menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van hnzm. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

McAuley Schenker Group - Save Yourself (1989) 2,5

28 december 2021, 23:44 uur

Net als voorganger McAuley Schenker Group - Perfect Timing (1987) ook niet echt slecht, maar toch af en toe irritatie oproepend. Ook hier vond ik op het platform Rate Your Music een review (by JonFox) die het voor mij goed samenvat:

'... Save Yourself (...) is definitely an improvement over the lame, made-for-commercial-purposes Perfect Timing album. Unfortuately, Save Yourself still fails to deliver the goods (...) that the eclectic Herr Schenker dealt out during his early solo days ... '

Hoogtepunten benoemen zit er niet in, dieptepunten wel: 9. This Is My Heart. De behoefte om dit vinyl in de toekomst nog eens te beluisteren is er absoluut niet, dus gaat deze ook in mijn Hnzm For Sale at Discogs Marketplace.

Om de dag goed af te sluiten draai ik nog een keer met plezier mijn favoriet The Michael Schenker Group - Assault Attack (1982).

» details   » naar bericht  » reageer  

McAuley Schenker Group - Perfect Timing (1987) 2,5

28 december 2021, 23:27 uur

Echt slecht is het nergens, toch merk ik dat het album af en toe irritatie bij me oproept. Omdat ik het niet goed kan plaatsen, ging ik op zoek naar recensies op andere platforms. Op Rate Your Music vond ik een review by DarthKarl die goed aansluit bij mijn beleving:

'This is a significant step down from any MSG album (...) Most of the real, raw Metal of the old MSG is gone here in favor of loads of commercialism. (...) I can call it listenable, but no more.'

Binnen een kwartier na het luisteren van deze LP, zat er tijdens het ophangen van de was spontaan een Bon Jovi nummer in mijjn hoofd. Dat ervaar ik niet als een goed teken. Deze verdwijnt - samen met McAuley Schenker Group - Save Yourself (1989) - in mijn Hnzm For Sale at Discogs Marketplace.

» details   » naar bericht  » reageer  

The Michael Schenker Group - Rock Will Never Die (1984) 3,0

27 december 2021, 23:18 uur

Overbodige liveregistratie. Het begint nog wel aardig met mijn twee favoriete tracks van Built to Destroy (1983): het instrumentale Captain Nemo en Rock My Nights Away, waar Barden nog prima bij stem is.

Dan volgen twee nummers van mijn minst favoriete tweede album MSG (1981). En daarvan ook nog mijn minst favoriete track, de simpele meezinger Are You Ready to Rock. Gelukkig wel in een compacte versie. Attack of the Mad Axeman wordt verpest door een onderpresterende Barden in het softere deel van het nummer.

Debuutalbum The Michael Schenker Group (1980) en mijn favoriet Assault Attack (1982) komen er bekaaid van af met maar één nummer. Daartussen zit dan nog de nieuwe ballad Rock Will Never Die. Meestal maak je mij niet blij met ballads en dat is ook hier het geval. Het is me ook niet duidelijk waarom deze een andere titel heeft gekregen dan Walk the Stage op het studioalbum.

Zo richting het einde van mijn review merk ik dat ik veel overeenkomsten heb met deze bijna elf jaar oude recensie:(reactie op ander bericht)

Waar we van mening verschillen begint naar het einde. (reactie op ander bericht)

Op mijn vinyl versie krijgt Derek St.Holmes alleen credits voor Rhythm Guitar. Zijn zangkwaliteiten ervaar ik niet als hoogstaand. En UFO track Doctor, Doctor heb ik nog niet dermate grijs gedraaid, dat hij mij gaat vervelen.

