Iedere keer ben ik weer verrast wat er te vinden is op Music Meter. Tetes Raides had ik absoluut niet verwacht. Aangezien Frankrijk mijn 2e vaderland is ken ik redelijk wat muziek uit dit land. Bijzonder leuk vind ik dan om wat alternatieve groepen te beluisteren, waaronder deze groep. Net zoals groepen als Mano Negra en the Negresses Vertes komt de band uit de achterbuurten van Parijs, smeltkroes van vele culturen. De band begon als een soort zeer linkse punk band in de jaren 80. Zwarte humor, links georiënteerd, tegen fascisme, rascisme, Front National. De muziek veranderde na het derde album toen klassiek geschoolde celliste Anne-Gaëlle haar intrede deed in de groep. Dat is goed te horen op dit album (het 6e) van deze groep. Het punk folk achtige geluid is getransformeerd naar folk-rock, world en chanson achtige muziek. Natuurlijk blijven er rauwe randjes bestaan, maar over het algemeen prima te beluisteren. Je hoort Jacques Brel en George Brassens erin terug, muzikaal maar ook tekstueel, maar ook les Negresses Vertes. Tetes Raides is meer chanson gerelateerd dan deze laatste groep door de rol van accordeon en bas.
Het was de eerste plaat van deze groep die de Franse hitlijst wist binnen te dringen en bleef steken op een verdienstelijke 18e plaats. Daarmee één van de best verkopende en gewaardeerde platen van deze groep. Wat ik ook nog wil noemen is het art work van deze groep. Zeer duidelijke stijl, ware kunstwerkjes en zeer herkenbaar. Dat past ook wel in de wat anarchistische hoek waaruit deze groep kwam begin jaren 80.
Later werd de muziek weer wat experimenteler, het is daardoor lastig om zo maar iets aan te schaffen van de groep. Het is een zeer gewaardeerde band in (links) Frankrijk en een echte festivaltijger.