Inderdaad een topplaat, waar heel erg weinig op af te dingen is. Het enige dat me tegenstaat is dat er voor één uur en drie kwartier aan muziek beluisterd moet worden. Bijzonder aan Blomljud is dat het de gehele speelduur weet te boeien (welke band weet nu één uur en drie kwartier te boeien? Dat is vrij uniek), maar dan nog is dit gewoon veel te lang. Wat mij betreft had Moon Safari beter twee albums kunnen uitbrengen van zo'n 50 minuten. Dan had ik twee keer vijf sterren mogen uitdelen.
Wanneer de samenzang van In Constant Bloom begint waan ik me al in hogere sferen. Geen band die ik ken weet meerstemmige vocalen zo effectief, emotioneel en pakkend in te zetten als Moon Safari. Favorieten aanwijzen op een dergelijk consistente plaat als deze heeft wat mij betreft vrij weinig zin, maar als ik er dan toch eentje uit zou moeten pikken zou dat Methuselah's Children zijn. Het nummer is ontzettend verhalend en voelt zeer pastoraal, nostalgisch, warm en knus aan, om maar wat kernwoorden neer te pennen.
Methuselah's Children en Blomljud in het algemeen zit(ten) vol met dit soort composities waar deze kernwoorden op van toepassing zijn. Moon Safari musiceert hier op een wijze zoals Genesis dat in de jaren '70 ook kon (de hierboven genoemden kernwoorden kun je naar mijns inzien zo kopiëren en plakken bij een Genesis album), maar dan wel met een eigen 'Moon Safari-twist'. En dat is één van de grootste complimenten die je een progrock band kunt geven als je het mij vraagt...
Dit is kortom een pareltje, dat staat buiten kijf. Maar een plaat van een uur en drie kwartier is wat mij betreft teveel van het goede, hoe goed de muziek ook is die erop staat en hoe goed de band ook is die de plaat uitbrengt. Dat is dan ook wat mij ervan weerhoudt de volledige score te geven, maar dat neemt niet weg dat 4.5* nog steeds een heel aardige score is voor een weergaloos album.