» details   » naar bericht  » reageer  

MSG - One Night at Budokan (1982) 3,5

27 december 2021, 22:56 uur

Voordat je tweede studioalbum uit is al een live dubbelaar opnemen, vind ik een vreemde keuze. Ik vind het tweede studioalbum MSG (1981) ook niet sterk genoeg om zes nummers van op een live album te zetten. Veel leden hier op het MusicMeter forum spreken een voorkeur voor Michael live uit. Zelf heb ik nog geen live solo gehoord die aan deze studioversie kan tippen:(reactie op ander bericht)

» details   » naar bericht  » reageer  

The Michael Schenker Group - Built to Destroy (1983) 3,5

27 december 2021, 22:56 uur

Ik sluit me aan bij de waardering hierboven: (reactie op ander bericht)

Met gemiddeld 3,25 uit 26 stemmen een ondergewaardeerd album. Met een wat energiekere afsluiter dan Walk the Stage zou het voor mij richting vier sterren gaan. Net als de meeste stemmers hier kies ik ook Captain Nemo (10 stemmen) en Rock My Nights Away (5 stemmen) als favorieten.

Eindoordeel na vier albums:
1. 4,5 Assault Attack (1982)
2. 4,0 The Michael Schenker Group (1980)
3. 3,5 Built to Destroy (1983)
4. 3,5 MSG (1981)

De enige albums die ik uit de periode daarna ken zijn twee McAuley Schenker Group albums: Perfect Timing (1987) en Save Yourself (1989). Deze zielloze albums krijgen van mij een onvoldoende en reken ik gemakshalve maar als een andere band. Dan tasten ze mijn plezier aan de eerste vier niet aan. De albums vanaf 1992 beluisteren, zie ik er zo snel niet van komen.

» details   » naar bericht  » reageer  

The Michael Schenker Group - MSG (1981) 3,5

27 december 2021, 20:12 uur

Ik heb deze de afgelopen week een paar keer opgezet net na mijn favoriet Assault Attack (1982). Dan klinkt het voor mij alsof ik een demo op zet. Afgezien van het geluid is dit qua energieniveau van de nummers en compositorisch ook mijn minste favoriet van de eerste vier lp's. Het begint gelijk met het slechtste nummer Ready to Rock, vanwege de clichématigheid van de tekst is het alleen tijdens de gitaarsolo te genieten.

Daarna volgen veel nummers die stevige hardrock afwisselen met softere stukken. Attack of the Mad Axeman trek ik slecht vanwege de rustige break in het midden en de associatie met de matige uitvoering door zanger Gary Barden hiervan op Rock Will Never Die (1984). Ook op On and On voel ik de energie steeds weglekken in de rustige breaks.

Pas bij Let Sleeping Dogs Lie kan ik onbekommerd genieten. Een tweede favoriete nummer kiezen is lastig. Dan komt het meer neer op waardering van een deel van een nummer dan een hele track. But I Want More maakt dan nog de beste kans. De drie nummers die de B-kant van mijn vinyl completeren zijn voor mij ook weer teveel afwisseling tussen hardrock en ballad.

» details   » naar bericht  » reageer  

The Michael Schenker Group - Assault Attack (1982) 4,5

26 december 2021, 22:25 uur

Mijn favoriete Schenker album. Ik vind hier alle nummers top. Dat maakt het lastig om twee favorieten te selecteren. Zelfs na meerdere luisterbeurten de afgelopen week. Op dit moment kies ik voor Samurai en Broken Promises. Maar die zou ik zomaar weer kunnen inwisselen door een willekeurige andere track. Van Samurai bleven flarden de afgelopen dagen door mijn hoofd zingen. Broken Promises is lekker slepend en ik kan erg genieten van de inzet van de gitaarsolo over de laatste uithalen van zanger Bonnet. Zelfs de clichézin It cuts me like a knife waar ik normaal gesproken alergisch voor ben, zie ik hier door de vingers.

