Lekker energiek rockalbum met pakkende songs. Goed dat Ted het grootste deel van de zang nog aan Derek St. Holmes overliet.

King’s X combineert ronkende bas en gospelsound leadzang van Doug Pinnick met Beatles-achtige samenzang en heavy gitaren van Ty Tabor. Drummer Jerry Gaskill zal ook best goed zijn, maar daar zijn mijn oren nooit erg gevoelig voor geweest.

Ik had in enkele dagen tijd al mijn acht King's X cd’s beluisterd en met vier sterren gewaardeerd. Een constante kwaliteit? Toen ik opnieuw bij het debuut uitkwam, vond ik deze toch echt wel mooier dan Tapehead of Manic Moonlight. Vandaar een verhoging naar vier en een halve ster.

Er staat geen minder nummer op, al springen sommige er misschien iets meer uit dan andere. Echte uitschieters naar boven en beneden kan ik vanwege de constante kwaliteit van Out of the Silent Planet moeilijk noemen. Ik hou het bij een paar opmerkingen over het openingsnumer In the New Age

Het ruim anderhalve minuut durende aanzwellend intro is misschien leuk om een enkele keer te horen. Na een aantal keren skip ik het liever. Het was handig geweest als het als track was losgekoppeld van het openingsnummer.

De gitaarsolo van In the New Age begint echt super. Hoe je Ty Tabor daar zijn snaren hoort buigen om de noot op de juiste manier te raken. Daar wordt ik echt heel blij van. Dat heeft als nadeel dat het hoogtepunt voor mij al in de eerste vier van de zestien maten durende solo zit.

De titel van het album hebben ze volgens wikipedia van Out of the Silent Planet - C.S. Lewis (1938). Ik ken het boek niet en de King's X Lyrics zijn niet expliciet genoeg om te herkennen of er meer invloeden van het boek in deze cd verwerkt zitten. Hoewel ik er nieuwsgierig naar ben, ben ik ook te lui om het verder te onderzoeken. Mijn belangstelling voor King’s X draait toch meer om de muziek dan de teksten.

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst