Wat ik van dit wanproduct vind (ook
hier te lezen):
Sommige platen in de wereld van hiphop kunnen leiden tot teleurstelling, ongeloof of hoofdpijn. Anno 2008 is er op de markt een album verschenen dat leidt tot al deze aspecten. Something Sacred is niet alleen een van de meest verschrikkelijke albums van de afgelopen jaren, maar laat bovendien zien hoe erg een respectabele rapper kan zakken.
Chino XL is een man die al meer dan tien jaar in het vak zit en bekend staat om zijn punchlines. Zijn debuut Here To Save You All uit 1996 werd een klassieker, en ook het in 2001 verschenen I Told You So heeft volgens vele undergroundliefhebbers die status. Na het in 2006 verschenen Poison Pen liet Chino zien nog steeds een van de meest constante rappers te zijn uit de scène.
Halverwege vorig jaar werkt bekend dat de rapper begin 2008 opnieuw een plaat zou uitbrengen, ditmaal in samenwerking met rapper en producer Playalitical. Hoewel deze keuze van tevoren al voor lichte vraagtekenis zorgde, Playalitical produceerde immers als een geheel album voor Bone Thugs N Harmony-lid Bizzy Bone, had iedereen alsnog het volle vertrouwen in Chino. De man zal toch wel weten wat hij doet?
Something Sacred is een album dat faalt in elk opzicht. Het meest hinderlijke is de pijn die je krijgt aan de oren tijdens het beluisteren. De producties van Playalitical zijn over het algemeen zo verschrikkelijk geproduceerd dat je halverwege het album een aspirientje moet slikken tegen de hoofdpijn. Het klinkt totaal stijlloos en is het beste te omschrijven als commerciële rotzooi die deels probeert een undergroundgeluid na te doen. Daar komt bij dat de producer in kwestie als rapper even slecht is. Playalitical’s grove en schreeuwerige stem vormt samen met de producties en de verschrikkelijke refreinen, grotendeels ook door Playalitical, een grote bak herrie. Hieruit is dus al te concluderen dat Playalitical de heersende factor is van het album.
Het is daarom ook bijna zielig te noemen wanneer we Chino horen rappen. De man van de duistere underground-albums is nu opeens te horen op beats waar niemand enigszins vrolijk van kan worden. Je hoort nog wel dat de man het in zich heeft, maar met zulke beats en refreinen heeft het weinig nut meer. Ook komen er geen briljante punchlines meer uit de mond van Chino, waardoor ook hij oninteressant is op deze plaat.
Als je blij bent dat de luisterbeurt bijna over is en denkt dat het niet erger kan, wordt het dat wel. Het absolute dieptepunt van Something Sacred is een solonummer van Chino genaamd Be With You (samen met Bizzy Bone). Deze track is zo ongelofelijk slecht en simpel dat de tranen je in de ogen springen vanaf de eerste seconde. De productie klinkt zo goedkoop en amateuristisch dat je bijna niet kan geloven dat dit op een professioneel album staat. Een beat als deze verwacht je normaal op een derderangs Dirty South-album, maar het is toch echt een productie gemaakt voor Chino XL. Zijn echte fans kunnen waarschijnlijk pas maanden na het horen van het nummer beseffen dat het afkomstig is van de rapper die door het leven ging als pure vakman.
Uiteindelijk valt te concluderen dat Something Sacred feitelijk een album van Playalitical is waar Chino een vaste gastrapper is. Vergelijk het, niet in kwaliteit natuurlijk, met Ghostface Killah op Raekwon’s album Only Build For Cuban Linx, waar Ghostface vaste gastartiest is. Het doet er allemaal weinig meer toe, want één ding staat vast: met Something Sacred heeft de prijs voor de slechtste plaat van 2008 in ieder geval al een potentiële kanshebber.