Enigma - The Cross of Changes (1993)

The Eyes of the Truth later gebruikt voor zowel een Matrix trailer als voor menu muziek van The Matrix dvd. 4 sterren

Ik zat gewoon op dit berichtje hierboven te wachten!

Post jij dit soort dingen dan voortaan voordat ik het doe

Dit kan ik enigszins wel waarderen. Silent Warrior heb ik een tijdje op repeat gezet maar het is niet echt een uitschieter dit album. 3,5*

met de eerste,tot nu toe het beste!

Mijn eerste van Enigma en tevens hun beste, al vind ik hun andere werk ook echt wel goed te noemen. Ik word er rustig van en luister het nog altijd met plezier. Wat ik overigens in deze erg leuk vind en later bij ze mis is de soms spontane opwelling van een heftige gitaar. Maar verder een zeer o.k.-band. 4*

Beste wat Enigma voortbracht

Waarom jullie dit beter vinden dan het debuut is mij een raadsel. Het originele is er wel van af, vind dit toch duidelijk een slag minder. De video van Return to Innocence vind ik wel hun beste

Productioneel gaat dit nog een stuk verder dan het debuut. Qua songmateriaal doet het er amper voor onder. Alleen qua originaliteit is het natuurlijk wat minder, maar dat verwatert in de loop der tijd.

Ik vind dit album nog beter dan de voorganger. Hoewel de stijl wordt doorgetrokken, hebben de nummers toch nog meer variatie onderling.
En weer gezegend met een prachtige kamerbrede productie. Ik heb het album in een 24 Carat Gold editie, inclusief de bonustracks.

Heerlijke cd is dit, heb hem nu op staan en zit bij het nr. Out from the Deep..mijn zware favoriet van deze cd. Daarom effe een stem geven en mijn woorden spenderen aan dit juweeltje.

Out of the Deep ( heerlijk die muzikale mystiek en dan die female vocal die ook echt "From the Deep" lijkt te komen.

Andere favorieten zijn Return to innocence & Age of Loneliness.
De rest luister ik ook gewoon, maar die drie nummers springen er voor mij boven uit. Zie de release datum...helaas heb ik 'm pas van 2000.
Daarvoor kreeg niemand mij van alleen hardcore luisteren af. Maar was toen ook nog net in mijn twintigjes en heerlijk rebels ..heb deze dus met 22 jaar aangeschaft en vanaf 2000 is enigma niet meer bij mij weg te denken.

Beste cd van hun die ik heb..heb nog 2 andere, ook goed. Maar deze springt er echt tussenuit.
Echt een parel in mijn Celtic collectie..(heb een andere opvatting voor Celtic, maar moet toch kunnen)

Helaas is deze cd vaak verguisd , als matge opvolger van het debuut van Enigma. Misschien minder verfrissend voor die tijd, maar wel betere songs en geproduceerd.
Mijn Enigma favo

Jaren geleden gekregen van mijn broer die 'm had gekocht vanwege het hitje Return to Innocence.
Deze plaat is duidelijk gemaakt door iemand die vreselijk goed overweg kan met zijn muziekproductie software. Aan muzikale ideeën ontbreekt het helaas.

Qua sound vind ik dit 2de Enigma-album wat rauwer en minder mystiek klinken dan het debuut-album, wat aan de andere kant ook wel weer een beetje z'n charme heeft. Er wordt namelijk een andere sfeer geschapen en die is redelijk goed te noemen. Niet zo verrassend dus als het legendarische debuut, maar daarom niet per se minder dan z'n voorganger. Echter niet alle songs vind ik goed uit de verf komen, alhoewel de bedoelingen zeker duidelijk zijn. Sommige van de zg. jengel-samples op nummers als "The Eyes of Truth" en "Age of Loneliness" vind ik wat te vaak terugkomen en komt daardoor wat geforceerd over op mij. Daarbij weten niet alle nummers m'n aandacht werkelijk te grijpen. Ondanks die kanttekeningen mag deze The Cross of Changes toch gezien worden als een aardige, uitgebalanceerde plaat.
Overigens herbergt dit album zeker een aantal van de 'good-old-favorite-classics' die Enigma ooit heeft uitgebracht, tw. "Return to Innocence" en "Out from the Deep" en behoren daarom ook tot mijn favorieten, tezamen met de prachtig ingetogen rustmomenten "The Dream of the Dolphin" en het titelnummer als afsluiter, waarvan die laatste me muzikaal aan Vangelis doet denken.
Kortom: The Cross of Changes mag gezien worden als een waardige, 2de voortzetting op het Enigma-verhaal. Een ruime 3,5.

