Erlend Øye - Unrest (2003)

Kings of Convenience goes electro, of iets soortgelijks.
Qua sfeer is het hier hetzelfde als bij Kings of Convenience: mooi relaxed gezongen, alleen nu met wat meer bliepjes en andere toeters en bellen die ontbreken bij the Kings.
Ik vind het goed uitpakken, alhoewel het het niet haalt bij het werk met zijn collega. 4 *

Hele leuke cd. Erlend is een goeie songwriter, en zijn idee om in 10 steden samen met een lokale dance-act een nummer voor dit album op te nemen, kan ik alleen maar aanmoedigen.

3,5* met ruimte voor meer.

Dit is wel erg fijne muziek. Op de een of andere manier kan ik KofC niet zo waarderen, maar dit heeft het het wel voor mij. Overigens vind ik zijn Dj Kicks album nog een stuk leuker dan dit, dus dat is volgens mij wel een aanrader voor alle mensen die dit album al positief wisten te waarderen.

Leuke electro/pop. Het klinkt allemaal erg lekker en doet soms denken aan Moloko. Kings Of Convenience klinkt trouwens ook erg goed!

Deze dan eindelijk maar eens origineel opgepikt. Heerlijke plaat. Niet alle tracks zijn even sterk, maar de stem van Erlend is dermate fijn dat het allemaal wel ontzettend lekker weg luistert. Persoonlijke hoogtepunt is A While Ago and Recently, zo'n beetje het ultieme mijmernummer.

Ook al jaren mijn favoriete nummer van dit album idd

Gay en een beete eentonig, maar oh zo heerlijk om op weg te dromen.

Leuk album en in ieder geval een stuk dynamischer als Kings Of Covenience. Lekker luisterplaatje met als hoogtepunt Every Party geproduceerd door Prefuse73.

Ik ken Erlend van The Whitest Boy Alive (de twee platen daarvan zijn allebei fantastisch) en heb dan deze soloplaat ook eens beluisterd. Ik heb ook net wat nummers van Kings of Convenience beluisterd en die vond ik ook erg goed. Unrest viel wat tegen, ik vind het allemaal nogal plat en simpel, terwijl The Whitest Boy Alive kristalhelder en precies berekend (en dus ook gewoon beter) overkomt en Kings of Convenience veel emotioneler. Er staan natuurlijk ook wel mooie nummers op en de plaat moet zeker nog wat groeien, maar ik denk dat ik hem zonder Erlends stem of met een andere zanger in de plaats zeker niet opnieuw zou beluisteren. Voorlopig geef ik 3 sterren.

Zet A While Ago and Recently eens op repeat.

Tja, tekstueel is dat nummer natuurlijk wel emotioneel, maar qua sound vind ik dit toch behoorlijk plat in vergelijking met The Whitest Boy Alive en Kings of Convenience.

Ik had deze cd een 3 gegeven en daar blijf ik voorlopig bij, tot wanneer ik hem later nog eens wat beter zal beluisteren. Nu ben ik in de greep van The National en daar kan wat mij betreft weinig of niks van deze Erlend of van om het even wie in de hedendaagse muziek tegenop qua emotionele impact.

Ah, ik vind dat dat nummer zich makkelijk kan meten met WBA of KoC, de sound is ook prima.

The National vind ik dan weer niets aan.

Ghost Trains, Sheltered Life en A While Ago & Recently zijn heerlijke nummers. De rest vind ik wel aardig geproduceerd en geschreven, maar weet me niet te raken. Beetje hetzelfde heb ik bij KoC albums, terwijl ik dat live wel weer erg sterk vind.

Persoonlijk vind ik Unrest een stuk beter dan het meeste van KoC.
Hun gitaarwerk verveelt me vrij snel. Erlend zijn elektronica vind ik dan stukken interessanter.
Ook de rustige zang wordt hier geapprecieerd .
Perfecte muziek voor een rustige zondagnamiddag zeg maar.

Nieuwe single 'La Prima Estate' staat op Spotify. Heerlijk plaatje. Een vleugje gay, nogal zomers, ofwel perfect thema liedje voor de gay pride aankomend weekend