Dir en grey - Macabre (2000)

Dir en grey begon bar slecht met de EP Missa, gelukkig was het eerste echte album 'Gauze' al een stuk beter. Hoge verwachtingen waren er nog voor de toen nog visual kei band. Iedereen die een beetje bekend is met het principe van Visual Kei weet dat dit album zo'n beetje niet kon mislukken, dat wist de band zelf ook heb ik het idee. Want de inhoud van Macabre is voor het Dir en grey van 2000 nog veel te gewaagd en zelfs te hoog gegrepen. Zoals aan de tracklist eigenlijk al te zien is heeft het quintet uit Osaka geprobeerd een prog-rock album te maken. Dit is helaas niet gelukt.

De eerste twee nummers van Macabre zijn typerend voor het hele album. Diety begint met een raar geluid dat klinkt als een gapende beer dat na een tijdje gemixt word met andere digitale geluiden, het klinkt vaag. Diep is het niet, je kan gewoon horen dat het nergens over gaat. Het is vreemd, meer niet. Op deze spookgeluiden volgt een saai riffje gevolgd door Kyo's nog altijd onprettig klinkende zang in een melodie die we allemaal wel kennnen van Brahm. Dit gaat doot tot het begint te vervelen en dan komt Myaku. Myaku is wat mij betreft het slechtste nummer dat Dir en grey ooit gemaakt heeft. Het heeft de structuur van Napalm Death en het vervelende nep-gothic tintje van Marlyn Manson, getverdemme!

Maar er zijn ook wel goede kanten Macabre hoor. Hydra en Macabre bijvoorbeeld, de enige twee nummers waarbij het concept wel goed uit de verf komt (nog steeds niet bijster indrukwekkend maar wel leuk om naar te luisteren). Rasetsukoku is ook wel grappig, geen mislukte prog-onzin maar gewoon lekker rammende schreeuwpunk. Zakuro is ook nog wel te doen maar voor de rest is het eigenlijk een saaie kluit modder.

Het idee van Macabre was leuk, je kan echt horen dat Dir en grey grote plannen met hun muziek had. Maar lukken wilde het nog niet echt.

Een hele tijd geleden heb ik van MDV de opdracht gekregen om hier een keer een recensie neer te zetten. Nadat ik het album gepindakaasd had, had ik erg veel moeite om hem af te luisteren en daarom heeft het dus zo lang geduurd voordat ik het album voldoende beluisterd heb om het goed te kunnen beoordelen.

Het album begint met Deity, een erg vreemd klinkend nummer met een intro met een zichzelf steeds herhalend stukje. Na ruim anderhalve minuut komt er een soort van normale muziek in, het begint naar mijn beperkte metal-kennis een beetje op stevige trash te lijken, met af en toe een noisy achtergrondgeluidje. Na enige tijd gaat deze riff echter al vervelen en met de slechte zang erbij is dit niet echt een prettige opener.
Myaku heeft een uiterst apart intro met een orgeltje en switch gelijk naar weer die metal kant. Ook hier is het riffje weer erg simpel en weer duurt het zo lang dat hij ook weer begint te vervelen. De zanger weet het jammer genoeg dan ook nog te presteren om nog slechter te zingen dan op het voorgaande nummer en ik kan me zonder de rest van het werk van Dir en Grey gehoord te hebben al bijna aansluiten bij MDV ("het slechtste nummer dat Dir en Grey ooit gemaakt heeft").

Ik kan natuurlijk op deze manier verder gaan en nummer voor nummer gaan bespreken, maar ik zal voor het grootste deel op dezelfde tekst uit gaan komen: saaie riffjes, ronduit afgrijselijke zang en af en toe een, meestal mislukt, experimentje. Lichtpuntjes zijn ook bijna niet te noemen, er is af en toe wel een leuk elementje in een nummer, zoals bijvoorbeeld in het licht symfonische middenstuk van het titelnummer, maar er wordt geen enkele keer een consistent redelijk niveau gehaald in een nummer.

Al met al kan deze plaat me nauwelijks bekoren. Je kan horen dat ze grote plannen hebben aan het grote scala aan afwisselingen, maar nergens komt dit uit de verf. Deze plaat heeft dan ook de twijfelachtige eer de laagste score te krijgen die ik tot nu toe uitgedeeld heb.

Ik kan je goed begrijpen Lukk0, ik heb er een eeuwigheid ongeveer hetzelfde over gedacht. Gelukkig is de band in gaan zien dat dit soort muziek nergens op slaat en heeft de zanger geleerd dat mongolenstemmetjes niet prettig zijn om naar te luisteren.