Ik kan me nog goed herinneren dat ik met mijn wazige kop op I Love Techno 2003 rondliep en ik hem voor het eerst heb horen draaien. Langzame, op loopjes gerichte techno, hij was echt 1 van de eerste dj's toentertijd die dat deed, voor die hele zgn. minimalhype.
Ik was reeds bekend met nummers als
Spastik en de befaamde
Minus Orange en toen heb ik op aanraden van een maatje deze cd aangeschaft, daar ik dat hele minimale stiekem interessanter vond dan de dansbaardere varianten, en ik heb hier geen seconde spijt van gehad!
Wat een geniale opbouw in de tracks, de samenhang, fucking zieke basslijnen (disconnect, wtf!); ik vond dit echt helemaal DE shit en vind het jammer dat veel mensen die 'meegingen' in die hele minimalhype vaak niet eens wisten/weten wie Plastikman was terwijl Richie hun favo artiest was/is. Later heb ik ook nog kennis mogen maken met de overige Plastikman albums en dan zie je inderdaad wel in dat dit toch wat minder vooruitstrevend is dan bijvoorbeeld een
Artifakts (wat overigens mijn favo Plastikman is), maar de 1e luisterbeurt van dit album zal me iig altijd bijblijven!
