Toen een vriend me deze cd uitleende, zei hij erbij: "Niet echt de moeite - 't is eigenlijk koffietafelmuziek".
Wel, klaarblijkelijk ben ik dus een koffietafel-fan
Hier vind ik dus kristalheldere popsongs bij de vleet (
Trigger Happy ,
Didn't Know You Cared , enz ...).
Met andere woorden: muzikaal snoepgoed met soms een toefje bittere teksten.
Zo - het is dus geen spectaculaire muziek - en dan??? Ik heb niet echt behoefte aan een gitarist die de ene achter de andere complexe gitaarriedel uit zijn jammerplank schudt, en daarbij een omelet bakt én een vruchtensapje perst.
Noch heb ik een behoefte aan een toetsenist die het complete Bach-oeuvre kent als het treinboekje.
Stel mij bloot aan anderhalve uur Emile Ratelband, laat mij een middag Marco Borsato aanhoren én nog steeds zal ik dit een puik plaatje vinden
