet. Het zilveren schijfje (het zwarte vinyl voor de fanaten) is alles wat overblijft en telt.

Lang heb ik gedacht hoofdzakelijk te vallen voor Bowies periode 1972-1974, met Ziggy, Aladdin Sane, Pin ups en Diamond dogs.
Later is daar toch bijgekomen zijn Low en Heroes periode. Als album koplopers in zijn prachtige carrière.

Enigszins schoorvoetend kwam daar zijn 'jaren 90' bij, waarbij aangetekend dat niets van deze genoemde albums en periodes inhoudelijk aan elkaar gelijk zijn.

Net zo min, als dit album dat ook weer niet is en zelfs een geheel nieuwe weg inslaat. Hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen is uitermate knap. In zekere zin is hij trendsetter gebleven (met wat foute uitstapjes maar ok) en dat is voor velen niet weggelegd.

Aanvankelijk draaide ik het veel maar dat ebt dan weer enigszins weg, zoals dat gaat. Het eindresultaat met dat voorop lopen en trend setten moet voor de argeloze luisteraar altijd enige tijd rijpen. Net als al die andere albums bij David Bowie. Vraag het me over 30 jaar nog een keer, dat lijkt mij een mooie periode voor een definitieve Bowie eindstand.

» details   » naar bericht  » reageer  

Eurythmics - Touch (1983) 2,5

14 mei 2020, 08:21 uur

Album staat vol met synths en elektronica, het ontbeert op een tweetal singles na memorabele melodielijnen en ik moet eerlijk opbiechten het een hele zit te vinden het drie kwartier met het duo uit te houden.

Anders dan het (veel) latere album Peace van de Eurythmics, meer ingetogen en betere songs, beschouw ik Touch vooral als een beetje een modegril uit een periode waar veel mensen graag iets "anders" wilden maar waarbij, als de muzikale erfenis na 35 jaar nog eens wordt bekeken, weinig van is blijven hangen. Het beklijft voor geen meter, om eens een oud Nederlands woord te gebruiken.

Er is een mooi verzamelalbum met 10, 12 tracks van de Eurythmics te maken voor de jaren '80. Voor mij kan de rest zo snel mogelijk naar zolder.

» details   » naar bericht  » reageer  

Top 40 Seventies (2019) 4,0

Alternatieve titel: The Ultimate Top 40 Collection, 12 mei 2020, 10:33 uur

#Wandelaar # gaucho

Mannen!

De duivel is oud en met een beetje redeneren kan toch al gauw worden betoogd dat de jaren 60 en 70 redelijk onverslaanbaar zijn met betrekking tot hitgevoeligheid en leuke singles/muziek voor de jeugd.

Het is niet voor niets, dat er nog heel erg veel bekend is uit die tijd en dat komt niet alleen omdat wij met z'n drieën er nog steeds enthousiast over kunnen schrijven.

De jaren '60 en '70 waren om veel meer redenen erg interessant en de muziek is van bijpassend gehalte. Niet alleen de singles op een prima verzamelaar als deze maar ook heel erg veel albums/artiesten zijn natuurlijk allesbepalend geweest voor wat we ook nu nog aan nieuw werk te horen krijgen.

Met het volgen van dit alles hebben we niet zulke hele rare keuzes gemaakt in die tijd. Spannend was het wel.

Overigens, het komt niet zo snel ter sprake, maar ik zou ook bij deze verzamelaar graag de geweldige geluidskwaliteit eens onder de aandacht willen brengen.

Even afgezien van nummers die je ook op albums van artiesten kunt horen, wat bij verzamelaars met hitsingles uit de Top 40 maar weinig voorkomt, vaak bleef het beperkt tot één hit, kom je deze (opgewaardeerde) geluidskwaliteit niet snel tegen.

Sixties en seventies muziek op YouTube en andere sites richten zich vaak op originele beelden en hebben vaak een krakkemikkig geluid. Maar ik moet bekennen, dat ik het online sowieso vaak veel minder vind klinken dan wanneer ik de originele verzamelaar als cd afspeel.

Nu komt deze cd uit 2019 maar ik heb het ook al bij oudere verzamel cd's, bijvoorbeeld bij "Het gevoel van de Seventies" (staat niet om de site) dat dan uit 1997 komt.

Rond die tijd kocht ik (heel) veel verzamelaars die geduldig allemaal liggen te wachten om ooit nog weer eens afgespeeld te worden. Vooral gekocht omdat je natuurlijk de singles van weleer vaak behoorlijk grijs hebt gedraaid. Maar verzamelaars raakten uit de mode omdat natuurlijk Youtube e.a. die functie ging overnemen.

Maar het is nu 2020 en ik vind nog steeds dat een goede verzamelaar over de seventies op cd beter klinkt dan alles wat ik online kan vinden.
Dus wie echt in de oude singles van de seventies geïnteresseerd is, raad ik aan om verzamelaars als deze te kopen.

En wie zich afvraagt hoe dat nog kan, met terugwerkende kracht: oudere verzamelaars (jaren '90 en '00) liggen voor enkele dubbeltjes bij kringloopwinkels of kofferbakmarkten.

» details   » naar bericht  » reageer  

Santana - Santana (1969) 5,0

9 mei 2020, 10:14 uur

stem geplaatst

» details