menu

Bill Evans - Alone (Again) (1976)

mijn stem
3,75 (6)
6 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: Verve

  1. The Touch of Your Lips (7:08)
  2. In Your Own Sweet Way (9:00)
  3. Make Someone Happy (7:14)
  4. What Kind of Fool Am I (6:09)
  5. People (13:42)
  6. All of You * (4:59)
  7. Since We Met * (3:41)
  8. Medley: But Not for Me, Isn't It Romantic, the Opener * (5:11)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 43:13 (57:04)
zoeken in:
Dardan
Dat "Och, wat ben je toch veranderd doorheen de jaren"-sentiment lijkt je voornamelijk te overvallen op de meest onverwachte momenten. Opeens zie je een oudere foto van jezelf terug waardoor het torenhoge cliché dat niets voor eeuwig is op een bevreemdende manier wel erg duidelijk herbevestigd wordt.

"Bill, is that you?" - "Yes, why?" - "No, nothing."

Zo'n 13 jaar geleden beluisterde ik voor het eerst The Solo Sessions - deze opname scheelt 12 jaar van die sessies. Ergens doorheen die tijd lijkt het alsof we allebei besloten dat dezelfde soort baard ons misschien beter staat. Je zou het een vorm van vooruitgang kunnen noemen

Die albumcover zegt eigenlijk genoeg - dat baardje, die andere bril, en jawel: hij lijkt zelfs naar je te glimlachen deze keer, weliswaar een tikkeltje nerveus maar hoe kan het ook anders... - minder schuchterheid, afstandelijkere fragiliteit; waar is die "crystals or sparkling water" zoals Miles Davis het beschreef gebleven? Waar je op Alone nog enigzins gelijkenissen kan opmerken met de speelstijl uit zijn hoogtijdagen, horen we hier een heel andere Bill Evans aan het werk. Het zijn geen bewust gekozen revolutionaire wijzigingen maar logische veranderingen die zich in de loop der tijd voordoen. Zo had ook mijn bericht er vanzelfsprekend anders uitgezien had ik dit destijds beluisterd. Het is goed dat ik, ondanks mijn toenmalig enthousiasme, wat moois voor later heb bewaard. Weliswaar onbedoeld, maar dat maakt het er niet minder mooi op natuurlijk.

What Kind of Fool Am I - het is een vraag die je jezelf blijft stellen van tijd tot tijd. Die triestige kijk op het verleden lijkt een plaatst te zijn gegeven, dat onvervuld verlangen gerelativeerd. The Touch of Your Lips en In Your Sentimental Way zijn geen dromerige liefdesoverpeinzingen meer, maar eerder direct gericht naar je nieuwe geliefde die verliefd meeluistert. Make Someone Happy lijkt dan weer iets weg te hebben van een universele boodschap van naastenliefde.

Allemaal zo on-Evans op het eerste gehoor. Enkel op People komt het introverte karakter wat sterker terug naar boven. Je kent dat gevoel wel - je probeert het, maar de extravert is nu eenmaal uit ander hout gesneden.

Tot zover mijn pseudo-ontwikkelingspsychologische analyse. Één constante is er gelukkig wél overgebleven: het blijft bijzonder repeatknop-vriendelijke muziek

Gast
geplaatst: vandaag om 14:54 uur

geplaatst: vandaag om 14:54 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.