» details   » naar bericht  » reageer  

The Michael Schenker Group - The Michael Schenker Group (1980) 4,0

25 december 2021, 23:27 uur

stem geplaatst

» details  

Motörhead - Nö Sleep at All (1988) 4,0

25 december 2021, 12:30 uur

stem geplaatst

» details  

Motörhead - Rock 'n' Roll (1987) 3,5

25 december 2021, 00:23 uur

stem geplaatst

» details  

Motörhead - Orgasmatron (1986) 3,5

24 december 2021, 23:25 uur

stem geplaatst

» details  

Motörhead - No Remorse (1984) 4,0

24 december 2021, 22:59 uur

stem geplaatst

» details  

Motörhead - Another Perfect Day (1983) 3,5

21 december 2021, 23:01 uur

stem geplaatst

» details  

Motörhead - Iron Fist (1982) 4,0

18 december 2021, 11:36 uur

stem geplaatst

» details  

Motörhead - No Sleep 'til Hammersmith (1981) 4,0

17 december 2021, 19:09 uur

stem geplaatst

» details  

Motörhead - Ace of Spades (1980) 4,0

16 december 2021, 23:26 uur

stem geplaatst

» details  

Motörhead - Bomber (1979) 4,0

16 december 2021, 23:26 uur

stem geplaatst

» details  

Motörhead - Overkill (1979) 4,0

16 december 2021, 23:25 uur

stem geplaatst

» details  

Motörhead - On Parole (1979) 3,0

15 december 2021, 20:57 uur

stem geplaatst

» details  

Vinnie Moore - Meltdown (1991) 3,0

14 december 2021, 23:18 uur

Was dit het eerste album dat ik had gehoord van Vinnie Moore, dan had ik het misschien beter gewaardeerd. Het rockt lekker, in de stijl van Greg Howe en Michael Lee Firkins, die ik ook wel waardeer. Maar nadat Vinnie eerst twee neoklassieke instrumentale gitaaralbums heeft vol gespeeld ervaar ik de overgang in stijl als te abrupt. Een beetje alsof je opnieuw contact hebt met een goede vriend en hij blijkt een andere identiteit te hebben aangenomen. Nog steeds aardig, maar je vraagt je af of hij dan al die tijd geen eigen identiteit heeft gehad.

» details   » naar bericht  » reageer  

Vinnie Moore - Time Odyssey (1988) 4,0

12 december 2021, 23:40 uur

Met openingstrack Morning Star gaat Vinnie door waar hij met het vorige album gestopt is. Een verschil tekent zich af bij het Prelude deel van track 2 en het intro van track 4: Jordan Rudes is een toetsenist met een ander geluid dan Tony Macalpine. Niet beter of slechter, alleen anders. Daarnaast staan er twee covers op en sluiten beide vinylkanten af met een langzamer nummer dan ik heb gehoord op Mind's Eye.

Vandaag zat lange tijd een thema van Pieces Of A Picture - YouTube in mijn hoofd. Toch knap, dat een melodie die zo onzingbaar is, zich in je hoofd nestelt. En bovendien: niet gaat vervelen. Goede reden, dit als een van mij twee favoriete nummers te kiezen. De ander is Race with Destiny, deels vanwege de spetterende keyboard-gitaarsoloduels die hier worden uitgevochten. En deels vanwege Vinnie's pizzicato (palm mute) spel, dat ik ook zo waardeerde op:
(reactie op ander bericht)

Eindwaardering 4,0 sterren, dat is een halfje minder dan het debuut. Waarom? Track A5 en B5 zijn voor mij een beetje te langzaam, het album duurt met een uur een beetje te lang en dit stukje in Message In A Dream - YouTube klinkt voor mij een beetje onzuiver.

» details   » naar bericht  » reageer  

Vinnie Moore - Mind's Eye (1986) 4,5

10 december 2021, 22:01 uur

Ik ken alleen de eerste drie albums van Vinnie Moore en daarvan is dit duidelijk mijn favoriet. Ik heb deze vroeger dermate veel geluisterd dat ik niet meer goed kan beoordelen of VInnie pakkende melodieën schreef of dat dat zo lijkt door mijn aantal luisterbeurten. Ik kan er in ieder geval nog steeds van genieten. Vinnie combineert hoge snelheid met een mooi helder gitaargeluid en accuraat spel.

