Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van E-Clect-Eddy.
Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen:
januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024
Exploded View - Obey (2018)
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
»
details
Peluché - Unforgettable (2018)
Gewaagd om een nummer of een album Unforgettable te noemen want grote kans dat je dat niet gaat waarmaken. Het is een beetje flauw om te zeggen dat na de eerste beluistering dit GEEN onvergetelijk indruk heeft gemaakt. Zoiets is wellicht alleen weggelegd voor een Nat King Cole
Maar de drie dames van Peluché (=Spaans voor pluche knuffeldier) hebben echt wel hun best gedaan om er iets moois van te maken. Bovendien was Dan Carey voor het nummer Scared After All erbij betrokken: wel bekend van SIA, Emiliana Torrini, Lily Allen, CSS, Brazilian Girls en nog vele andere bekende acts. Maar er is weinig verschil tussen dat nummer en de rest van het album. Rhapsody Gonzalez, Amy Maskell, Sophie Lowe hebben de rest zelf uitgevoerd, geschreven en geproduceerd.
Want dit is zeker geen slecht album, sterk nog dit is een prima tot zeer goed album. Deze musici weten indruk te maken door de subtiele manier waarop de muziek is gearrangeerd waardoor er continue kleine veranderingen plaatsvinden om het boeiend te houden. Om het te benoemen is een stuk lastiger, zo wordt Keep Making Me Happy op Discogs verbazingwekkend met Hip Hop / Rock aangemerkt. Op hun eigen Bandcamp wordt het ook al wat vreemd getagd: Alternative, Funk, Hip Hop, Latin, Psychedelia, Soul, Trip-Jam. Veel van die stijlen hoor ik er niet echt in terug en het is ook goed toegankelijk dus Alternatief lijkt me niet van toepassing ook als dit zeker niet mainstream is.
Het is meer een mix van Jazz, Dub, Ambient met wat dromerige zang met licht zweverige teksten. Geen onvertogen woord op het album te vinden, veel 'uplifting' en positieve vibes en het zou me niets verbazen als de dames aan mindfulness doen. Wellicht zou het voor een variant op New Age kunnen doorgaan. Muzikaal doet het soms denken aan de Jazzy / Avant-garde van Tuxedomoon, maar daar zit een 'donkere' kant aan, terwijl dit juist 'licht' is.
Het klinkt prachtig maar er blijft ook bitter weinig hangen... maar dit was pas de tweede complete beluistering ook al had ik de 5 singles wel al eerder elk +10 keer beluisterd. Ik vermoed dat deze door alle prachtige platen die al eerder zijn verschenen buiten mijn Top 50 van dit jaar zal worden gehouden. Geen schande want dat is 300 plekken hoger dan de laagst genoteerde album in die lijst.
Naast de singles: Scared After All (Touch My Body), To Be a Bird, Keep Making Me Happy is ook het lang uitgesponnen Is It Gonna Rain prachtig.
»
details
» naar bericht » reageer
Mini Mansions - Works Every Time EP (2018)
»
details
Justus Proffit & Jay Som - Nothing's Changed (2018)
»
details
Crumb - EP (2016)
»
details
Crumb - Locket (2018)
»
details
Paul Simon - In the Blue Light (2018)
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren
»
details
Black Honey - Black Honey (2018)
Pas de tweede beluistering, maar het valt goed ook als er hier en daar wel wat kleine irritatie's zijn. Zo ben ik geen fan van auto-tune en in de intro van Bad Friends wordt daar 'artistiek' mee gespeeld wat ik niet mooi vind. Ook aan het begin van de ballad-achtige Blue Romance doen ze dat maar iets subtieler. Ook in andere nummers hoor ik wat te veel effecten maar niet al te storend.
Het openingsnummer is het briljantje van dit album, ook als dit een gevalletjes is 'beter goed gekopieerd dan slecht verzonnen'. Luister maar naar Caroline Rose - Loner (2018). Nu quote Caroline Rose op haar buurt ook uit een rijk 50s / 60s Rock verleden dus zo'n schande is het niet.