Leuke tweede cd van Enigma met klassiekers als Return to innocence en the eyes of truth. Hij gaat hier op eigenzinnige wijze door met zijn mix van triphop en new age.

Out from the deep is ook een leuke afsluiter. Lekker opzwepend nummer.

ik had zin om dit te luisteren nu en de herkenning is er gelijk weer-al moet ik dit echt met mate nemen. In de 90's kon wel veel meer dan nu zo voelt het-The eyes of truth en Age of loneliness zijn singles waar vandaag de dag niks bij in de buurt komt.
I love you...I'll kill you is de favoriet hier waar men halverwege los gaat met gitaar en een zinderende drumbeat

Cd had ik gekocht in mijn pubertijd. Toen grijsgedraaid. Na vele jaren weer eens geluisterd. Moment van herkenning. Cd is wel wat vlak. 3,5 ster.
Age of loneliness is echt fantastisch afgemixed. Ook de remixversie van jam&spoon.
Enigma is triphop, spiritueel.

new age...

Enigma is meer crossover tussen beide. Het is wel aanverwant aan New Age. Maar dan met hiphopbeats, samples en danceritmes.

Echt onderdeel van de triphopbeweging of de dancescene waren ze niet natuurlijk. Maar het heeft er wel degelijk invloed op gehad en gebruikt er ook weer invloeden uit.

Dan moet je nog maar eens een echte new age cd op gaan zoeken...
Snap je opmerking wel, dit stamt uit de tijd dat t erg in was. En natuurlijk zitten er invloeden in. Maar dit is geen echte new age...

Dat schreef ik ook niet. Ik preciseerde 'spiritueel'.

Ah...een quote had dat duidelijker gemaakt;)

Enigma hoort eigenlijk niet echt ergens bij. Ik zou het de doorlaatklep noemen tussen de New Age en de Downtempo dancegenres. Waarbij de elementen uit de New Age uiteindelijk ook een voedingsbron in de dancescene zijn geweest. Waarbij Enigma zelf met zijn afkomst uit de Duitse synthpop eigenlijk geen hechte binding met beide families heeft. Het lijkt echt een soort toevalstreffer geweest op precies het juiste moment in de muziekgeschiedenis.

MCMXC a.d. en deze cd kwamen ook uit in een periode dat de downtempo genres binnen de dancescene erg in ontwikkeling waren. Daarbij gebruikte Enigma ook zelf weer veel invloeden uit de dancestroming dus dat was weer herkenbaar. Dus ik denk wel dat het een belangrijke schakel is geweest tussen New Age en bijvoorbeeld de latere Cafe del Mar platen. Maar ook een act als Faithless is er volgens mij wel tamelijk schatplichtig aan.

De formule is ook commercieel natuurlijk meer dan geniaal. Het was zweverig en beschaafd genoeg voor de middelbare New Age-fan. Het is cool en spannend genoeg voor de jongere die met zijn vrienden op zijn kamer een jointje rookt. Het bood de yuppen iets dat interessant vernieuwend genoeg maar ook weer niet te moeilijk, was om tijdens hun romantische avondjes op te zetten. En ook was het weer hitsig genoeg voor de seksclubs en porno. Een coalitie van doelgroepen waarmee je miljoenen albums verkoopt.

Te vaak gehoord na de release. Ik woonde net samen en mijn vriendin, nu mijn vrouw, was er dol op. Ik vind het beslist geen onaardig album, maar genoeg gehoord voor de rest van mijn leven. De succesformule van het eerste album wordt door Michael Cretu handig voortgezet.

Toegegeven, je moet deze artiest niet te vaak horen, maar dat ie in geen enkel hokje te plaatsen is , zie de discussie hierboven, en toch miljoenen cd's heeft verkocht, Chapeau. Knap gedaan, originele sound, goede productie. Ik zou het simpelweg toch onder electronische muziek willen plaatsen. Favoriet: age of loneliness.
4 sterren voor dit werkstuk.