De afwisseling met keyboardsolo's van Tony Macalpine komt gelijk op de energieke openingstrack al goed tot zijn recht. Bij het derde nummer komt het eerste korte rustpuntje met een akoestisch intro dat barok begint en dan overgaat in neoklassiek. De drumbreak richting het eind van het nummer duurt ruim een minuut maar is nog kort genoeg om net niet als drumsolo te irriteren.

Hero Without Honor is voor mij het minste nummer van kant A. Op zijn best afwisselend, maar kan ik tegelijk ook als wisselvallig beschouwen: op het rustige gitaarintro over een synth en bas ondergrondje volgt een stuk met een voor mij onregelmatige maatsoort dat ik niet zo waardeer. Het nummer vervolgt daarna prima in de voor dit album kenmerkende neoklassieke stijl met de mooie gitaarsolo die begint als variatie op het voorgaande thema als hoogtepunt. Het einde van het nummer met een break naar een rustiger tempo met eerst een bassolo kabbelt een beetje door naar de fadeout.

Kant B dendert door als een trein, en komt pas in het laatste nummer met een lager tempo tot rust. Minder afwisselend, maar bevalt me wel meer. Vooral vanwege Lifeforce, mijn favoriete track. Kenmerkend voor dit nummer zijn de stukken die Vinnie pizzicato (palm mute) speelt.

» details   » naar bericht  » reageer  

Gary Moore - After the War (1989) 4,0

9 december 2021, 22:24 uur

Ik kan hier hetzelfde beginnen als mijn tekst bij de voorganger: (reactie op ander bericht)

Gelukkig is het energieniveau van After the War weer wat hoger dan Wild Frontier.

Ik wordt blij van de samenwerking met mijn held Ozzy op Led Clones. Ook al lijkt het bedoeld om Kingdom Come - een band die ik best waardeer - af te zeiken, ik beluister het gewoon als een eerbetoon aan Led Zeppelin. Misschien scheelt het ook dat ik nooit een groot Led Zeppelin liefhebber ben geweest en liever af en toe los één van hun wat steviger nummers beluister.

A1 After the War 4.0
A2 Speak for Yourself 4.0
A3 Livin' on Dreams 3.0
A4 Led Clones 5.0

B1 Running from the Storm 3.5
B2 This Thing Called Love 3.5
B3 Ready for Love 3.5
B4 Blood of Emeralds 4.5

Albumgemiddelde 3.8

» details   » naar bericht  » reageer  

Gary Moore - Wild Frontier (1987) 3,5

9 december 2021, 21:43 uur

Ik heb de neiging om alles wat Gary na mijn favoriete album Victims of the Future uitbracht, hiermee te vergelijken qua intensiteit en hardheid. En daarop leggen ze het allemaal af. Wat me wel bevalt zijn de Ierse Folkinvloeden op deze plaat. Tenminste op de openingstrack Over the Hills and Far Away. Daar blijft het hardrock geörienteerd. Dat mis ik bij afsluiter Johnny Boy.

Ik ben altijd nogal gitaar en zang georienteerd. De drumcomputer waar meerdere mensen hier over klagen, is voor mij nooit zo'n probleem geweest. Het instrumentale The Loner waar meerdere mensen hoog over opgeven, valt me weer een beetje tegen. Het doet me teveel denken aan Parisienne Walkways, die ik als te corny ervaar. In een poging tot een evenwichtige beoordeling van het album als geheel, eerst een beoordeling per track:

A1 Over the Hills and Far Away 4.0
A2 Wild Frontier 3.5
A3 Take a Little Time 3.0
A4 The Loner 3.0

B1 Friday on My Mind 3.5
B2 Strangers in the Darkness 3.0
B3 Thunder Rising 3.5
B4 Johnny Boy 3.0

