Na het goede maar tegelijkerdtijd niet helemaal geslaagde Kisou kwam Dir en grey met een nieuwe EP aanzetten. Deze zes lelijkerds zouden een keerpunt in de carrière van de band uit Osaka worden. Dir en grey klinkt hier harder dan ooit, vooral op Chlidren weten ze als een soort Japanse versie van Rage Against The Machine uit te pakken. De teksten bestaan weer uit agressief gescheld over politieke en maatschappelijke onderwerpen. Ook is de band zich na het uitbrengen van dit album langzaam maar zeker gaan distanciëren van de Visual kei scene.
Maar is het leuk om naar te luisteren? Ja! Oke, 秒「 」深 (Byou「」Shin) is een ramp, het klinkt nog veel slechter dan het origineel op Missa. Maar voor de rest is het erg vermakelijk.