Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van JayM.
Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen:
januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024
Jamo Gang - Walking with Lions (2020)
»
details
Lord Finesse - The Awakening (1996)
»
details
Showbiz & A.G. - Runaway Slave (1992)
»
details
Souls of Mischief - '93 'til Infinity (1993)
»
details
Nicholas Craven - Valenti & Rizzuto (2018)
»
details
The Professionals - The Professionals (2020)
»
details
Kool G Rap - 4, 5, 6 (1995)
»
details
Milano Constantine - Winston Wolf (2020)
»
details
Example - Impulses (1997)
»
details
Lootpack - Soundpieces: Da Antidote! (1999)
»
details
Keith Murray - The Most Beautifullest Thing in This World (1994)
»
details
Clear Soul Forces - Forceswithyou (2020)
»
details
Navy Blue - Àdá Irin (2020)
»
details
Preservation - Eastern Medicine, Western Illness (2020)
»
details
Gang Starr - Daily Operation (1992)
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren
»
details
Run the Jewels - Run the Jewels 4 (2020)
Wat Run The Jewels knap doet is het combineren van een rauwe, hardcore sound met teksten die daadwerkelijk inhoud hebben, op een manier die de massa weet te bereiken. Ik heb er bewondering voor dat zij zo hun plek hebben gecreëerd binnen een circuit die commercieel gedomineerd wordt door artiesten die een beetje lopen op te scheppen over hun geld, bling bling en mooie uiterlijk.
Maar hoe rauw de beats ook zijn, hoe actueel en treffend hun teksten ook, de muziek is rechtstreeks gemaakt om te knallen tijdens shows. Zo ook deze, die gereleased zou worden net voordat de grote tour met Rage Against The Machine van start zou gaan. De rock invloeden druipen er werkelijk vanaf, terwijl ze hun spierballen-hiphop-formule traditiegetrouw voortzetten.
En dat is eigenlijk ook precies waar het bij mij en elk Run The Jewels album enigszins wringt. Ik heb ze 2 keer live gezien, wat echt super toffe optredens waren, de chemie tussen El-p en Killer Mike is buitengewoon goed, ze maken hele dope tracks, maar ze hebben me nog nooit weten te overtuigen om ook daadwerkelijk hun albums te kopen. Heel vaak op het punt gestaan, maar toch telkens weer terug in de schappen gezet.
Na het horen van de eerste 2 singles van deze nieuwste dacht ik dat ze me eindelijk zo ver hadden. Ik was enorm hyped voor het album. Vooral Ooh La La, die hier vaak genoemd word als mindere track, vond ik (en nog steeds) een schot in de roos. Die valse piano die lekker nagalmt, ouwe rot Greg Nice die een net zo irritant als catchy hook verzorgt, de boombap invloeden inclusief scratches van Preemo en de meesterlijke tag-team-flow van El & Mike, ik geniet ervan.
Ook dacht ik stiekem te horen (of hopen), dat de beats weer meer terug gingen ten tijden van El-p’s solo work, waar ik enorm liefhebber van ben. En deels gebeurd dat ook, Pulling The Pin had bv zo op I’ll Sleep When You’re Dead of C4C kunnen staan, maar bij RTJ4 als geheel, mis ik vooral een flinke dosis subtiliteit wat mij ervan weerhoudt om het album met regelmaat van het begin tot het eind te luisteren.
Ik snap goed dat mensen hier lyrisch over zijn. De timing van het album is werkelijk subliem, net zoals Mike zijn verse op Walking In The Snow, een track als Holy Calamafuck gaat live enorm vet klinken, net als Ooh La La overigens, en er valt genoeg positiefs te zeggen over deze nieuwste worp. Maar toen bij mij eenmaal de eerste adrenaline rush was gezakt, begonnen me ook steeds meer beperkingen op te vallen (erg zwakke broeders als Never Look Back, The Ground Below of 2 Chains) en laten me wederom met een gemengd gevoel achter.
Kwaliteit sterk is het album zonder meer, vandaar mijn waardering, en diverse tracks van het album zullen zeker met plezier blijven langskomen, maar ik blijf nog altijd hopen op nieuw solo werk van El-p en zet voor gestoorde beats vele malen liever CanOx aan.
»
details
» naar bericht » reageer
Raphael Saadiq - Jimmy Lee (2019)
»
details
Armand Hammer - Shrines (2020)
»
details
scallops hotel - sovereign nose of (y)our arrogant face (2018)
»
details