Album als geheel wordt dan een 3.3

» details   » naar bericht  » reageer  

Gary Moore - Run for Cover (1985) 3,5

6 december 2021, 22:30 uur

In de tijd dat ik nog een hardrocksnob was, irriteerde ik me aan Gary's pogingen om een hit te scoren. De ballad Empty Rooms twee jaar na Vincims of the Future nog eens uitbrengen, was daar een voorbeeld van. Hoewel ik de vorige versie van het nummer inmiddels wel oké vind, is die bijsmaak hier toch blijven hangen. Die gaat pas weg bij de te korte gitaarsolo. De andere softe nummers Once in a Lifetime en Listen To Your Heartbeat kom ik ook moeilijk door.

Daar staat dan weer tegenover dat ik het stemgeluid van Glenn Hughes altijd erg prettig heb gevonden. Of het nou met Deep Purple, Hughes/Thrall, Gary Moore, Black Sabbath of solo was. Jammer dat Gary niet gewoon een heel album met hem heeft opgenomen. Maar misschien sta ik daar alleen in; geen van Glenn's vier nummers scoren hoog bij de andere stemmers hier.

Moeilijk stemmen op zo'n plaat, dus ik ga over op het beoordelen van de individuele nummers en daarmee een gemiddelde berekenen.

Run For Cover - 3,5
Reach For The Sky 3,5
Military Man - 3,5
Empty Rooms - 3,0
Out Of My System - staat niet op mijn vinyl uitvoering
Out In The Fields - 3,5
Nothing To Lose - 4,5
Once In A Lifetime - 3,0
All Messed Up - 4,5
Listen To Your Heartbeat - 2,5

» details   » naar bericht  » reageer  

Gary Moore - Rockin' Every Night (1983) 3,5

Alternatieve titel: Live in Japan, 5 december 2021, 22:47 uur

Vreemd dat een artiest van het niveau Gary Moore zijn eigen zang afwisselt met een zanger waar hij zelf niet voor onderdoet. Verder voor mij een heel genietbaar live album. Nuclear Attack is mijn favoriet, White Knuckles een overbodige solospot. De rest zit er tussenin. De meeste nummers worden in een lekker compacte versie gespeeld. De uitzondering is I Can't Wait Until Tomorrow. Met een krappe twaalf minuten, ruim vier minuten langer dan de studioversie op Corridors of Power, maar desondanks boeiend genoeg.

Ik vond het destijds wel verwarrend, drie livealbums in twee kalenderjaren. Uiteindelijk hebben ze alle drie wel een eigen karakter. Met Rockin' and Rollin' en Back on the Streets als enige overlappende nummers, verschillen Rockin' Every Night en We Want Moore voldoende van elkaar. En Live at the Marquee bleek al drie jaar eerder opgenomen en bevat drie nummers uit de G-Force periode.

» details   » naar bericht  » reageer  

Gary Moore - We Want Moore! (1984) 3,5

5 december 2021, 21:21 uur

3,5 ster. Ik heb weinig te klagen over de songkeuze, waardoor er genoeg te genieten valt. Maar gemiddeld genomen waardeer ik live albums een beetje minder dan studio. Hoewel ik snap dat andere muziekliefhebbers de eerlijkheid van een liveregistratie wel waarderen, hoor ik toch liever dat sommige onvolkomenheden zijn weggepoetst met een overdub. Maar belangrijker nog: sommige nummers worden naar mijn smaak teveel opgerekt. En dat ervaar ik als volkomen onnodig bij artiesten met een oeuvre dat omvangrijk genoeg is om een lange set te vullen.

De plaat begint goed met een krachtige versie van mijn favoriet hier: Murder in the Skies. Shapes of Things vind ik ook een topnummer, maar ik zie de toegevoegde waarde niet van een verdubbeling van de lengte van de studioversie. De break - na de overig fantastische gitaarsolo - duurt me een paar minuten te lang. Was mogelijk leuk als je er bij was tussen het publiek, maar niet voor thuis. Victims of the Future wordt ook lekker gespeeld. Tot het einde dan, waar ik vooral herhaling en tijdrekken ervaar.

