The Tragically Hip - Phantom Power (1998)

Destijds een beetje stiefmoederlijk behandeld, dit album.

Toch - toch: prachtig zompig geluid & puike nummers ("Poets", "Thompson Girl", ...) aanwezig op deze cd (Steve Berlin van Los Lobos heeft 'em geproduced als ik het goed voorheb).

En die abstracties in de teksten van Gordon Downie zoals altijd

Zéér degelijk pop/rock-album, zonder al te veel pretentie, zoals er helaas te weinig worden gemaakt.

"Don't tell me what the poets are doing/ don't tell me that they're talking though/ don't tell me that they're anti-social/ some of them are not anti-social enough"

Weerom schitterende teksten en stuk voor stuk knappe liedjes!!!!

Sluit me verder aan bij Zachary & Tompie!

Dit is toch wel een van de beste Hip albums, ben begonnen bij de latere albums en ben daarna pas naar de vroege albums gaan luisteren. Maar de wijzertjes van dit album slaan toch wel ver uit bij mij! En natuurlijk een prachtige song als Bobcaygeon, een van de beste hipsongs (na oa Nautical Disaster).

Wat mij betreft de beste van The Hip, qua sfeer, opbouw en samenhang onovertroffen.

fantastische plaat zoals altijd bij de hip , ik vind thompson girl geniaal , het blijft in mijn kop spoken

En ze flikken het weer!!!12 steengoede songs ,misschien iets toegankelijker voor een wat groter publiek,maar altijd spannend en drijvend op het in dienst spelen van het liedje.Geen oeverloos gesoleer,geen pretenties.Gewoon spelen en mensen betoveren met wonderschone songs.

Gezien de bovenstaande berichten ben ik dom geweest. Ik zag het album liggen voor 3 euro en liet het liggen.
Tot nu toe ken ik Road apples, Trouble at the henhouse en hun mooiste Day for night. Qua smaak kan ik wel een beetje afgaan op wat beater1256 en C-moon melden. Bedankt.

Weinig groepen die zo een constante score krijgen hier op MuMe.

Het doet me zeer plezier dat deze plaat gemiddelde de hoogste score krijgt, want is ook mijn favoriet. Oerdegelijke poprock. Onversneden. Tijdloos

The Hip is een constante band, in positief opzicht, ze maken vrijwel uitsluitend goede platen. Dit is er ook zo één, die minstens 4.5 sterren verdient. Alleen die opener al, één van mijn persoonlijke favorieten. Alle albums die deze groep in de jaren '90 afleverde, verdienen alle lof.

Best geproduceerde Hipplaat, al blijft Fully de klassieker.