Paul Simon - Still Crazy After All These Years (1975)

Staan een aantal hele goeie nummers op.
De eerste 2 tracks zijn beiden absolute Simon-favorieten van me.

Mijn favoriet op dit album is toch wel 50 Ways To Leave Your Lover, vooral door het mooie drumpartijtje van Steve Gadd, die ook op enkele Steely Dan-albums drumde.

Mijn Paul Simonfavoriet ! Veel jeugdsentiment komt hierbij kijken natuurlijk.
Prachtplaat zonder dieptepunten, schitterende songs;
Kocht onlangs een Japanse persing van dit album, met "originele hoes", dus elpeehoes maar dan op cd-formaat, met tekstvel en al !
Supergeluid die Japanse persingen.
Voor sommige albums heb ik zo'n duurdere versie in huis gehaald, heb dat er voor over.
Mijn score : 4.5

toch wel een mlijlplaat voor mij

is vast ' iets' uit mijn jeugd:)

Halverwege de jaren '70 werden er heel wat prachtige albums uitgebracht en deze van Paul Simon, een rustig album met licht jazzy arrangementen bij sommige nummers, behoort daar ongetwijfeld bij.
Er staan uitsluitend goede tot uitstekende songs, "50 Ways to Leave Your Lover" vind ik de beste daaruit.
Het overigens haast even fraaie "My Little Town" werd samen met Art Garfunkel gezongen. Was dit nummer afkomstig uit de Simon & Garfunkel-periode of werd dat later opgenomen?

'50 ways to leave your lover ' vind ik evenals Luc , het beste nummer van de plaat. Het titelnummer is eveneens zeer sterk. ' My little town ' vind ik daarentegen minder. Het is mij net iets te lief en te braaf.
Het nummer is bij mijn weten speciaal voor dit album opgenomen.
Ik kan mij herinneren dat er toen veel reclame voor werd gemaakt , want de heren waren immers-al was het maar voor even- weer bijelkaar. Het nummer is overigens ook als single verschenen.
'Still crazy after all these years' , blijft een hoogtepunt in het oeuvre van Paul Simon.

Deze vind ik ook heel goed, maar 'Rhymin'' vind ik net een tandje beter. 'Little town' staat ook op Art Garfunkel's 'Breakaway uit hetzelfde jaar. Track 4 is hier mijn grootste favoriet.

Je eigen oude alter ego even gaan quoten, ha!
Voilà, zo moet ik het geen twee keer formuleren, en de prima plaat staat nogmaals in de updates, daarvoor doen we het!

Dat zijn de enige twee die ik ken van dit album, en ik hoor ze beiden niet zo graag. 'My Little Town' gaat wel, maar van een Simon & Garfunkel nummer verwacht ik toch meer. Het titelnummer vind ik een beetje zwijmelend....

Maar gezien het aardige gemiddelde moet ik toch ook de rest van de plaat nog eens beluisteren.

Inmiddels ken ik de plaat wel volledig. Ik blijf bij wat ik eerder zei over die twee nummers, maar daarna stijgt het niveau gelukkig wel. 'I Do it For Your Love' en '50 Ways to Leave Your Lover' zijn prima nummers, en 'Gone at Last' en 'Silent Eyes' vind ik ook heel behoorlijk.

Een nummer als 'Some Folks' Lives Roll Easy' (die strijkertjes ) hoeft echter niet zo van mij.

Toch vreemd dat ik Simon & Garfunkel zoveel hoger heb zitten dan beide heren afzonderlijk.

Net deze plaat in een kringloopwinkel gekocht. (Altijd op pad om pareltjes te scoren!!!)
De plaat zag er nog als nieuw uit en maar 80 eurocent uitgegeven.
Kijk, dat vind ik nog eens boffen, want het album is van hoog muzikaal niveau.
Het is echt een luisterplaat en daar bedoel ik mee, dat je daar echt even de tijd voor moet nemen om rustig te luisteren met het tekstvel erbij. Als achtergrondmuziek vind ik deze plaat minder geschikt.

De eerste studio plaat van hem die ik in mijn bezit heb. Ik ken van Paul Simon alleen maar zijn live platen en die vond ik beiden erg goed.

gewoon een prachtige soloplaat vol mooie nummers , vlotte teksten en mooi gebracht wat moet je meer hebben ???

Paul Simon wekt bij mij nou op geen enkele manier de indruk dat hij ooit "crazy" is geweest of zal worden. Hij lijkt me, ook op deze plaat, een beheerste, vakkundige muzikant die zijn emoties onder controle heeft en netjes binnen de lijntjes kleurt. Lekkere muziek, die mij stoort noch aangrijpt. Wel een heel mooi rijtje muzikanten is op Simon's uitnodiging ingegaan: Michael Brecker (die het dus ook kan in 23 seconden: een aangrijpende solo neerzetten), Dave Sanborn, Toots Thielemans, Steve Gadd, Phil Woods, die allemaal doen wat ze kunnen. En toch blijft het door de vlakke benadering van meneer Simon een wat fletse plaat. Een goede, fletse plaat, zullen we het daarop houden?

