menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van aERodynamIC. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

Jeremy Dutcher - Wolastoqiyik Lintuwakonawa (2018) 4,5

31 december 2018, 17:29 uur

Op de valreep van 2018 in aanraking komen met iets bijzonders. Heerlijk is dat.

De in Toronto wonende Jeremy Dutcher is een componist en tenor. Zijn composities zijn een mengeling tussen klassiek, jazz, electronic en wereld. Op zijn debuut Wolastoqiyik Lintuwakonawa (Our Maliseet Songs) komt het er allemaal uit.
Buiten de muziek is de man ook actief in de LGBT gemeenschap.

Het is een gedurfde en unieke plaat geworden en zeker qua zang niet altijd even gemakkelijk wellicht (ik hoor soms Jamie van The Irrepressibles en dan weer Antony).
Dutcher heeft oude Indiaanse stemmen, afkomstig van 100 jaar oude wax cilinders, nieuw leven ingeblazen en voorzien van nieuwe klanken.

Expressief en dramatisch, maar tegelijkertijd ook heel aards en puur. Een vertaling naar nu van traditionele muziek. Een prachtig eerbetoon aan de Canadese voorouders. Zodra het té traditioneel wordt heb ik er wat moeite mee (de indianen-klanken vind ik niet altijd even makkelijk te doorgronden), maar zodra het wat meer de klassieke kant opgaat ben ik één en al oor. De strijkers en piano zijn hier zo hemeltergend mooi in combinatie met de tenorzang van Dutcher.

Nieuwsgierig geworden? Wolastoqiyik Lintuwakonawa | Jeremy Dutcher - jeremydutcher1.bandcamp.com

En laat ik eens wat mensen taggen: muziekobsessie, Mjuman, Lura, -SprayIt-, Martin Visser, Bardt1980, Chameleon Day, brajoapau, bommel, Broem, Maartenn, LucM, nico1616.

» details   » naar bericht  » reageer  

Anne Garner - Lost Play (2018) 3,5

31 december 2018, 16:49 uur

Anne's vijfde album. Ik had nog niet eerder van haar gehoord.

Lost play bevat acht nummers die in een traag tempo voortgaan. Slow-motion lijkt hier het toverwoord. Alles draait om haar stem en subtiele begeleiding in de vorm van pure instrumenten als fluit, viool, cello, pedal steel, saxofoon, harp op een elektronisch bedje.

Het is wel voor de fijnproevers. Zelf vind ik het betoverend, terug de tijd in naar je kindertijd of zo (de hoes werkt al aardig mee), lieflijk, dromerig, tijdloos, maar ook een lange zit, want het zit het hem vooral in de subtiele details. De kleine toevoegingen. Als geheel is het best monotoon en niet geschikt voor elk moment. Zo'n album waar je in de mood voor moet zijn.

Maar mooi is het absoluut: laat je gewoon onderdompelen door de pracht ervan. Stap in het warme bed, Lost Play genaamd.

Geschikt voor liefhebbers van de ambient-Sigur Rós denk ik.

Oordeel zelf:

Lost Play | Slowcraft Records - slowcraft.bandcamp.com

» details   » naar bericht  » reageer  

Amber Arcades - European Heartbreak (2018) 3,5

30 december 2018, 18:39 uur

stem geplaatst

» details  

Arvid Nero - Introducing Arvid Nero (2017) 4,0

26 december 2018, 22:55 uur

stem geplaatst

» details  

Wall of Ice - Echoes EP (2018) 4,0

24 december 2018, 12:51 uur

Het sympathieke Final 500 Records levert met Echoes van Wall of Ice de negende release. Het begon in 2015 met REVERE's Man of Atom en nu komen we terecht in Noorwegen met een EP van Sebastian Waldejer die onder de naam Wall of Ice opereert.

Acht fraaie nummers die de sfeer van het hoge noorden prima weergeven. Hij heeft o.a. met Thomas Dybdahl gewerkt en weet dus heel goed hoe je sferische muziek maakt. Dybdahl doet ook mee op deze EP: hij speelt gitaar op Smoke Is Rising. Sowieso denk ik dat je deze EP kunt vergelijken met het werk van Dybdahl.

Met deze release levert het label wederom kwaliteit, en de hoes doet me sterk denken aan het debuut van Agnes Obel. Ik hou er wel van.
Ook de binnenhoes is fraai met een prachtige foto van Inge Schreuder en de extra inlay bevat kunst, verzorgd door Studio Vandaar.

