menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van WoNa. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

I Am Oak - Odd Seeds (2020) 4,0

28 december 2020, 12:09 uur

erwinz heeft het verhaal rondom deze plaat al mooi beschreven. Ik zal het laten bij dat ik echt zit te genieten van de kleine uitvoeringen van deze I Am Oak liedjes. Het is opnieuw een plaat die er zonder Corona niet was geweest en de wereld een beetje mooier maakt. Ja, ook ik ruil deze plaat graag in voor mijn oude leven, maar in de tussentijd is Odd Seeds een uitermate troostrijke plaat, waar Thijs Kuijken heel vaak de juiste toon aanslaat. Prachtig mooi.

» details   » naar bericht  » reageer  

Benjamin B. - Benjamin B. (1995) 4,5

22 december 2020, 11:30 uur

Dankzij Excelsior heb ik de nummers nu ook in huis. Voor mij de kennismaking met de plaat, want ik wist van het bestaan niet af. Wel van de band, want de tweede en derde cd heb ik wel in huis. Pré-Internettijdperk. Tegen de tijd dat het Internet in huis kwam, was de band allang weer vergeten en lagen de cds tot op de dag van vandaag te verstoffen.

Het her-uitbrengen van het debuut gaat mij toch nopen de stofdoek uit het keukenkastje te halen. Deze plaat is namelijk niets minder dan een revelatie. In de afgelopen maanden hebben een aantal fanstastische alternative rock platen van Nederlandse bodem het licht gezien. Slow Worries, Price, Global Charming, Apneu. Daar had deze plaat prachtig tussen gestaan, als het een debuut geweest was.

Ja, in dat geval had ik op het retro geluid gewezen, maar daar net zo makkelijk overheen gestapt. Omdat het zo goed is. De naam The Lemonheads wil nog wel eens vallen in de vergelijkingen. Ik ken maar één nummer van The Lemonheads dat ik goed vind, 'Mrs. Robinson'. Juist, een versnelde coverversie van een geweldige song. Bufffalo Tom komt al dichter in de buurt, maar ik vind Benjamin B. frisser klinken. Het pop element mag net meer doorklinken, wat er voor zorgt dat er licht in de muziek zit. De LP uitgave komt met een stapeltje bonustracks die niet te versmaden zijn.

Het is altijd leuk als er zo'n muzikale verrassing voorbij komt. Zo een die uit het niets mijn leven direct verrijkt. Daarbij maak ik wel de kanttekening dat ik de plaat nu meer dan waarschijnlijk leuker vind, dan ik hem toen had gevonden. Mijn smaak was in 1995 nog in transitie, weg van mijn oude favorieten uit de jaren 60 en 70 naar de jaren 90. Daarna heb ik nooit meer omgekeken, zonder mijn favorieten van vroeger ooit af te danken. Er is enkel heel veel bij gekomen.

Het bovenstaande is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

» details   » naar bericht  » reageer  

Josephine Foster - No Harm Done (2020) 3,5

21 december 2020, 10:31 uur

Luisteren naar Josephine Foster betekent luisteren naar haar stem. Ik ken heel veel vrouwen die tegen mij zeggen, als ik Neil Young of Bob Dylan op zet, dat zij hun stemmen niet trekken. Dat effect heeft Josephine Foster op mij. En toch is No Harm Done een mooi album. Door de muzikale setting is het geen enkel probleem om mij over haar wat schril aandoende stem te laten stappen en te genieten van het geheel. No Harm Done is wel het soort van album dat je moet luisteren als je niets anders te doen hebt. In alle andere gevallen valt het weg en blijft er niets over. Heb je de tijd, zet het op en dompel je onder in de folk van Josephine Foster. (Die niet uit Engeland komt, tot mijn verbazing, maar de V.S..)

» details   » naar bericht  » reageer  

Jagd - Talking to Yourself to Others (2020) 4,0

21 december 2020, 10:01 uur

In mijn persoonlijke omgeving ken ik niet een jongeling die zich met muziek maken bezig houdt. Vaak ontbreekt het aan doorzettingsvermogen zodra het gaat om goed te worden. Daarnaast is gamen enorm belangrijk, individueel en samen. Het is des te opvallender, voor mij dan, dat er zoveel goede bandjes in Nederland zijn die in 2020 met een enorm goede debuutplaat zijn gekomen of een prima vervolgstap hebben gezet. Met een muziekkeuze die totaal irrelevant is anno 2020, alternatieve/indie rock en vaak nog met een lastige twist ook.

