Dit album zou vele jaren later heruitgebracht zijn geweest onder de naam
Unsung Hero - een recentelijk uitgebracht compilatie van deze heer draagt de naam
Monk's Man - vat dat nou de essentie samen? Nu is mijn echte vraag hoe iemand die zo lang onder Monk schitterde in de eerste plaats daadwerkelijk tot een vergeten held kan herleid worden? Eigenlijk is Rouse wat mij betreft, als je hem beoordeelt op basis van zijn legendarische prestaties met Monk, niets minder dan een
tenorsaxlegende (die zo in het rijtje naast Coltrane, Griffin en Rollins hoort, en niet alleen maar omdat zij ook bij Monk te horen waren).
Hier speelt Rouse erg voortreffelijk wat een erg solide album van een constant hoog niveau oplevert, maar eens je hem gehoord hebt bij Monk weet je dat hij nog zoveel meer in zijn mars had. De echte nobele onbekende op dit album is als je het mij vraagt pianist Billy Gardner; die heeft hier en daar een paar echt leuke momenten - neem nou die opening van 'Billy's Blues' of zijn fantastische solo op '(There Is) No Greater Love', als dit geen prille verliefdheid over een klavier is dan weet ik het ook niet meer.
Een zeer leuk album, maar de jazzgeschiedenisboeken ingaan als dé onbetwistbare tenor van Monk, daar zouden velen voor getekend hebben