menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van frolunda. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

New Model Army - Vengeance (1984) 4,5

Alternatieve titel: The Independent Story, 30 september 2019, 03:29 uur

Hoezeer ik het huidige werk van New model army,en van de jaren daarvoor ook bewonder en waardeer,ik blijf een voorkeur houden voor het materiaal uit hun beginperiode.En die muzikale carrière gaat in 2020 zijn vijftigste jaar in,voorwaar een indrukwekkende prestatie.
Na een aantal demo's,singles en EP's was deze Vengeance in 1984 hun eerste langspeelplaat.Furieuze punkrock gegoten in acht vlammende songs waarbij ook nog een flinke dosis maatschappelijk bewustzijn aan de dag werd gelegd in de teksten van frontman Justin Sullivan,destijds op het podium ook bekend onder de naam "Slade the Leveller".
Een ander opvallend aspect van New model army was het erg directe en ruimtelijk geluid waar een vooraanstaande rol was weggelegd voor het machtige basspel van Stuart Morrow (hij verdween helaas al na het tweede album bij NMA) en in iets mindere mate drummer Rob Heaton (moest de band om gezondheidsredenen verlaten in 1998 en overleed in 2004).
De opener Christian Militia knalt er al meteen geweldig in en het daaropvolgende,door de basgitaar van Morrow gedomineerde nummer Notice me is zelfs nog beter.Wat daarop volgt is grotendeels ook van dat kaliber met Running in the Rain en de titelsong als de nummers die er lichtjes bovenuit steken.
Dat gold tenminste op de oorspronkelijke elpee versie van het album want op de later verschenen versies,met tal van bonustracks (veelal de singles die voor 1984 verschenen) komt ook the Price voor,en dat is toch wel mijn favoriete New model army nummer aller tijden.
Magnifiek album.

» details   » naar bericht  » reageer  

Eric Church - The Outsiders (2014) 4,0

26 september 2019, 22:46 uur

Na dit vierde album van Country rocker Eric Church heb ik alleen nog Carolina te gaan en dan ben ik weer helemaal bij,voor zolang het duurt.
The Outsiders (2014) schaal ik na een flink aantal draaibeurten direct bij z'n betere,en zeker meest afwisselendste albums in.Het gaat van country naar pop,naar rock en weer terug,soms zelfs in hetzelfde nummer.Maar na een dikke vijftig minuten is vooral het feit dat de songs,voor het merendeel van hoog niveau zijn natuurlijk nog belangrijker.
Daarnaast heeft Eric Church in zijn teksten ook echt iets te vertellen,geen hoogdravende meningen of wereldbeschouwingen maar de alledaagse feiten en/of gebeurtenissen waar we allemaal mee te maken hebben/krijgen.
Dit alles resulteert onder meer in het ruim acht minuten hoogtepunt Devil, Devil (Prelude: Princess of Darkness) ,waar zo ongeveer alle hier eerder genoemde facetten voorbij komen.Maar net zo goed houdt hij het simpel met lekkere (country)rockers als That's Damn Rock & Roll en Talladega of wonderschoon ballad achtig werk als Dark Side en A Man Who Was Gonna Die Young.
Prachtige en veelzijdige plaat.

» details   » naar bericht  » reageer  

Fischer-Z - Swimming in Thunderstorms (2019) 3,0

25 september 2019, 11:44 uur

stem geplaatst

» details  

Big Black - Headache (1987) 3,5

25 september 2019, 11:17 uur

De Ep Headache werd uitgebracht tussen de albums Atomizer en Songs About Fucking in,zo ergens in het eerste half jaar van 1987.
De sound van Big black,snoeiharde Industrial hardcore/punk heeft hier zijn definitieve vorm bereikt en verder valt op dat de plaat bijzonder goed geproduceerd is,zeker in vergelijking met eerder werk.Frontman Steve Albini leert hier langzaam maar zeker het vak en zou later uitgroeien tot een erkende producer (onder andere van de Pixies,Nirvana,PJ Harvey en nog veel meer).
De vier songs op Headache zijn,met uitzondering van het laatste,iets mindere nummer,best sterk maar een Big black klassieker als Kerosene,Cables of Bad penny staat er niet tussen.
Desondanks toch een goede tot zeer goede Ep.

