menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van johans. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

The Black Lips - Apocalypse Love (2022) 4,0

26 november 2022, 00:03 uur

Black Lips, je haat ze of je loopt ermee weg. Een tussenweg is er eigenlijk niet. Dat waren mijn openingszinnen bij het twee jaar geleden verschenen Sing in a World That’s Falling Apart. Verre van perfect en met lallende en onzuivere zangpartijen. ‘Verwacht het onverwachte’ zoals Oscar Wilde ooit zei. Na negen albums voelt niets meer vreemd aan van de Black Lips. De opvolger Apocalypse Love is een oerkreet aan de onvoorspelbaarheid van de wereld waarin we leven. Een aangenaam, disharmonische plaat, die in razend tempo door genres en emoties zwiert. Dat is waar het altijd bij dit gezelschap om draait .

Het belangrijkste is dat je je vermaakt. Zowel met de disco invloeden in Sharing My Cream of tijdens de Ennio Morricone achtige Tongue Ties. Of met de blauwdruk groove van Link Wray (Love Has Won) en de toeters en bellen van Phil Spector (Operation Angela). Om opnieuw met Oscar Wilde te citeren: ‘Gematigdheid is een fatale zaak’. In dat geval zijn de Black Lips onsterfelijk.

» details   » naar bericht  » reageer  

Julian Taylor - Beyond the Reservoir (2022) 4,0

25 november 2022, 12:30 uur

Wat meteen al bij de eerste klanken van Beyond The Reservoir opvalt: het stemgeluid van de Canadese singer songwriter Julian Taylor. Zijn uit bronsgroen gesneden eikenhouten strot, die tegelijkertijd warm, uitnodigend en rustgevend overkomt. Een onderschatte songsmid waarvan de afgelopen twee decennia tien studioalbums zijn uitgebracht. Album nummero elf “Beyond The Reservoir” sluit naadloos aan op zijn twee jaar geleden verschenen The Ridge.

Waar The Ridge een album was vol fijne jeugdherinneringen is de opvolger een flinke stap richting zijn volwassenheid. Beyond The Reservoir handelt over verlies, verdriet, veerkracht en moed. Je word overmand door een fijne droefheid, waaruit je een oneindige kracht van hoop kan putten. Door de hele plaat heen is er een kwetsbaarheid in zijn zangpartijen en een zachtheid in de gelaagde instrumentatie, die de betekenis achter de nummers des te indringender en diepgaander maakt. In de stijl van Leonard Cohen en Jim Croce.

» details   » naar bericht  » reageer  

Larkin Poe - Blood Harmony (2022) 4,0

17 november 2022, 13:10 uur

Fans zijn doorgaans erg leuke mensen… mensen die echt compleet ergens voor gaan. Zoals de trouwe schare fans van het Amerikaanse duo Larkin Poe, die zich ´Kinsiders´noemen naar het debuut KIN (2014) van de muzikale zussen. Mensen die elkaar misschien nog nooit persoonlijk hebben ontmoet, maar die contact met elkaar maken en met elkaar communiceren. Volgens Rebecca (zang, gitaar, keyboard) en Megan Lovell (lapsteel gitaar, achtergrond zang) voelen zij altijd deze liefdevolle uitstraling tijdens hun optredens en zijn er dan ook ongelooflijk blij mee.

Het via het eigen label Tricki Woo Records verschenen Blood Harmony is een volgend hoofdstuk in de succesvolle carrière van Larkin Poe. Refererend naar de naam van hun overgrootvader van vijf generaties geleden. De hoes ziet eruit als een vinyl album uit de jaren zeventig, die sindsdien in een krat wordt rondgesleept.

Het nieuwe wapenfeit is een album vol smeulende roots en met blues doordrenkte rock & roll liedjes en bruist van de vitaliteit. Een verpletterende intentieverklaring met een live-gevoel, veel pit en extra bluesenergie. Een heerlijke collectie songs waar de liefde voor hun familie vanaf spat. Een open boek over het vertrouwen tussen de zussen, ouders, echtgenoten, neven en nichten. De goede kanten van het zuiden zoals de gastvrijheid, de zoete thee, de zelfgemaakte limonade en de geweldige muziek.

» details   » naar bericht  » reageer  

Monophonics - Sage Motel (2022) 4,5

13 november 2022, 10:47 uur

Het is even geleden dat op vrijdag 13 mei de deuren van het Sage Motel in Oakland werden heropend. Vervallen maar helemaal in ere hersteld, alwaar de formatie Monophonics onder leiding van Kelly Finigans honingzoete falset op warme wijze het verhaal vertellen over mensen op het kruispunt van hun leven. Het resultaat is de opvolger van het twee jaar geleden verschenen debuut It’s Only Us, waarvan inmiddels ruim 10.000 exemplaren zijn verkocht en meer dan 20 miljoen keer beluisterd via de streamingdiensten.

Sage Motel
is een fascinerend concept album met hartverscheurende muziek over gebroken relaties en onbeantwoorde liefdes. Soul die verbonden is met het verleden, gestoken in een modern jasje. En net als zijn voorganger, voorzien van een stijlvolle productie.

Het Californische Monophonics combineert samen met Finnigans aan Marvin Gaye en Curtis Mayfield referende stemgeluid klassieke soul en psychedelische rock met popelementen. Smaakvol en vol passie verbonden met de blues- en jazztraditie. Het kenmerk en kracht van dit bandje.

» details   » naar bericht  » reageer  

Hallo Venray - Coffee and Cake (2022) 4,0

9 november 2022, 10:04 uur

Op momenten kon ik vroeger Jan Rietman bij wijze van spreken door mijn radio heentrekken als hij met het muziekspektakel Los Vast op zatermiddag weer ergens was neergestreken. En vol overgave ‘Halllooooooooooooooo (en daarna naam van de locatie) uitschreeuwde. Dat dat Henk Koorn en de zijnen inspireerde tot de bandnaam Hallo Venray wist ik indertijd niet toen ik bij de Haagsche platenwinkel Plato het album The More I Laugh, The Hornier Due Gets (1992) ging luisteren. Inmiddels ben ik over die traumatische Jan (los vast) Rietman ervaring heengegroeid. Gelukkig, want ik ontving onlangs het nieuwste album van de band met die ludieke naam, die nog altijd onder de liefhebbers zeer geliefd is.

Waar Koorns stemgeluid eertijds geregeld werd vergeleken met de dissonante strot van Neil Young komt hij op Coffee and Cake vaker in de buurt van het kenmerkende parlando van Lou Reed. En klinkt deze plaat soms meer als The Velvet Underground of The Kinks (lees Ray Davies) dan de vergelijking die vroeger werd gemaakt met Neil Young and Crazy Horse . Maar dan nog wel met die onmiskenbare Hallo Venray genialiteit. En ondanks dat de Haagsche band ondertussen 35 jaar bestaat zit de sleet er nog lang niet op, concludeer ik na de zoveelste luisterbeurt van Coffee and Cake. Zonder de, voor Hallo Venray begrippen, vernieuwingsdrang van Show (2014) maar met een plakje cake bij de koffie tijdens een begrafenis weten de kenners en de trouwe aanhang dan al genoeg. Hallo Venray schuurt er na dertien albums nog lekker op los.

11-11: Gouda, So What!
25-11: Deventer, Burgerweeshuis
01-12: Rotterdam, Rotown
22-12: Amsterdam, Paradiso

» details   » naar bericht  » reageer