The Gaslight Anthem - Sink Or Swim (2007)

Ik heb nu net het eerste en het laatste nummer beluisterd en die klinken echt fantastisch! In tegenstelling tot hun meest recente album hoor ik hier wel meteen de Springsteen-invloed; de stem doet erg denken aan Springsteen van eind jaren '70. Super!

Naar aanleiding van hun geweldige plaat The '59 Sound, deze ook maar besteld

echt een meesterwerk, niet normaal.

dit is er 1 waar ik heel blij mee ben, ontdekt hier op mm.
absoluut alleen maar topnummers op dit album.
punkrock op z'n best.

nu alleen nog maar op zoek naar de opvolger -the 59 sound-.

goed plaatje...word hier lekker druk van.

Klinkt lekker, maar het is natuurlijk wel meer van hetzelfde. Soms is dat echter helemaal niet erg..

Hij zit er nu in de voor de eerste speelbeurt! Na het optreden op pinkpop en na het honderd keer luisteren van het 2de album, moet ik deze ook toch eens gehoort hebben!

Voor de mensen die dit goed vinden, check ook hun EP 'senor and the queen'.

Echt geniale EP, niet te geloven gewoon.

Wat een GINIAAL album!
De teksten, meliodieën, alles klopt aan deze CD!

Ik hoop echt dat ze deze lijn door zetten en dat we nog veel van ze gaan horen, een bandje naar me hart!

Dit album is eigenlijk toch eens geweldig! Ik vind deze nog iets sterker dan de opvolger. Er staat gewoon geen enkel nummer op wat ik skip, stevige nummers maar ook rustige nummers, heerlijk.

Ik ga dit album snel aanschaffen, voor o.a. in de auto. Ik denk dat ik dan op moet passen voor de flitspalen.

Geweldig. Heb hem na enige tijd weer opgezet, en ik het is echt een meesterwerk. Ik durf zelfs te zeggen dat in The Gaslight Anthem beter vindt dan Bruce Springsteen. Wat een gigantische dosis magie en emotie zit er verwerkt in sommige nummers; ongevenaard als je het mij vraagt.

We always love the sad sad songs.

pfff wat een energie komt er van af zeg!!! We're Getting a Divorce. You Keep the Diner, blijft ook zo lekker in je kop zitten.

Dit eerste album van The Gaslight Anthem geeft uitstekend weer waar deze jongens toe in staat zijn. Perfect opgebouwde punk-rock nummers worden afgewisseld met rustige en zelfs reflectieve nummers. Naast het heerlijke tempo waarmee een aantal nummers gespeeld worden, valt het vooral op dat het eigenlijk vrij warme nummers zijn, waarbij met enige vorm van weemoed wordt gekeken naar het verleden. Van standaard schrijfwerk is hier dan absoluut geen sprake.

Het absolute hoogtepunt wordt voor mij gevormd door We Came to Dance. Met name die laatste minuut is fabelachtig. 1930 is een nummer met een hoger tempo, en vormt mijn tweede favoriete nummer van het album. Ook nummers als Wooderson, Angry Johnny and the Radio zijn uitstekende nummers. Binnen het album last The Gaslight Anthem tweemaal een succesvolle adempauze in met de nummers The Navesink Banks en Red at Night.

Enige zwakke nummers zijn wat mij betreft I'da Called You Woody, Joe en met name We're Getting a Divorce. You Keep the Diner. Deze zijn helaas iets te eentonig, maar gelukkig heeft de rest van het album allang bewezen dat dit een uitstekend begin van een oeuvre dat hopelijk nog meer parels als dit album zal opleveren.