Zes nummers ( I Only Hurt the Ones I Love, Dig, Midnight, Bad Friends, Hello Today, Into the Nightmare ) waren al als single verschenen dus het is grotendeels een feest der herkenning. Van de nieuwe nummers spreken het uptempo Hello Today en het ingetogen Baby me goed aan. Dit laatste nummer geeft de zangeres de kans om aan te tonen dat ze echt kan zingen zonder al te veel opsmuk. Ook als er na mijn smaak toch nog te veel effecten op haar stem worden los gelaten.
Visueel kiest de band steeds meer voor een revival van de Glam Rock stijl en nummers als Into the Nightmare zou gemakkelijk passen de Mud's / Slade's / The Rubettes uit die 70s dagen. Toch vind ik de muzikale stijl vaak genoeg eerder aansluiten bij de 50s en 60s. Maar Dig schuurt dan wat tegen Alternative Rock aan.
Afgezien van een paar langzamere nummers is het meest uptempo, kort en goed dansbaar. Nergens vernieuwend maar een heel fijn debuut van een feestband die een beetje meer dan dat kan zijn.
»
details
» naar bericht » reageer
Los Vega - En Tonos Muy Diferentes (2013)
»
details
Peter Gabriel - Peter Gabriel (1980)
»
details
Shore & Metric - Cosmopolis (2012)
»
details
Sextile - 3 (2018)
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
»
details
Kinoo - Ritual Outfit (2018)
»
details
KC & The Sunshine Band - Do It Good (1974)
»
details
Siglo XX - Fear and Desire (1988)
»
details
Petrol Girls - The Future Is Dark (2018)
»
details
New Cool Collective - XXV (2018)
»
details
Paul McCartney - Under the Staircase (2018)
»
details
Ko Ko Mo - Technicolor Life (2017)
»
details
Tiffany - Pieces of Me (2018)
Naast de twee singles staan er nog een paar prima nummers op zoals het titelnummer. King of Lies klinkt als iets van The Babys een 70s Hard Rock geluid.
Het album komt wat tot rust via de piano gedreven Hey There. Het stormachtige Heartbeat Away klinkt als een potentiële derde single, alleen een paar overgangen daarin vind ik minder soepel lopen. De lange afsluiter Fall is het pareltje waar Tiff alles uit de kast haalt, had ook een single kunnen zijn.
Nergens vernieuwd maar deze ruige Tiffany valt goed. Ze had al eens een Country album opgenomen, not my cup of tea, en haar stem past ook daar goed bij, net als de Rock nu. Tot stand gekomen via crowdfunder Pledgemusic waar staat dat ze naast de zanger ook de productie voor haar rekening nam en de nummers schreef. De musici en co-producers op dit album zeggen me niet veel, het zijn kundige mensen die netjes binnen de Pop Rock lijntjes kleuren.
Ik vermoed dat Tiffany van 70s (Hard) Rock houdt want dat is de vibe die ik hier voel. Ik was benieuwd hierna maar had niet al te hoge verwachtingen. Het is iets beter dan ik dacht ondanks dat veel nummers te veel op elkaar lijken zit er genoeg goeden tussen om het boeiend te houden.
»
details
» naar bericht » reageer
Half Waif - Kotekan (2014)
»
details
La Sonora Matancera & Justo Betancourt - Sonora Matancera con Justo Betancourt (1981)
Onder de noemer Latin geplaatst op Discogs: Salsa, Son Montuno, Bolero, Son, Merengue
De langst bestaande band ooit ter wereld (!) anno 1924 aldus Wikipedia, kent vele reïncarnaties telkens met een nieuwe frontman (of leading lady) die de lead zang doet. Deze uit 1981 met Justo Betancourt is ook een prima combinatie die veel meer de Salsa kant op gaat dan de Afro Cuban Son waar de band wereld beroemd mee is geworden met Celia Cruz.
Deze Cubaanse band met legendarische status kan telkens weer de beste musici en zangers aan zich verbinden. De opnames klinken weer prima en lijken allemaal originele nummers maar kan me vergissen want hun oeuvre is zo breed dat ik heel veel niet eens ken.
