Ooit eens te leen gehad van NeefIdde; heerlijk.
Het begint al bij het groovende Hurry Up ..., als ik goed tel is het in zessen en dat is al winst. Unisono thema met gitaar en licht scheurend orgel ondersteund door funky drums. Vervolgens houdt de gitaar het thema vast en gaat de orgel wat lager zitten voordat de gitaar kort los gaat om weer terug te gaan naar thema. Daarna mag de orgel los. Het meeste verhaal komt van de heerlijke jazz-gitaar.
De tieteltrek Doin' Something is wat meer rechtoe-rechtaan, iets meer een bluesy feel, thema's en 'coupletten' wisselen snel af; pakkend bruggetje. Door de toegevoegde blazers blijft het interessant, zeker met soloverhaal van FredW. Na die solo volgt nog een thema en brug en dan lijkt het geheel een tandje sneller en pakkender opbouwend gespeeld te worden.
Evidence is een uptempe maar klein ( en kort ) liedje, met het trio, lekkere funky drums en een mooi en kundig soloverhaal van guitar (tussen jazz-guitar zoals Wes Montgomery of meer nog Benson George en een rechttoe electrische gitaar). Netjes einde.
One in Seven , oftewel in zevenen; pluspunt. Orgel en gitaar spelen een unisono basintro met na 2 maten heerlijk funky drums (tel maar mee), wat daarna hoger en melodischer herhaald wordt en uitgebouwd naar een snel vraag-antwoordje tussen orgel(-gitaar?) en gitaar-orgel dat eindigt met een pauzebreak. Deze opbouw wordt vervolgens herhaald en uitgebouwd naar eerst een verhaal door orgel en daarna een iets inventiever gitaarverhaal. Strak einde.
Bridge to 'Bama heeft weer zo'n heerlijke bassig unisono loopjes gitaar-orgel met extra de saxofoon. Pakkend thema en funky bruggetje. Een echte jazzy tenorsaxsolo en dan zo waar een onverwachte pianosolo. Na een minuut of 6 is de sax weg en wordt op alle instrumenten echo/geluidseffect gezet waarna ze in 1x keer strak het laatste thema spelen.
Op Cannonball doen de blazers weer mede, uptempo waarmee het op Doin' Something lijkt.
Shaheed ( van Tribe Called Quest ) is weer funkier en soms zelfs even hippier-hop, pakkend thema orgelbasloopje en met rusts naar bruggetje, aangenaam verhaal van jazz-guitar. Heerlijk hip-hop einde.
Romantic heeft een strak intro, met piano, waarna ineens een dame meezingt, wel stoer en soulvol. Maar daarmee krijgt dit nummer wel een andere 'feel', verder relaxt.
Het uptempo Solid heeft weer een pakkend intro, met strakke drums en orgel naar even strak thema. De gitaar iets meer electrische dan jazz. Veel ruimte voor korte orgelzinnetjes.
Op Roll the Tape doen de blazers weer mee, maar dit nummer is interessanter dan Doin' Something en Cannonball. Het groovt lekker na de tel en de blazers vertellen hun lekkere verhalen met echo-effecten. Afbouwend wordt het thema in allerlei varianten gespeeld.
Joe Sample lijkt te beginnen met een sample van een jaren 50 jazztrio orgel-gitaar-drums, cymbal-en-rimshot en terwijl het thema doorgespeeld wordt maar dan met een funkier beat is de 'sample' voorbij. Gitaar blokt nog een paar maten door. Na minder dan 3 minuten begint de hidden track: niet onverwacht aannemelijke jazzpianosolo.
Al met al een dikke 3.8 -> 4!