menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van Screenager. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

Nils Frahm - Wintermusik (2009) 3,5

25 mei 2020, 09:52 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

» details  

Lana Del Rey - Born to Die (2012) 3,5

23 mei 2020, 19:53 uur

stem geplaatst

» details  

Michael Kiwanuka - Kiwanuka (2019) 3,5

23 mei 2020, 19:48 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

» details  

Sigur Rós - Ágætis Byrjun (1999) 4,0

20 mei 2020, 23:10 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren

» details  

School Is Cool - Things That Don't Go Right (2020) 3,5

20 mei 2020, 18:29 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

» details  

Pulp - Different Class (1995) 4,0

Alternatieve titel: Common People, 15 mei 2020, 13:51 uur

stem geplaatst

» details  

Jan Swerts - Schaduwland (2016) 4,0

14 mei 2020, 12:44 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren

» details  

Car Seat Headrest - Twin Fantasy (2011) 3,0

Alternatieve titel: Twin Fantasy (Mirror to Mirror), 12 mei 2020, 18:05 uur

stem geplaatst

» details  

Tame Impala - The Slow Rush (2020) 3,5

10 mei 2020, 12:21 uur

stem geplaatst

» details  

Car Seat Headrest - Teens of Style (2015) 3,5

4 mei 2020, 15:23 uur

stem geplaatst

» details  

Car Seat Headrest - Making a Door Less Open (2020) 4,0

1 mei 2020, 10:45 uur

Terug nieuwe muziek van Car Seat Headrest, mijn favoriete band na 2015!
Met Teens Of Style en Twin Fantasy (Mirror to Mirror) hebben ze op korte tijd 2 albums afgeleverd die ik op dit moment beiden in mijn top 30 albums aller tijden zou plaatsen.
Uiteraard is dit (mogelijks) een momentopname en kan dit binnen 2 jaar, als het "nieuwe" er wat af is, nog wat dalen, maar het betekent toch wat.

Voor de eerste maal pas maakte ik een release echt bewust mee bij deze band. Reeds enkele weken/maanden worden er hier en daar singles gereleased, het een al wat meer geslaagd dan het andere.
Can't Cool Me Down was meteen een 5*-single en CSH voldeed aan mijn torenhoge verwachtingen. Martin is ook een meer dan behoorlijk nummer, maar Hollywood, zoals hierboven reeds een aantal keer besproken, is dan weer één van de minste CSH-nummers die ik reeds gehoord heb.
Zonde eigenlijk, want de gitaarriff is best veelbelovend, maar het schreeuwerige is niet aan mij besteed en verder blijft het nummer ook gewoon zeer basic.

Vanochtend dan eindelijk het album in haar volledigheid kunnen beluisteren. Het minste dat je kan zeggen is dat het een zéér interessante zit is. Het is naar mijn kennis het meest experimentele album van de band. Er blijven nog meer dan voldoende gekende indierock-elementen over, maar electronica en experiment nemen met wisselend succes een toch wel zeer prominente plaats in.

Het album start m.i. furieus goed met het eerste drieluik: Weightlifters, Can't Cool Me Down en Deadlines (Hostile). Weightlifters heeft een gelijkaardige opbouw als talloze CSH-nummers (denk aan bvb Vincent), maar die succesformule verveelt bij mij nooit. Ook Deadlines (Hostile) is een klassiek indierocknummer en haalt moeiteloos het niveau van de eerdere albums. Ongelooflijk, maar dit album lijkt opnieuw het niveau van een klassieker (in wording) te halen.

Maar na dat openingskwartier komt het eerste voorziene mindere moment. Hollywood doet het bij mij al iets beter dan de eerste luisterbeurten, maar het blijft toch een (zeer) ondermaats nummer voor een band van hun kaliber. Hymns - Remix volgt en is, zacht uitgedrukt, vrij experimenteel. Autotune, repetitieve beats, een korte breakdown a la Tame Impala om daarna te ontspatten in een chaos van een half minuutje en daarna terug synths en alles dat wat samen komt. Best een cool nummer en apprecieer het zeker beter dan Hollywood, maar speciaal is het alleszins.

Met Martin wordt de weg naar boven terug ingezet en ook de tweede Deadlines van het album komt zeer goed binnen. Opnieuw heel wat elektronica-invloeden, maar de opbouw is wederom magistraal.
What's With You Lately is het obligate akoestische lofi-nummer op het album. Ditmaal echter niet door Will gezongen, maar door Ethan. Redelijk, zonder meer.

Na dit akoestisch nummer (of bijna intermezzo), wordt de elektronische indierock verdergezet in de vorm van Life Worth Missing. Door sommigen reeds geroemd als een klassieke CSH en ik sluit mij daar volledig bij aan. Topnummer. There Must Be More Than Blood is een song die enkele dagen voor de release van het album al te horen was. Eindelijk een nummer boven de 7 minuten en het stelt allerminst teleur, zeker niet. Het heeft daarentegen ook net niet genoeg omhanden om een échte CSH-klassieker te worden. Daarvoor hebben ze nu eenmaal zelf de lat te hoog gelegd.

Afsluiten doet het album dan met Famous. Een korte en vrij experimentele song van minder dan drie minuten, waarin opnieuw best veel gebeurt. Komt gematigd oké binnen, maar niet meteen de afsluiter waar ik van gedroomd had.


Kortom: Car Seat Headrest stelt opnieuw allerminst teleur en levert alweer een zeer boeiend album af, maar ze slagen er niet in om het niveau van de vorige 2 (mss 3) albums te evenaren (laat staan overstijgen). Daarvoor zijn er toch iets te veel nummers die het net niet goed genoeg doen. Voor alle duidelijkheid, dit is absoluut geen schande en was ook een quasi-onmogelijke opdracht, gelet op de status die beide albums hebben. Ze evolueren alleszins in hun muziek en opteren er voor om niet opnieuw een louter klassiek CSH-indierockalbum te brengen en dat kan enkel toegejuicht worden. Er bestaat dan ook geen enkele twijfel dat ik de komende tijde nog zeer vaak ga genieten van dit album.

» details   » naar bericht  » reageer