Dit album bevat een verzameling lo-fi demo's en outtakes van het album 'The Letting Go'. Uit dit ruwe materiaal is uiteindelijk het album ontstaan.
De breekbare stemmen van Will en Dawn McCarthy (Faun Fables), begeleid door alleen wat gitaargetokkel, zorgt voor een intieme sfeer. Grappig is dat Will huilt als een wolf in the 'Signifying Wolf'.
Dat het niet zo`n vaart loopt, wil ik best geloven. Wat een gekweel zeg. Die man z`n microfoojn is denk ik stuk. En dan tokkelt ie wat op een gitaar en kweelt hij wat in die kapotte microfoon. Dan komt het ergste, er zit ergens nog een mevrouw in de keuken die dan ook mee begint te kweelen.
Misschien leuk voor de fans als bonus cd bij de echte uitgave. Maar als op zichzelf staande release is dit niks.
Wat een lage score! Ik vind dit een van de mooiste albums van Bonnie Prince Billy. Ik draai Wai Notes vaker dan The Letting Go - ik hou van de intiemer setting en het krakende geluid. Ik hou van de foutjes die maken alsof Will Oldham het in je huiskamer zingt.
Maar vooral ook heel mooi vind ik Dawn die wat veraf klinkt. Die eerste nummers zijn allemaal bloedtollend - je waant je in een Schots kasteel, buiten regent het en Dawn is een spook in een nabije kamer. Volgens mij moet je dit lusiteren in het donker, met niets anders om handen. Het is intieme muziek, eerlijk, kwetsbaar en zuiver.