Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van Slowgaze.
Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen:
januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024
Bloc Party - A Weekend in the City (2007)
Het is blijkbaar al weer zo'n vijf jaar geleden dat ik deze plaat van Bloc Party aanschafte; dat weet ik nog goed, ik had een cd-bon gekregen en nadat ik er zelf nog een vijfje bij had gelegd, had ik deze en Never Mind the Bollocks in bezit. Die laatste kreeg een mooi plekje in m’n lijstje met tien essentiële albums in mijn muzikale ontwikkeling en A Weekend in the City draai ik nog maar zelden. De paar keer dat ik ‘m toch weer opzet bekruipt het album me wel, dat moet gezegd worden en wat waar is is waar, misschien is-ie stiekem toch nog wat verder gegroeid, ondanks het verblijf in de kast.
Als een plaat in je vroege jeugd je een heel nieuwe wereld laat betreden zonder dat je enig of verdomd weinig besef hebt van wat voor een wereld dat zou moeten zijn, dan is het een goede plaat. Als je later nog dat album ‘binnenstapt’ en gevaar nog altijd op de loer ligt, terwijl je precies weet hoe de plaat zal lopen, dan weet je dat je dat het absoluut een goede plaat is. Het uitgaansleven, drugs, depressie, terrorisme, het waren onderwerpen waar ik nog niet eens over las.
Jaren later zijn mijn favorieten ook verschoven. Ik zal wel weer een oude lul worden, maar juist het tragere werk pakt me, aanzienlijk meer dan opgefoktere nummers als de opener (die overigens ook absoluut niet slecht is). Maar waar dit album eerst een kaart was naar territorium dat ik nog nooit bezichtigd had (en dat zou ook nog een tijdje duren overigens), is het nu meer een soort reis door mijn hoofd geworden waarin eigen ervaringen en kunstervaringen in elkaar overlopen tot een invoeling in deze situaties.
Het valt me nu pas op hoeveel elektronica er eigenlijk onder die scherpe gitaarlijnen zit, hoeveel onderhuidse spanning en niet alleen schwung. ‘Waiting for the 7.18’ is even serieus als speels, met een drum ’n bass-achtige ritmiek. Het lijkt bijna een ballade, maar daar is het tempo te hoog voor en als het refrein dan ontploft in een jagende gitaarbui en de mantra ‘Let’s drive to Brighton on the weekend’, dan maakt dat nog altijd indruk. Dat er naast gejaagdheid ook spijt in terug te vinden is, is iets dat ik toen nog niet merkte.
In ‘Uniform’ wordt subcultuur als massacultuur neergezet en ook wel terecht (‘commerce dressed up as rebellion’; dan moet ik altijd aan All-Stars denken, wat een overschatte dingen voor mensen die zichzelf ontzettend alternatief vinden. Ik had hockeymeisjes in de klas die All-Stars droegen en naar Arctic Monkeys luisterden, aan hen moet ik tegenwoordig steeds denken bij dat liedje). En ook ‘On’ is ondertussen veel meer voor me gaan ‘leven’, het is bijna een pijnlijk eerlijk liefdesliedje aan het adres van verdovende middelen.
De mooiste liedjes vind ik echter het pulserende, hypnotiserende ‘Kreuzberg’ en het aan het einde bescheiden ontploffende ‘SRXT’, waarbij ik altijd even aan een soort verwrongen parade moet denken. Als de stoet voorbij is getrokken dan zijn er evenveel problemen als in een Carrie Slee-boek langsgekomen, maar Bloc Party doseert de boel netjes: één brok ellende per liedje, uiteindelijk één glorieuze lijdensweg.
»
details
» naar bericht » reageer
Bloc Party - Silent Alarm (2005)
»
details
Levellers - Levelling the Land (1991)
»
details
Melanie C - Northern Star (1999)
»
details
Aphex Twin - Richard D. James Album (1996)
»
details
Aphex Twin - Girl / Boy EP (1996)
»
details
Lutricia McNeal - My Side of Town (1997)
»
details
The Smiths - The Queen Is Dead (1986)
»
details