Jagd is een van die, voor mij tot aan de release, onbekende bandjes, die een prima debuutplaat aflevert. Alweer een plaat die, naar mijn mening, op zijn minst, concurreert met wat er uit de U.K. en de V.S. komt, als het niet gewoon beter is dan het zoveelste bandje als Bleached, om maar een naam te noemen. Nederland brengt potentiële wereldtoppers voort in dit genre, net als in de dance. De uitdaging is dat ook te verzilveren, dus wat voor een steunfondsen zijn daarvoor aanwezig om die eerste stappen te kunnen zetten?

Op Talking To Yourself To Others zorgt Jagd ervoor dat de drums zo'n degelijk fundament legt, dat de bassist geregeld als een tweede gitarist kan spelen. Ik zal het nog geen Bruce-Clapton tandem noemen, maar het idee is er wel degelijk. Het gevolg is dat de gitarist eigenlijk kan doen wat hij wil. Strak in de begeleiding en uitstapjes maken die nummers een geheel ander aanzicht geven. Daar overheen ligt de fantastische strot van zangeres Van der Linden, die Jagd definitief een eigen smoel geeft, die er overigens al ruimschoots is. Voor een debuut heeft de band ruimschoots iets eigens, dat toch vertrouwd voelt.

Price, Global Charming, Slow Worries, Apneu, Avery Plains, om een paar bands te noemen die een sterk album hebben uitgebracht dit jaar. Daar kan een band aan worden toegevoegd: Jagd. Ik ben zeker benieuwd hoe dit album de komende tijd nog gaat groeien.

Dit is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

» details   » naar bericht  » reageer  

The War on Drugs - Live Drugs (2020) 4,0

18 december 2020, 10:56 uur

Tot nu toe was ik niet enorm onder de indruk van The War on Drugs. De "oude" platen ken ik niet, de doorbraak plaat vond ik te V.S. en dan vooral Springsteen. Ik heb voor 97% niets met het opgeblazen geluid van Springsteen en dus The War on Drugs. De laatste studioplaat heb ik wel in huis, maar werd het uiteindelijk toch net niet.

Nu dus een live plaat. De langere termijn staat nog niet vast, maar ik moet toegeven dat de vooruitgesnelde reputatie van de band hier echt wordt waargemaakt. Een prachtig geluid, vast beter dan in de gemiddelde zaal, en een enorm goede band, waarin ieder lid een duidelijk eigen rol heeft. Hier wordt niet alleen de zanger/schrijver ondersteunt, maar een gezamenlijk product aan de man gebracht. Voor mij is de semi-live ervaring die ik in huis onderga, wellicht het zetje dat ik nodig had om The War on Drugs echt op waarde te schatten.

Zoals ik al aangaf, zal de tijd leren of de band blijvend is, maar ik zie mij wel eens naar een optreden gaan, als het weer veilig kan. Eerst deze winter maar eens doorkomen. Het wordt ernstig doorbijten. Juist mooie platen als deze schijnen lichtjes in donkere tijden.

Het bovenstaande is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

» details   » naar bericht  » reageer  

VanWyck - God Is in the Detour (2020) 4,0

14 december 2020, 11:19 uur

Iemand schreef onder de nieuwe plaat van Reb Fountain dat God Is In The Detour beslist ook beluisterd moest worden, als je 'Reb Fountain' een goede plaat vindt. Dat was het geval en inderdaad. Ook de plaat van VanWyck, voor mij een onbekende naam, mag er zijn. Sterker, hij heeft ongeveer dezelfde uitwerking op me. De plaat komt ongefilterd binnen en raakt direct.

Enkele details daargelaten, hadden bij platen door dezelfde artiest gemaakt kunnen zijn. Beiden overtuigen op basis van de kwaliteit van hun stem. Zachtaardig, maar tegelijkertijd een oerkracht. Een stem die direct overtuigt en daar geen enkele opsmuk voor nodig heeft, behalve dat wat moderne techniek die er op los is gelaten om een prachtig, ruimtelijk effect mee te geven. De muziek, prachtig, maar is van ondergeschikt belang. De stem doet het werk. En de stem van VanWyck mag er zijn.