Zelf vind ik de mooiste nummers, die waar La Sonara Matancera een belangrijke bijdrage doen aan de achtergrondzang zoals op het openingsnummer en ook Cualquiera Resbala y Cae. Die klinken nog iets meer levendig dan de overige nummers.
Hier en daar, zoals op Antes, is wel een klein beetje een late 70s / early 80s productie ter horen maar mag de pret niet drukken. De stijl op Me Quede Sin Chivo klinkt nog het meest zoals de Son die ze in de 60s met Celia Cruz maakten. De teksten zijn even zo mysterieus als grappig "ik bleef achter zonder geit" is de letterlijke vertaling van die titel, het zal wel Cubaanse slang zijn.
Piano, blazers, percussionist en de rest van deze Latin Big Band maken er weer een zomers feestje van.
»
details
» naar bericht » reageer
DREAMS - No One Defeats Us (2018)
»
details
Sleaford Mods - Sleaford Mods (2018)
»
details
Sextile - Albeit Living (2017)
»
details
Pale Waves - My Mind Makes Noises (2018)
»
details
Fanko - Volver Al Futuro (Otro Futuro) (2018)
»
details
Sue the Night - Soft (2018)
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren
»
details
Metric - Art of Doubt (2018)
»
details
Vera Blue - Fingertips (2016)
»
details
Prince - Anthology: 1995-2010 (2018)
»
details
Gary Numan - Pure (2000)
»
details
Estelle - Lovers Rock (2018)
»
details
Low - Double Negative (2018)
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
»
details
Zazie - Essenciel (2018)
Zag Zazie ergens tussen de aanbevelingen staan maar ken haar verder niet.
Dit is zeer goed te pruimen. Gevarieerde Pop met Dance, Chanson en wat Rock invloeden waar ze in Frankrijk vele schonen hebben rondlopen die dit op hun repertoire hebben staan. Op sommige sites zie ik dit als Electro Pop beschreven maar hier ontbreekt daarvoor een dominante (analoge) synth.
Op het wat donkere Nos âmes Sont zoekt ze de limieten op van haar stem en klinkt als een Franse Janis Joplin. Het enige moment waarbij je beseft dat ze al de 50 gepasseerd is want op de rest van de nummers zou je kunnen denken dat ze 20 jaar jonger is. Prima zangstem.
De Jazzy afsluiter La Source is wel heel lang voor een Pop album maar zorgt voor een sfeervolle einde.
Het tempo golft op en neer bij het passeren van de nummers, maar de afwisselingen in stijlen werkt wel als je open staat voor dit brede palet. Prima productie... met 50 minuten iets aan de lange kant voor een Pop album maar dat komt door die twee bijzondere nummers.
Ik wacht eigenlijk de nieuwe af van Christine and the Queens - Chris (2018) maar misschien is dit wel een beter alternatief... alhoewel Damn, Dis-moi wel een heerlijke knaller is die op dit album geen tegenpool heeft.
»
details
» naar bericht » reageer
Lenny Kravitz - Raise Vibration (2018)
»
details
Waxahatchee - Great Thunder (2018)
»
details
Gilbert O'Sullivan - Gilbert O'Sullivan (2018)
stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,5 sterren
»
details
Maya Jupiter - Never Said Yes (2018)
Net als haar debuut uit 2010 een album met een mix van stijlen.
Maya Jupiter heeft een Mexicaanse vader en Turkse moeder, opgegroeid in Australië en dat hoor je dus terug in haar muziek. Hip Hip, Latin (Wereld muziek) en een flinke dosis Alternative Rock zoals op het miltante Crumble. Politiek getinte teksten die in het ene nummer uitgeschreeuwd worden en in andere weer een zoetere uitvoering kennen.
Het energieke Never Said Yes heeft Ska invloeden die doen denken aan acts als Fishbone maar dan zonder blazers.
De Mexicanen van Los Cojolites voegen hun Latin Folky Roots (Son Jarocho) toe aan het openingsnummer.
De feministische Punk activiste Alice Bag doet een rondje mee op Round One (pun wel intended )
The Joy is het mooiste nummer over de liefde die is ontstaan door de komst van een kind (met verplichte baby-brabbels). Met Marisa Ronstadt, de nicht van de wel bekende Linda.