Cold Hearted krijgt op de hoes ruim tien minuten, maar houdt in feite gewoon na een minuut of zes op. Dan volgt iets wat volgens mij gewoon een nieuw instrumentaal nummer is als opmaat naar de solospot van Gary. End of the World is mijn tweede favoriete track en juist beter dan de studioversie. Daar stoorde ik me namelijk aan de zang van Jack Bruce. Het slotnummer Rockin' and Rollin' vind ik een zeperd, met name vanwege het sing along stukje. Daar haal ik de naald voortijdig van het vinyl.

» details   » naar bericht  » reageer  

Gary Moore - Live at the Marquee (1983) 3,5

3 december 2021, 21:52 uur

stem geplaatst

» details  

Gary Moore - Victims of the Future (1983) 4,5

2 december 2021, 23:50 uur

Er zijn mensen die Gary Moore alleen als gitarist trekken. Hoewel ik het er zeker mee eens ben dat hij technisch gezien geen standaard neerzet als zanger, kan ik wel enorm genieten als Gary zich lekker laat gaan. Dat doet hij op dit album gelukkig meerdere keren in het slotdeel van een nummer. Bij Victims of the Future, Devil in her Heart, Shapes of Things, The Law of the Jungle, maar vooral bij Murder in the Skies.

Waarschijnlijk is dit voor mij het ultieme Gary Moore album. Zelfs Empty Rooms, dat ik vroeger als zeikballad zou betitelen, kom ik nu met plezier door. Ik dacht eerst aan een waardering van vier sterren. Nu merk ik dat ik tijdens het luisteren steeds teveel kanshebbers hoor om een selectie van twee favorieten te kiezen. En dat ik de plaat meerdere keren achter elkaar met plezier kan draaien. Dan is 4,5 ster toch meer gepast. En dan dus nog twee favorieten kiezen. Ik wilde eerst beginnen met wegstrepen. Maar elk nummer individueel beoordelen kan natuurlijk ook.

A1 Victims Of The Future - knalt er lekker in na een kort zacht intro, heerlijk couplet, refrein iets te bonkig qua feel, super gitaarsolo met mooie opbouw. Na een refrein heeft het nummer nog een gitaarsolo waar Gary zelf lekker doorheen gilt. (4.5)
A2 Teenage Idol - spetterend gitaarwerk, maar het refreintje is me misschien toch iets te simpel en vrolijk rockend. (4.0)
A3 Devil In her Heart - lekker stuwende riff met tradiotioneel gallop ritme. (4.5)
A4 Empty Rooms - mooie gevoelige bassolo voorafgaand aan de gitaarsolo. Ondanks dat ik van deze ballad inmiddels wel kan genieten, toch iets te weinig pit. (4.0)

B1 Shapes Of Things - ik ken het origineel niet echt. Voelt voor mij gewoon als een vet Gary Moore nummer in plaats van een cover. (5.0)
B2 Murder In The Skies - begint ook met een lekker stuwende riff met gallop ritme. Lekkere shred gitaarsolo. Op het eind van het nummer klinkt Gary's gitaar als een neerstortemd vliegtuig. (5.0)
B3 Hold On To Love - soort lekker stampende uptempo powerballad. Roept bij mij ook associaties op van een ´four-on-the-floor-ABBA-track' in een Gary Moore jasje. (4.0)
B4 The Law Of The Jungle - langzaam en dreigend, met een beetje arabisch toonladdertje erdoor. Roept bij mij associaties op van Kashmir van Led Zeppelin. (4.5)

» details   » naar bericht  » reageer  

Gary Moore - Dirty Fingers (1983) 4,0

1 december 2021, 22:00 uur

stem geplaatst

» details