» details   » naar bericht  » reageer  

Creedence Clearwater Revival - Live at Woodstock (2019) 4,0

24 september 2019, 23:25 uur

stem geplaatst

» details  

Squid - Town Centre (2019) 3,5

24 september 2019, 22:39 uur

Wat ik met de opener moet weet ik niet precies maar de twee daarop volgende nummers zijn toch wel erg sterk.De raakvlakken met LCD Soundsystem hoor ik er ook wel aan af,vooral de manier van zingen.
Squid lijkt me wel wat diverser,al wil ik aan Town centre ook weer niet al te veel conclusies verbinden,het gaat tenslotte maar om vier tracks.
De sound van de band uit Brighton klinkt in ieder geval fris en veelzijdig en beweegt zich ergens in de driehoek van Dance,punk en New wave.
Veelbelovend groepje.

» details   » naar bericht  » reageer  

Japan - Tin Drum (1981) 4,5

24 september 2019, 04:07 uur

Prachtig,en jammer genoeg ook laatste album (tenminste in deze vorm) van Japan.Toch een flinke koerswijziging ten opzichte van Gentlemen Take Polaroids.De elektronica heeft voor een behoorlijk gedeelte plaats gemaakt voor een meer organisch geluid en ook kent de sound veel Oosterse invloeden.
Tin drum is dan ook,naast erg goed,een zowel origineel als redelijk experimenteel album waarbij het niveau van de songs enorm hoog ligt.
Het sublieme en sfeervolle Ghosts vind ik sowieso al een klassieker maar ook Cantonese boy (komt nog het dichtst bij een ideale popsong),Visions of China (geweldig ritme) en Sons of Pioneers (glansrol voor bassist Mick Karn) zijn van grote klasse.Het ritme tandem Karn/Jansen,met een hoofdrol voor de fretloze basgitaar,treed hier trouwens heel de plaat sterk op de voorgrond.
Verder ging David Sylvian in die jaren steeds beter,mooier en ingetogener zingen,iets wat ie later ook doortrok bij z'n solocarrière.
Tin drum is dan ook een exceptioneel album en voor mij het hoogtepunt in de discografie van Japan.

» details   » naar bericht  » reageer  

ABC - The Lexicon of Love II (2016) 2,5

23 september 2019, 22:42 uur

stem geplaatst

» details  

Green on Red - Gas Food Lodging (1985) 3,5

21 september 2019, 21:34 uur

stem geplaatst

» details  

Caleb Caudle - Crushed Coins (2018) 3,0

20 september 2019, 22:35 uur

stem geplaatst

» details  

Post Malone - Hollywood's Bleeding (2019) 1,5

20 september 2019, 20:38 uur

Van alle nieuwe Hiphop sterren van de laatste jaren vind ik deze Post Malone toch wel de minste.Alhoewel,in mijn beleving heeft Hollywood's Bleeding niet al te veel met het genre te maken.
Een soort van dance/pop waar Malone met een licht elektronisch effect op zijn stem overheen (lijkt) zingt.
Net als zijn voorgaand album heeft ook zijn nieuwste plaat weer behoorlijk te lijden onder eenvormigheid.
Alleen sommige gastoptredens zorgen soms voor wat variatie,net als de leuke gitaarsolo in Take What You Want waar ook nog,de van geen ophouden willen weten,Ozzy Osbourne opduikt.
Kwalitatief gezien houdt het echter allemaal weinig over.Snap echt niet waarom dit,terwijl er zoveel veel betere alternatieven zijn,door best een aanzienlijke groep mensen goed gevonden wordt.
Zal ongetwijfeld de sociale media iets mee te maken hebben.

» details   » naar bericht  » reageer  

Wipers - Follow Blind (1987) 4,5

17 september 2019, 00:19 uur

Mijn eerste Wipers plaat was dit volgens mij niet,dat moet Over the edge of the Land of the lost geweest zijn,maar Follow blind is toch wel mijn favoriete album van de band onder leiding van Greg Sage,al zit het allemaal toch wel redelijk dicht bij elkaar.
Qua kwaliteit dan,want muzikaal zijn de verschillen tussen de Wipers albums aanmerkelijk groter.
Het eerste wat opvalt aan Follow blind is dat kant A vrij ingetogen is en vaak doet denken aan Sage's solowerk.Op de B kant daarentegen,die meestal mijn voorkeur heeft,gaan de gitaren helemaal los en hoor je het trio vanaf het sublieme Against the wall rocken op zijn best.
Aan de andere kant zitten er tussen het materiaal op de eerste kant met Any time you find,The Chill remains en het titelnummer natuurlijk enkele briljante nummers waarbij de gitaar en stem van Greg Sage werkelijk door merg en been gaan.
Follow blind is tevens één van de meest toegankelijke Wipers albums en wat betreft productie vind ik hem zelfs de beste.
Magnifieke alternatieve gitaarrock die heel wat meer is dan de voorloper van de Grunge.