Heerlijk album van Paul Simon. De vaak wat jazzy nummers klinken erg fris! Luister maar eens naar Have A Good Time, 50 Ways To Leave Your Lover en I Do It For Your Love.
Ook staat de afscheidssingle My Little Town (uitgebracht onder Simon & Garfunkel) op dit album. Dit liedje is altijd een favoriet van me geweest, dit nummer had nog wel een paar minuten door mogen gaan....Luister ook eens naar Gone At Last, een duet met de fantastische zangeres Phoebe Snow!
En hij krijgt ook nog eens hulp van erg goede muzikanten zoals saxofonist David Sanborn, drummer Steve Gadd en zangeres Valerie Simpson.

3,5*

Vergeet hier vooral niet aandacht te schenken aan:
I Do it for your Love.

Voor de rest kan ik beamen dat dit alweer een ijzersterk album is van Paul Simon.

Een van z'n beste!

Heerlijk relaxte plaat van Simon .Ik heb zijn oeuvre nog niet compleet ,maar ik schiet een eind op.
Het lome sfeertje wat over de plaat hangt associeer ik met een hele warme dag .Fijne niks aan de hand muziek met scherpe intelligente teksten. Favorieten zijn het titelnummer en 50 Ways To Leave Your Lover met die heerlijke shuffle van Steve Gadd. 4 sterren

Meegekregen in een grote zak met LP's. Totaal geen liefhebber van zijn werk met Garfunkel (saaaaaai) maar Graceland vind ik wel erg fijn. Ook zijn albums daarna kon ik wel goed hebben. Dus deze kreeg ook een kans.

Het is sowieso (voor mij) minder saai dan met zijn partner, maar deze neight daar toch helaas wel naar. 50 ways to leave your lover is voor mij het enige nummer waar ik echt blij van wordt.
Deze gaat dus geen extra draairondes krijgen, want gewoon niet mijn kopje thee.

Prima album met favo my little town, mooie tijd

My little town…ja, ik was bijna vergeten dat die hier ook op stond. Het was natuurlijk de allerlaatste single van Simon & Garfunkel als duo, maar hij vond een plekje op dit album. En ook op een album van Art Garfunkel, als ik me niet vergis.

Ik vind het een mooi nummer, maar eigenlijk valt het hier een beetje uit de toon. Het is volgens mij opgenomen met een andere groep muzikanten. De overige nummers worden gespeeld door de jazzcats die Paul Simon rond deze tijd als zijn vaste begeleidingsband aanstelde. En dat hoor je: de jazz-invloeden zijn niet van de lucht.

Aanvankelijk viel deze plaat me bij eerste beluistering een beetje tegen. Ik kende de titelsong al, en natuurlijk ook My little town en 50 ways to leave your lover. Op basis daarvan had ik een wat minder gezapig plaatje verwacht. Want ik kan me best voorstellen dat sommige mensen dit saai zullen vinden. Er staan relatief veel softe en trage nummers op, die inderdaad de sfeer van een lome hete zomerdag oproepen. Maar bij nadere beluistering hoor je dat er instrumentaal wel op een hoog niveau wordt gemusiceerd, en sommige nummers zijn ook gewoon fraaie miniatuurtjes.

Tekstueel is het ook sterk, helemaal zoals je van Simon mag verwachten. Met name Have a good time, You’re kind en I do it for your love springen er bij aandachtige nadere beluistering uit. Naast de nummers die ik al kende natuurlijk, want dat blijven toch de hoogtepunten van deze plaat.

Ik heb zelf alleen de originele lp en ook de CD (op het Warner Brothers-label, want in de tijd van de eerste CD-uitgaven stond Paul Simon daar onder contract, hij ging later weer terug naar Columbia/Sony). Die hebben allebei de tien oorspronkelijke tracks. Maar ik zie dat bij de bonustracks een demo van het nummer Slip slidin’ away staat. Ik ken dat van de latere verzamel-LP Greatest hits etc. Ik heb me nooit gerealiseerd dat het uit deze periode stamde, al past het er qua stijl wel bij. Maar als hij het zou hebben ingeruild voor bijvoorbeeld My little town was het misschien wel een heel sloom plaatje geworden. Het was in 1977 nog een - overigens weinig succesvolle - single.

Simon & Garfunkel In Central Park heb ik al wel talloze keren gedraaid. Van Paul Simon heb ik enkel "Graceland " op cd en dat is wel een prime plaatje. Deze zag ik in de rekken liggen en staat nu te draaien. Een lazy plaatje dat me haast de donkere mistige dagen doet vergeten ...