menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van chansadres. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

Avantasia - Moonglow (2019) 4,0

10 februari 2019, 18:27 uur

Ik ben zelf niet de grootste fan van Avantasia. De creaties van Tobias hebben voor mij een te hoog Iron Maiden gehalte. Maar het nieuwe album is een aangename verrassing op het oeuvre. Duidelijk na het eerste nummer is wel dat hij een groot liefhebber is van Meat Loaf. Waar de opener van Ghostlights geschreven was voor de beste man (die het nummer weigerde en daardoor op het album belande), daar heeft hij nu direct het nummer zelf opgenomen. Het nummer is het iets genuanceerder, waardoor het smaakvoller klinkt.

Sowieso klinkt het album iets minder hard. De metal invloeden zijn nog zeker te horen. De dubbele drums in Book of Shallows druinen lekker door. Maar de Metallica/Volbeat vibe zit hoger dan de originele bands van de gast vocalisten. Hansi Kürsch (Blind Guardian), Mille Petrozza (Kreator), Jørn Lande (Masterplan) en Ronnie Atkins (Pretty Maids) hebben allemaal op hardere nummers hun vocalen gegeven. Maar op een "rustiger" nummer komen ze zeker goed uit de verf.

De titeltrack is een rock duet met Candice Night van Blackmore's Night. Ritmisch en melodisch zit het erg goed in elkaar. Op dit punt was de verbazing al allergrootst. Word dit dan toch het meesterwerkje waar hij jarenlang naar zwoegde.

En dan komt de prijswinnaar van het album: The Raven Child. Op dit nummer zijn de Keltische invloeden duidelijk te horen. Hij heeft zelf al aangegeven dat hij een iets toegankelijkere plaat wilde opnemen en dat is zeker gelukt met deze magnus opus van de beste man. Kürsch klinkt als het juiste contrapunt in deze pop/rock combi. Het zorgt voor een heerlijke track van 11 minuten, die echt elke kant op schiet. Van ballad tot hard rock. Tot een waar vuurwerkspektakel op het einde, waar in de laatste minuten het gaspedaal nog word ingedrukt.

Dit ritme word aangehouden voor Starlight. Het nummer voelt als een filler waarbij het echter nergens verveeld. Maar vernieuwend klinkt het nergens. Snel door naar de ballad van de plaat. Invincible is de tranentrekker die op elk Avantasia album verschijnt. Geoff Tate mag in dit "Door elke storm zullen we varen" track laten horen. Het nummer kabbelt voorbij maar loopt vlekkeloos over in de andere topper van de plaat. Bij Alchemy mogen de drums en gitaren weer even uit de kast. Hier mag Tate de kracht van zijn stem tentoon stellen en blaast iedereen weg. Echt verrassend is het niet meer sinds het begin maar het nummer mag wel worden gerekend op één van de sterkere Avantasia nummers. Op drie kwart komen de strijkers lekker donker in en geven meer diepte aan de track. Op het einde mag Sascha Paeth nog een heerlijke solo uitgooien. Dit nummer laat horen dat de oude Avantasia zeker niet verdwenen is.

De vreemde eend is toch wel The Piper at the Gates of Dawn, die begint met een electro synthesizer. Het is een verandering die wel aanslaat. De synth verdwijnt echter weer na een minuutje en verschijnt her en der weer terug in de plaat. Het zorgt voor een variatie in de sound, wat de plaat op dit moment nodig heeft. Het blik gastvocalen is echter nog niet leeg want onderuit komt nog Bob Catley (Magnum) en Eric Martin (Mr. Big) gekropen. Het nummer duurt naar mijn smaak net te lang, maar gelukkig word het nergens slaapverwekkend.

Voor de laatste twee nummers word het orkest weer tevoorschijn getoverd. Waar ze bij Lavender op de achtergrond mogen meespelen, daar hebben ze in de intro van Requiem for a Dream de hoofdrol. Als het nummer start word echter de snelheid verviervoudigd en voelt het als je in een raceauto zo snel het einde wilt halen. Kiske mag de hoofdrol nemen in dit nummer en doet dit met verve. Zijn unieke stemgeluid klinkt als een klok op dit eindnummer.

Als bonus heeft Tobias een rock versie opgenomen van Maniac. Het nummer van Flashdance is onder handen genomen met Eric Martin op zang. Deze popknaller komt goed tot zijn recht met hardere gitaren. Maar als het nummer nodig was op het album valt te discussiëren. De tweede bonustrack valt beter in de smaak. Heart is een 80's poprocksingle, gespeeld door Avantasia en sluit het volledige album af. Tegen deze tijd zijn we 70 minuten verder. Een tweestrijd is ontstaan in mijn hoofd. Zijn de bonustracks die standaard op elke versie van het album staan, extraatjes die je zou kunnen overslaan of moeten ze meegerekend worden in het totaal. Ik had ze liever gezien dat de nummers niet op de plaat hadden gestaan. Later op een EPtje hadden de nummers goed gestaan maar een draaibeurt duurt naar mijn tien minuten te lang.

Rest van het album is waarschijnlijk het beste album dat hij heeft geschreven. Ook de keuze om de A-lijst gastmuzikanten achterwegen te laten, heeft er voor gezorgd dat het gehele album een betere algehele sfeer heeft. Ook staan zijn beste creaties op dit album. Je kunt dus stellen dat ik onder de indruk ben. Iets wat ik niet had verwacht. Alleen jammer, dat hij het niet gedurft heeft om het album net iets korter te houden. Maar als conclusie, misschien wel de hardrock verrassing en album van het jaar.

» details   » naar bericht  » reageer  

White Lies - Five (2019) 4,5

3 februari 2019, 10:48 uur

stem geplaatst

» details