» details   » naar bericht  » reageer  

Big Black - Pigpile (1992) 4,5

Alternatieve titel: "It's Toasted", 14 september 2019, 17:22 uur

Was onlangs nog naar een concert van Shellac geweest,en Steve Albini stelde zich daar als mede-frontman vrij bescheiden op,liet hoofdzakelijk bassist Bob Weston het woord doen en na afloop van het (goede) optreden beantwoorde hij,geduldig en in alle rust vragen uit het publiek.
Ruim dertig jaar eerder ging het er bij Albini's eerste band Big black een stuk heftiger aan toe.De zanger/gitarist en producer was toen met zijn scherpe tong komisch,provocerend en muzikaal ging de band met hun industriële noise punkrock niets en niemand ontziend te keer bij hun concerten.
Heb ze toen zelf onder meer op Pukkelpop gezien maar deze live registratie Pigpile uit 1987 (destijds inclusief VHS tape en tegenwoordig op Youtube terug te vinden) lijkt daar nog bovenuit te stijgen.
Het concert is opgenomen op 24 juli 1987 in Londen tijdens hun laatste Europese tour en vrijwel alle Big black hoogtepunten komen hier voorbij (ik mis eigenlijk alleen Texas) en de band steekt hier in uitstekende vorm.
Vooral de versies van Passing Complexion,Cables,Jordan, Minnesota en Kerosene,aangekondigd als "This is a song Jerry Lee Lewis wrote before he killed one of his wifes" ,zijn meedogenloos.
Derhalve een voortreffelijk live document van een unieke band die van mij indertijd nog wel wat langer had mogen doorgaan,al is er met Steve Albini's latere werk natuurlijk ook niet veel mis.

» details   » naar bericht  » reageer  

Bauhaus - Singles: 1979-1983, Volume 2 (1986) 4,0

14 september 2019, 03:38 uur

Ik vind volume 1 in zijn geheel ook wat sterker maar op deze staan dan weer wat meer absolute toppers.De sound van Bauhaus is hier ook wat diverser geworden (het gothic geluid van de beginperiode wordt hier steeds vaker losgelaten) met als resultaat de twee fantastische singles Lagartija nick en She's in parties en een paar ijzersterke covers van respectievelijk Bowie en Eno met Ziggy stardust en Third uncle.
De overige hoogtepunten zijn met achtereenvolgens Hollow Hills,Third Uncle,Silent Hedges en Crowds allemaal vrij ingetogen,waarbij vooral de prachtige vocalen van Peter Murphy opvallen.
Ook de swinger Kick in the eye vond ik nog wel de moeite waard.
Wel jammer dat het vrij snel gedaan was met deze toch wel,onderschatte band.En ook enkele reünies verliepen voornamelijk teleurstellend.
De overige drie leden,zonder zanger Peter Murphy hadden later als Love and Rockets,nog best veel succes in de Verenigde staten.Maar beter als dit is het nooit meer geworden.

» details   » naar bericht  » reageer  

Archie Shepp - The Magic of Ju-Ju (1967) 3,0

13 september 2019, 01:30 uur

stem geplaatst

» details  

Tool - 10,000 Days (2006) 3,5

Alternatieve titel: 10000 Days, 11 september 2019, 22:39 uur

Had 10000 days ook nog nooit gewaardeerd,alhoewel ik hem de laatste tijd toch wel regelmatig gedraaid heb.En ofschoon ik eigenlijk meer een liefhebber ben van hun eerste twee albums,het wat meer directere en compacte werk zullen we maar zeggen,is dit toch ook weer een sterke plaat.
Vooral het drumwerk van Danny Carey en de productie vind ik erg mooi,net als songs als Vicarious en the Pot.Maar vooral in het tweede gedeelte van het album gaat Tool zich soms weer te buiten aan te lange nummers die niet echt blijven hangen,wel eens vermoeiend worden en ook aan de soms overdreven dynamiek irriteer ik me af en toe.
Een voordeel is dan weer dat 10.000 een lange adem heeft en dus niet zo snel zijn,zeker aanwezige schoonheid prijsgeeft .
Een goed,bij vlagen erg mooi,dynamisch rockalbum dat tegen het einde ook wel eens afmattend kan werken.