Het album is van het soort dat me voor de duur van de plaat helemaal wegsleurt uit het hier en nu. Alles is gewoon even weg. Dat mag voor alle platen zo zijn, maar er zijn erbij die bijzonder zijn en daar is God is In The Detour er een van. Niet luisteren is geen optie, want dan blijft er weinig over. Een op een is het enige dat werkt. Heerlijke plaat.

Het bovenstaande is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

» details   » naar bericht  » reageer  

Meadowlake - Wait for Me (2020) 4,0

11 december 2020, 10:16 uur

Er valt eigenlijk heel weinig toe te voegen aan het bovenstaande. Wait For Me is een album dat niet direct opvalt. Door de dromerige manier van zingen, had ik de neiging de plaat zacht af te spelen. Dan valt er gewoon heel veel weg. Pas toen ik de plaat een keer harder zette, kwam naar voren hoe het dromen wordt verstoord door, vaak, de drummer. Die timmert een paar keer heel nadrukkelijk op mijn trommelvliezen. Ook in ritmes soms waarvan ik me afvraag wat het nu precies is wat hij eigenlijk doet, in een verder heel normaal klinkend nummer. Ook de enorme dynamiek die in veel van de nummers zit, komt pas echt tot zijn recht als de volumeknop hoger staat. Op een sonische storm meer of minder kijkt Meadowlake niet.

De eerste indruk was ook: een leuk vervolg op het debuut van twee en een half jaar geleden, in plaats van de mooie stap voorwaarts dat Wait For Me is. Net als de productie opvallend mooi is. Het laat alles tussen droom en daad prachtig uitkomen. Meadowlake is de verpersoonlijking dat er meer is dan enkel praktische bezwaren en wetten die tussen die droom en daad instaan. Wait For Me bijvoorbeeld.

Maar, zo mooi als erwinz het heeft opgeschreven, hoef ik niet meer na te streven. Het staat er immers al. Verdere gedachten staan hier in het Engels op WoNoBloG.

» details   » naar bericht  » reageer  

Ane Brun - How Beauty Holds the Hand of Sorrow (2020) 3,5

7 december 2020, 09:43 uur

stem geplaatst

» details  

Reb Fountain - Reb Fountain (2020) 4,0

1 december 2020, 09:49 uur

Hierboven doornemend zie ik opmerkingen variërend van groeiplaat tot instant verovering. Bij mij begon het met het luisteren van 'Don't You Know Who I Am', nadat ik las dat Flying Nun het nummer als single uitbracht. Meteen daarna op Spotify de plaat opgezocht en inderdaad, ieder nummer was raak, maar dan ook echt helemaal. Inmiddels heb ik de plaat heel veel gedraaid en het verveelt nog steeds niet. Een beste nummer? Nou, alleen omdat ik de single als eerste hoorde dan.

Gebeurt er dan zoveel op 'Reb Fountain'? Nee, eigenlijk helemaal niet. In die zin is de plaat volledig vergelijkbaar met 'Serpentine Prison', waar ik gisteren wat woorden aan besteedde. Echter in vergelijking met Matt Berninger's plaat is 'Reb Fountain' een poel van verstilling. Een plaat die eigenlijk volledig gedragen wordt door haar geweldige stem.

Of het nu een verstilde ballad is, een poging tot moderne pop of druipt van de onderhuidse spanning, het is haar stem die het telkens voor mij doet. De rest op de plaat is niet onmisbaar, maar zeker ondergeschikt. Samen is er deze sfeer neergezet, waarbij stilte, in de zin van de ruimte tussen de instrumenten, een additioneel instrument is.

Als er een naam oppopt, dan is het Lana del Rey, maar die vergelijking gaat verder geheel mank. Daarvoor is Reb Fountain te aanwezig. Dit is niet alleen haar plaat, dit is haar. In al haar facetten presenteert ze zich hier en dat is nog al wat. Een plaat die soort van overdonderend is. En eigenlijk is dat niet zo heel raar. 2020 Ontpopt zich tot het jaar van geweldige platen van dames, in verschillende genres.

Het bovenstaande is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

» details   » naar bericht  » reageer