Jellyfish - Bellybutton (1990)

Op een dag in 1990 luisterde ik naar de radio en opeens kwam er een liedje voorbij dat m'n oren deed spitsen. Ik schoof dichter en dichter naar de boxen toe om aan het einde maar vooral niet te missen wat de titel van dit verdomd aanstekelijke nummer was en natuurlijk ook de naam van de uitvoerenden. Het bleek te gaan om het liedje 'All I want is Everything' van een bandje dat luisterde naar de ietwat eigenaardige naam Jellyfish. Vervolgens verliepen er nog enige maanden totdat ik besloot dat ik de cd waarvan het nummer afkomstig was maar 's moest gaan beluisteren. Ik wist niet wat ik hoorde... het leek haast een 'Greatest Hits'-album, het ene catchy nummer volgde het andere op alsof het allemaal de normaalste zaak van de wereld was. Ook kwam er op MTV met enige regelmaat een clip van het nummer 'The King is half undressed' langs, dat moest dus wel een hit gaan worden... Er gebeurde echter niets. Aan de kwaliteit van de liedjes kon het niet liggen, die was zonder uitzondering zeer hoog, met verrassend sterke teksten ook! Ik denk dat de verklaring ligt in het wat zuurstokkerige imago van de band - de hoesfoto zegt al genoeg - waardoor ze niet echt serieus genomen werden. Bovendien was de seventies retro-stijl waar ze zich van bedienden op dat moment (nog) niet in zwang. Doodzonde allemaal, want als je 't album nu hoort blijkt 't nog altijd even fris en energiek te klinken als toen. En als ik één cd zou moeten bedenken waar ik vrolijk word, dan is 't deze wel. Beslist eens gaan luisteren dus, en als je toch bezig bent moet je ook hun tweede - en laatste - album eens horen, die is al even fantastisch!

Heb een vergelijkbare ervaring en deze plaat is in de zomer van 91 eigenlijk m'n cd-speler niet meer uitgegaan. Alle tien de nummers zijn aanstekelijk en de teksten grappige verhaaltjes, maar de plaat geeft niet direct z'n geheimen prijs....om er maar eens een zijig cliché tegenaan te gooien.
Wat mij betreft is dit perfecte pop. En wat George Harrison ook, want volgens mij heeft hij ze nog gecharterd voor het een en ander.
Helaas hield de band er na twee platen mee op. Heb nog wat individuele leden geprobeerd te volgen, maar dat was toch beduidend minder. (Jason Falkner, Imperial Drag)
Misschien is het ook wel mooi zo; er blijft voor mij rondom deze band toch iets mystieks hangen, hetgeen mede zal zijn ingegeven doordat deze plaat in het begin van m'n studententijd uitkwam......misschien moet ie m'n top 10 maar eens in.

Erg leuke cd van een band waarvan het leek dat ze het zouden maken (zoals axel33 reeds zei, zie maar naar het uitstekende The King is Half-undressed dat erg regelmatig te zien was op MTV), maar het werd dus blijkbaar erg weinig.
Deze muziek klinkt vandaag nog altijd fris als toen.

Ontzettend gaaf bandje die ik maar wat graag live had willen zien:

http://www.youtube.com/watch?v=cruAM4bR7-8

Ooit een staande drummer annex leadzanger aan het werk gezien?
En hoor eens hoe loepzuiver dat vocale middenstuk is !!!!

Deze fantastische plaat had de pech gehad om precies in het grunge tijdperk te worden uitgebracht. De jeugd van toen had blijkbaar meer met de zwaardere thema's die ze daar hoorde dan met de prachtige en lichtere liedjes die Jellyfish maakte.
Ikzelf kon (en kan nog steeds) van beide genieten en dat doe ik dan ook vollop van Bellybutton.
Een werkelijk prachtige plaat met geen één nummer dan matig (of zelfs slecht) is, maar 10 pareltjes die hun glans na 20 jaar nog niet hebben verloren.