» details   » naar bericht  » reageer  

Jobriath - As the River Flows (2014) 3,5

20 december 2018, 15:21 uur

stem geplaatst

» details  

Cari Cari - Anaana (2018) 3,5

17 december 2018, 17:30 uur

stem geplaatst

» details  

Moteh Parrott & Friends - Afterglow (2018) 4,0

Alternatieve titel: Acoustic EP, 17 december 2018, 17:07 uur

stem geplaatst

» details  

Blondie - Greatest Hits (2002) 4,0

15 december 2018, 23:34 uur

stem geplaatst

» details  

Kacey Musgraves - A Very Kacey Christmas (2016) 3,5

14 december 2018, 19:23 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,0 sterren

» details  

Jobriath - Creatures of the Street (1974) 4,0

12 december 2018, 19:54 uur

stem geplaatst

» details  

Smoking Popes - Born to Quit (1994) 3,5

12 december 2018, 17:53 uur

stem geplaatst

» details  

Sarah Brightman - Hymn (2018) 2,5

9 december 2018, 18:39 uur

Er was een tijd dat ik geen genoeg kon krijgen van dit soort artiesten waar Sarah Brightman en Josh Groban de scepter zwaaiden. Kitsch op en top, maar ik hield er van. Daar kwam de klad in en het begon me allemaal tegen te staan. Het is net als met snoep: heerlijk als je begint, maar na verloop van tijd word je er misselijk van als je niet oplet.
En zo gebeurde het dat ik naar de laatste albums van Groban en Brightman niet echt meer kon luisteren, laat staan dat ik soortgelijke artiesten ben gaan beluisteren. Einde van een tijdperk zullen we maar zeggen.

Toch wist Josh Groban me eerder dit jaar weer eens positief te verrassen. Zijn album vond ik eigenlijk best wel weer leuk. Dus waarom dan ook Sarah geen kans geven?! Ik wist allereerst niet eens dat er na vijf jaar een nieuw album aan zat te komen. Dat zegt ook wel iets over mijn bekoelde relatie met La Brightman.

Allereerst: wat doet Time to Say Goodbye hier op? Dat nummer is inmiddels compleet doodgedraaid (en dat bedoel ik niet eens sarcastisch, omdat het veel te horen is op begrafenissen en crematies). En dan mag dit wel een wat soberder versie zijn; was het echt nodig? Een album van vijfenveertig minuten was ook prima geweest, daar hadden we deze toevoeging niet voor nodig.

Sogni is ook al zo'n nummer dat we tot in den treuren in allerlei versies voorbij hebben horen komen. Brightman voegt er samen met de franse tenor Vincent Niclo weinig aan toe. Plastic pop-klassiek. Nu is dat niet nieuw van haar, maar we weten het onderhand echt wel. Daar hebben we niet vijf jaar voor hoeven wachten lijkt me.

En zo komen er wel meer van die plastic nummers voorbij. Zodra ze wat meer de poptoer opgaat is het gewoon strontvervelend en dat heeft ze in het verleden toch echt beter gedaan. Nu is het gewoon irritant om naar te luisteren.

Is het de bekoelde liefde die ook nu niet meer opnieuw gaat vlammen? Of is het gewoon een slag minder dan voorheen? Ik vind het moeilijk te zeggen. Ik weet alleen dat ook dit album het niet meer gaat worden voor mij. Ik luister dan toch liever naar de nieuwe Josh Groban welke eerder dit jaar uitkwam. Niks mis met mierzoete pop, maar dit is me soms iets te veel kitsch en de terugkeer van Frank Peterson helpt er niet aan om Brightman opnieuw in mijn armen te sluiten.

» details   » naar bericht  » reageer  

Jools Holland & Marc Almond - A Lovely Life to Live (2018) 3,5

9 december 2018, 16:18 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,0 sterren

» details  

Oscar Peterson - An Oscar Peterson Christmas (1995) 3,0

8 december 2018, 10:38 uur

stem geplaatst

» details  

Rufus Wainwright - Northern Stars (2018) 4,0

7 december 2018, 18:32 uur

Rufus doet het bijna altijd wel goed bij mij en live is hij zeer zeker een persoonlijke favoriet.

Ter ere van het 150-jarige bestaan van Canada organiseerde hij avonden waar Canadese artiesten centraal stonden.

Herkent u ze? Joni Mitchell, Leonard Cohen, Kate McGarrigle, Neil Young, Men Without Hats, Céline Dion, Arcade Fire en Linda Ronstadt.

De opnames op deze gelimiteerde cd zijn gemaakt op 16 en 17 augustus in Chapelle Norte-Dame-de-Bon-Secours in Canada en op 20 augustus, Ford Theatre in Los Angeles 2017.

Zus Martha doet op een aantal nummers prominent mee. Sterker: zij zingt Going to a Town van haar broer. Maar ook andere familieleden als tante Anna McGarrigle en Lily Lanken doen mee. Thomas Bartlett speelt een cruciale rol deze concerten als music director en pianist.

» details   » naar bericht  » reageer  

Daniel Knox - Chasescene (2018) 4,0

6 december 2018, 22:22 uur

stem geplaatst

» details  

Hidden Land - Perspectives (2018) 4,0

6 december 2018, 18:08 uur

stem geplaatst

» details  

a balladeer - December (2017) 3,5

2 december 2018, 17:06 uur

stem geplaatst

» details  

Kate Bush - Remastered in Vinyl IV (2018) 4,0

Alternatieve titel: The Other Side, 2 december 2018, 15:59 uur

stem geplaatst

» details  

Lenny Kravitz - Let Love Rule (1989) 5,0

1 december 2018, 19:04 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren

» details