menu

Moving Mountains - Pneuma (2007)

mijn stem
3,50 (10)
10 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Deep Elm

  1. Aphelion (2:29)
  2. Cover the Roots: Lower the Stems (5:03)
  3. Alastika (5:17)
  4. Fourth (1:22)
  5. 8105 (8:31)
  6. Bottom Feeder (2:23)
  7. Sol Solis (4:15)
  8. Grow On, Grow Up, Grow Out (6:25)
  9. The Earth and the Sun (3:54)
  10. Ode We Will Bury Ourselves (7:54)
totale tijdsduur: 47:33
zoeken in:
Ram6
Wat een geweldig album is dit! Absoluut de beste plaat uit 2007. Luister het gehele album: http://pneuma.muxtape.com/
In mei komt de nieuwe EP Foreward.

avatar van Joy4ever
3,5
Beste plaat van 2007 gaat me wat ver maar dit is wel een erg lekker album. Zit goed in elkaar.

avatar van otnemem
4,5
Toch wel één van de weinige 'terechte' internethypes van de laatste tijd. De plaat wordt elke luisterbeurt beter.

Schreeuwen hoor je niet zo vaak bij post-rock platen, maar het past er geweldig bij. geeft een flinke portie extra emotie. Ik verhoog tot 4,5 *.

avatar van Gajarigon
3,5
De Amerikaanse band Moving Mountains brengt post-rock (het instrumentale gedeelte) met een snuifje post-hardcore (de vocalen). Liefhebbers van ambient rock kunnen ook hun hart ophalen, want met behulp van trompet en xylofoon zorgen ze voor sfeervolle arrangementen die vlot in het gehoor liggen. Bij momenten doen dit album me wat denken aan Effloresce van Oceansize, zeker met de instrumentale intermezzo's en het melodieuze gitaargetokkel met daaroverheen het nasale stemgeluid van de zanger.

De productie is aardig gelukt, en het spaarzame gebruik van distortion op de gitaren voorkomt dat het allemaal één grote soep wordt, en helpt ook om de nummers wat meer smoelwerk te geven door ze elk een eigen sound te geven. De drums hadden wel iets scherpers gemogen, want de trommels klinken nogal dofjes. Qua structuur is er weinig afwisseling, want zoals dat dan gaat bij post-rock heeft elk nummer een Grote Climax. Beetje voorspelbaar dus, maar als het adequaat uitgevoerd wordt is er niets mis met epische uitbarstingen.

De zang is natuurlijk het struikelblok bij uitstek, al zijn dit naar post-hardcore normen wel erg toegankelijke vocalen (ik twijfelde dan ook even of ik ze wel post-hardcore zou noemen). Niet de beste die er zijn in het genre (of daarbuiten) want soms gaat 'ie een beetje zeuren (zoals op het voor de rest geniale "Ode We Will Bury Ourselves"), maar het kan er zeker mee door. Bij een eerste luisterbeurt kan het openingsnummer misschien wat afschrikken, maar dat is het enige moment waarop er echt geschreeuwd wordt. En hoewel het een kort nummer is om te beoordelen, lijkt me dat ze een goede keuze hebben gemaakt om het schreeuwen te beperken. Het past eigenlijk niet goed bij de zachtaardigheid van de muziek.

Als ze nog een beetje doorgroeien en meer risico's durven nemen wat betreft het songschrijven zie ik ze nog ver komen. Een aanrader.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:26 uur

geplaatst: vandaag om 15:26 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.