Een meesterwerk!
5*

Inderdaad een geweldig "buitenbeentje" deze plaat (en z'n opvolger). Is bij mij begonnen met het vinyl singeltje van That is why, in de opruimbak op de toonbank van een plaatselijke platenzaak. Puur gekocht op de hoes met veelkleurig geklede mannen in broeken met wijde pijpen, hoeden en zo'n snoepjesketting als krans om de foto. Bleek nog een super groovy nummer op dat vinyl te staan ook! De b-kant was als ik het goed heb "Calling Sarah", niet zo overdonderend als de a-kant, maar zeker een mooi liedje. Iets later de cd-single ook gekocht voor weinig waar ook nog de uitblinker "The man I used to be" op stond.

En toen wilde ik de cd, maar ja die stond niet in de bakken. Ik ging toen al regelmatig naar Utrecht (want kersvers geintroduceerde OV-jaarkaart!) om veelvuldig rond te snuffelen in de 2ehands bakken aldaar, met als favoriet de kelder van De Grammofoonwinkel aan de oude gracht (komt minstens de helft van al m'n platen en cd's vandaan) en altijd even bij de J hopen op die ene cd van Jellyfish. En op een goede dag: Hoppa! En wat een plaat! Heerlijke muziek. Prachtig uitevoerd! Enige teleurstelling was dat alle 3 de songs van de cd-single ook op de cd stonden. Dat betekende slechts 7 nieuwe songs..

toch een vergeten klassieker dit. alle nummers zijn heerlijk poppy. That is why heb ik onlangs ook nog op vinyl singletje gekocht met calling sarah als b-kant . geweldig. favorieten noemen hier is haast onmogelijk maar toch : that is why, baby's coming back, i wanna stay home en the king is half-undressed zijn allen echt geniale popsongs. De band hiervoor heette The three o clock en had ook en aantal leuke liedjes.

Jason Faulkner van deze band heeft ook nog een bijdrage geleverd aan het geniale "in another life" van Anne soldaat

Er zijn in mijn omgeving maar weinig mensen die deze band kennen. Dat is onterecht. Staat vol met prachtige Beatles-like nummers. Mijn favoriet: ‘I Wanna Stay Home’!

Deze band is damaals totaal aan mij voorbij gegaan. Met de DeLuxe RIs van hun beide reguliere platen kom je ze opeens overal tegen in de muziekpers. Omdat ik net volop in een pop-periode zit, ging ik maar eens op JijPijp kijken en de eerste kennismaking viel niet tegen. Heb beiden dus maar eens 2e hands in laten vliegen en ook in de breedte kan ik er wel vrolijk van worden.

De eerste "in het oor springers" zoals The King Is Half Undressed en Now She Knows She's Wrong bleven gelijk al onweerstaanbaar in de kop plakken, Calling Sarah volgde ze op de voet en de rest van de songs gaat er ook wel komen denk ik zo. Kortom er zit nog groei in .........

Jellyfish zat nog voor het grunge tijdperk in tegenstelling van wat bij een andere user eerder is gemeld. Punt blijft wel dat de plaat is ondergesneeuwd en dat had gezien het gebodene een beter lot verdiend. De VPRO gaf de plaat op de woensdagmiddag bij de Moordlijst de nodige aandacht en daar bleef het bij. De VARA en Veronica, waar veel naar werd geluisterd en daardoor veel invloed hadden, pakten het niet over. Dat komt misschien ook omdat de VPRO alleen "The king is half undressed" van deze plaat draaiden en er staan veel betere nummers op dan deze. Hier viel de VPRO toch een beetje door de mand omdat zij beloofden juist ook andere tracks van het album te draaien toen men met de Moordlijst aanving.

Echt heerlijke muziek om naar te luisteren. Er zit van alles in, een beetje Beatles, crowded house en Klaatu. Maar het klinkt vooral vrolijk, energiek en heerlijk melodieus. Echt een aanrader!