Chocolate (On the Cocoa Farm) vertelt het verhaal van een kind dat niet naar school kan en gedwongen wordt om te werken om voor zijn familie te kunnen zorgen. Met de prima stem / raps van de voor mij onbekende Abstract Rude.
Wanneer het militante een paar versnellingen lager zit is dit album het best te pruimen. Dan is er meer focus op de compositie /uitvoering en minder op de tekst. Er staan geen slechte nummers op alleen drukken de teksten soms te zwaar waardoor het overbrengen van de boodschap een onbalans geeft in de compositie.
»
details
» naar bericht » reageer
Ilse DeLange - Ilse DeLange (2018)
Prima Pop album alhoewel ik na de eerste beluistering wel wat kritiek heb. Zo klinkt Heartbeat als een soort generiek nummer dat samengesteld is uit bekende regels uit hits. Ook hoor ik op het album hier en daar de limieten van Ilse's stem wanneer die afvlakt. Ze lijkt meer moeite te hebben met het pakken van die noten. Maar heb NIET de indruk dat auto-tune meeloopt dus dat is wel zo eerlijk om dit te horen.
Half the Love heeft meer pit en is ook het nummer dat nog de meeste Country invloeden heeft en prima geschikt als single. Het nummer dat nog het meest doet denken aan Kacey Musgraves' nieuwe album.
Het wat ingetogen Around Again met een hoofdrol voor de piano (met effect op de galm) en mooi gelaagde stemmen is het prijsnummer van dit album. Ook Still met afwijkende percussie in de intro gecombineerd met een mooi spel op de akoestische gitaar is prachtig. Spelen met hard en zacht wanneer in de refreinen een stevige synth en gitaar doet denken aan Toto's 70s werk. Waarschijnlijk het meest afwijkende nummer in Ilse's oeuvre (van het beperkte deel dat ik ken)?
De 3 mooie akoestische versie's van OK, Runaway en Violet & Blue zullen degenen die niet zo van Pop houden en meer van Country / Folk gaan aanspreken. Runaway is daarvan wat mij betreft de mooiste.
Iets te veel Pop aan het begin van het album daarna wordt het interessanter.
»
details
» naar bericht » reageer
Yungblud - Yungblud: Unplugged (2018)
»
details
Daxuva & Nina Miranda - Le Jardin (2018)
Discogs beperkt het tot Downtempo en Trip Hop.
Nina Miranda is de Braziliaanse singer-songwriter die vooral bekend is van haar medewerking aan Smoke City - Flying Away (1997) met daarop het prachtige Underwater Love.
Daxuva is volgens Discogs een creatieveling die mensen de wereld rond bij elkaar wil brengen. Iemand die zich vooral in mysterie hult maar kan niet aan de indruk ontsnappen dat er mogelijk een Japanse connectie is. Als ik naar de Electronic Jazz op dit album luister doen doet me dan herinneren aan het werk van Japanse acts uit de 80s. Ook wordt er wat Japans gesproken op intermezzo Masanari Garden
Downtempo en Trip Hop zijn zeker van toepassing op dit album, aangevuld met subtiele Latin (Jazz) invloeden. De Trip Hop is hier wel vaak van subtielere beats voorzien zodat Downtempo dan meer recht doet. Gonna Make the World Better is een energieker uitzondering samen met Hamboorger.
Meestal klaag ik dat de zang vaak net iets te diep in de mix zit, hier vind ik het soms juist net iets te veel op de voorgrond en dan is er het risico dat het klinkt als een laagje over de muziek heen. Nina's stem past goed bij deze muziek, maar een knaller zoals die bij Smoke City staat hier niet op. Een prima album voor op de vroege avond wat mij betreft. Door het licht experimentele karakter en de energieke nummers tussendoor net geen album om vlak voor het slapen op te zetten. Maar misschien wel één om de dag mee te beginnen... want er zit wel een positieve vibe op.
De singles waren: Exist is licht experimenteel en hier lijkt het net of Jenny Hval op de achtergrond hoor. Hummingbird was de tweede single, ingetogen en representatief voor het album.
»
details
» naar bericht » reageer