» details   » naar bericht  » reageer  

Jesse Dayton - Mixtape Volume 1 (2019) 4,0

10 september 2019, 22:54 uur

Zijn laatste twee studio albums,the Revealer uit 2016 en the Outsider vorig jaar waren erg overtuigend en ook zijn nieuwste,het coveralbum Mixtape Volume 1 voldoet weer aan de verwachtingen,al is het (bijna uiteraard) allemaal wel een stuk minder verrassend.
Het zijn hier dan ook de minst voor de hand liggende keuzes van Country zanger/gitarist Jesse Dayton (Austin,Texas),Country comfort (Elton John,Bernie Taupin) en She Does It Right (Dr. Feelgood) die ik het sterkst vind.Maar ook met de overige nummers stelt ie niet teleur.Zo krijgt Who lotta Rosie een mooi mondharmonica arrangement en bevat de outlaw country uitvoering van Neil Young's Harvest een stuk meer pit dan het origineel.Enkel de versie van ZZ top's She's a Heartbreaker vind ik wat gewoontjes.
Jesse Dayton blijft met Mixtape Volume 1 zijn topvorm van de laatste jaren behouden en zodoende is dit een prima en erg aangenaam album dat toch wel wat meer is als een tussendoortje.

» details   » naar bericht  » reageer  

Ilse DeLange - Gravel & Dust (2019) 2,5

10 september 2019, 00:41 uur

stem geplaatst

» details  

The Murder Capital - When I Have Fears (2019) 3,0

10 september 2019, 00:26 uur

Zeker niet slecht dit maar de hype kunnen we rustig achterwege laten.En ik had me er best veel van voorgesteld,alle genoemde ingrediënten en invloeden klonken veelbelovend en om die redenen ben ik The Murder Capital afgelopen weekend ook live gaan bekijken op Misty fields.Niet onaardig maar ook geen moment groots of overtuigend.
Aan de hand daarvan valt me dit debuut album van het Ierse vijftal nog alleszins mee,een vrij sterke en duistere sound die teruggrijpt naar het begin van de jaren tachtig.Met een vleugje originaliteit en voornamelijk leunend op sfeer.
Het zwakke punt is echter het songmateriaal dat nergens boven "aardig" uitkomt en ook nog te lijden onder eenvormigheid.En de matige zang helpt dan vervolgens ook niet echt mee,zeker niet als je vaak dezelfde lijnen hanteert.
Toch verdient When I Have Fears een voldoende,de plaat klinkt zowel fris als donker en je hoort er wel aan af dat de band ervoor gaat.En met wat betere nummers kan dat in de toekomst nog allemaal best goed komen.

» details   » naar bericht  » reageer  

Tool - Opiate (1992) 3,5

5 september 2019, 10:20 uur

Sterke,vroege EP van Tool waar ik destijds wel wat van meegekregen heb maar een jaar later met het album Undertow en hun optreden op Popwerk Den Bosch ontdekte ik de band pas echt.
Leuk om te horen hoe direct Tool hier nog klinkt en de energie veel meer samengebald is.Vooral Hush en part of me zijn hier mooie voorbeelden van,terwijl je bij het titelnummer en het live gedeelte al weer wat meer kon horen welke richting de band de daarop volgende jaren uit zou gaan.
Dynamische rock van een stel bovengemiddelde muzikanten en een uitstekende zanger met hier en daar wat raakvlakken met de toen zo populaire grunge.
De echt sterke albums kwamen daarna en vanaf 10.000 vond ik af en toe wat vermoeiend worden.
Dat is Opiate beslist niet.

» details   » naar bericht  » reageer  

Bonnie 'Prince' Billy / Bryce Dessner / Eighth Blackbird - When We Are Inhuman (2019) 2,5

5 september 2019, 01:38 uur

stem geplaatst

» details  

Soen - Lotus (2019) 3,0

5 september 2019, 00:46 uur

stem geplaatst

» details  

Tropical Fuck Storm - Braindrops (2019) 3,0

1 september 2019, 12:35 uur

stem geplaatst

» details  

Tylor & the Train Robbers - Gravel (2017) 4,0

1 september 2019, 11:10 uur

Fijn Country plaatje,met wat Roots er tussendoor dat,naar ik aanneem het debuut is van de uit Idaho afkomstige Tylor & the Train Robbers.Gravel klinkt lekker onbevangen,iets waar zowel de nonchalante als aangename zangstem van Tylor medeverantwoordelijk voor is.
De tien nummers mogen er ook wezen,niets vernieuwend of verrassends maar wel ambachtelijke kwaliteit met voorlopig What Keeps You Up,Need It or Not ,Mom's Old Fender en Lyin' Is a Sin als uitschieters.
Alleen het duet Take a chance vind ik wat uit de toon vallen,maar dat is dan ook het enige mindere nummer.
Voor het overige is Gravel gewoon een prima Country album dat naast het sterk songmateriaal vooral uitblinkt door zijn ongedwongen sound.
Eerder dit jaar verscheen overigens de opvolger Best of the worst kind.

» details   » naar bericht  » reageer